Ανεξήγητοι θάνατοι, δυστυχήματα, πτωχεύσεις, ακόμη και ναυάγια. Πρόκειται άραγε για διαβολικές συμπτώσεις ή για όλα αυτά ευθύνεται η κατάρα της ιέρειας;
Στο επίκεντρο του μυστηρίου βρίσκεται μία μούμια η οποία μεταφέρθηκε από την Αίγυπτο στην Ευρώπη τον 19ο αιώνα και λόγω των δεινών που συνδέθηκαν με την παρουσία της, έγινε γνωστή ως η καταραμένη μούμια.
Κάποιες από αυτές τις ιστορίες είναι σίγουρα προϊόν μυθοπλασίας, κάποιες άλλες όμως λέγεται ότι διασταυρώθηκαν από έναν δημοσιογράφο στις αρχές του 20ου αιώνα.
Ο δημοσιογράφος που ερεύνησε τη μούμια και πέθανε αιφνίδια
 |
| Bertram Fletcher Robinson. 1906 |
Ο δημοσιογράφος Μπέρτραμ Φλέτσερ Ρόμπινσον ερεύνησε για μήνες κάποιες τραγωδίες που σχετίζονται με την αιγυπτιακή μούμια. Πριν όμως να ολοκληρώσει την έρευνά του, ο δημοσιογράφος πέθανε αιφνιδίως.
Ήταν άραγε η κατάρα της μούμιας ή ένα ευφάνταστο σενάριο της εποχής του; Ο Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, Άγγλος συγγραφέας και δημιουργός του Σέρλοκ Χολμς, πίστευε ότι για τον θάνατο του δημοσιογράφου αιτία ήταν η κατάρα της μούμιας. Το ίδιο πίστευαν και πολλοί φίλοι του.
Τα σχόλια του Ντόιλ για την έρευνα του δημοσιογράφου, αλλά και τον αιφνίδιο θάνατό του, δημοσιεύτηκαν σε ένα περιοδικό το «Pearsons magazine» και μια εφημερίδα τη «Daily express» (που ανήκουν στον ίδιο εκδότη ).
Ο συγγραφέας – δημιουργός του Σέρλοκ Χόλμς γράφει για την κατάρα
Συγκεκριμένα, ο Ντόιλ έγραψε ότι ο θάνατος του δημοσιογράφου οφείλεται σε κάποιες πνευματικές οντότητες που προστάτευαν τη θηλυκή μούμια και ότι όλα ξεκίνησαν όταν ο Ρόμπινσον άρχισε να καταπιάνεται με το θέμα της κατάρας και της μοχθηρίας της μούμιας.
Μάλιστα, ο δημιουργός του Σέρλοκ Χολμς αναφέρει:
"Είχα προειδοποιήσει τον κύριο Ρόμπινσον να μην ασχοληθεί με τη μούμια που βρίσκεται στο Βρετανικό μουσείο. Του είπα ότι προκαλούσε την τύχη του συνεχίζοντας τις έρευνες.
Η επίσημη αιτία θανάτου ήταν τυφοειδής πυρετός, αλλά αυτός είναι ο συνήθης τρόπος με τον οποίο λειτουργούν τα στοιχειά της μούμιας".
Ο δημοσιογράφος είχε αρχίσει την έρευνά του γύρω από τη μούμια με σκοπό να γράψει άρθρο στη «Daily express» για να διαψεύσει την φημολογούμενη κατάρα, όμως στην πορεία διαπίστωσε ότι οι μύθοι για την καταραμένη μούμια είχαν βάση.
Όλα τα άρθρα του δημοσιογράφου σχετικά με την υπόθεση δημοσιεύτηκαν με τον τίτλο «articles by BFRonline», από μια οργάνωση που ανέλαβε να διεξαγάγει εξονυχιστική έρευνα γύρω από τη ζωή και το έργο του δημοσιογράφου Ρόμπινσον (1870-1907) ο οποίος υπήρξε και ένας διακεκριμένος πολιτικός, λογοτέχνης, αλλά και αθλητής.
Η ιστορία της μούμιας, που στην πραγματικότητα δεν είναι ολόκληρη η μούμια παρά μόνο το καπάκι της σαρκοφάγου, γράφτηκε τον Αύγουστο του 1909 στο περιοδικό «Pearson». Όλα τα στοιχεία που παρατέθηκαν εκεί επαληθεύθηκαν από τον Ρόμπινσον μετά την έρευνά του.
Η ιστορία της μούμιας
Η μούμια είχε ανακαλυφθεί στην Αίγυπτο από έναν Άραβα, ο οποίος την πούλησε στον κύριο «Mr. W» (το ολόκληρο όνομα του οποίου δεν έγινε γνωστό) σε ένα πάρτι που είχε οργανώσει μια αγγλίδα κυρία με τίτλο ευγένειας.
Η σαρκοφάγος της μούμιας περιγράφεται λεπτομερώς στο περιοδικό. Απεικόνιζε ένα γυναικείο πρόσωπο με παράξενη ομορφιά, αλλά με μια ψυχρή και κακεντρεχή έκφραση. Στο περιοδικό αναφέρονται τα εξής:
«Στο ταξίδι της επιστροφής από την Αίγυπτο στην Αγγλία, οι άνθρωποι που συμμετείχαν στο πάρτι ενεπλάκησαν σε διάφορα ατυχή περιστατικά. Κάποιος πυροβολήθηκε από τον υπηρέτη του κατά λάθος στο χέρι. Το όπλο εκπυρσοκρότησε χωρίς προφανή λόγο και το χέρι του θύματος έπρεπε να ακρωτηριαστεί. Κάποιος άλλος έχασε όλη του την περιουσία και πέθανε πάμπτωχος μέσα στον επόμενο χρόνο. Ο ιδιοκτήτης της μούμιας όταν έφτασε στο Κάιρο, έμαθε πως έχασε όλη του την περιουσία και πέθανε λίγο αργότερα. Όταν η μούμια έφτασε στην Αγγλία, ο ιδιοκτήτης της τη δώρισε στην παντρεμένη αδερφή του που ζούσε κοντά στο Λονδίνο. Εικάζεται ότι πρόκειται για τη «Ms Warwick Hunt». Αμέσως η μούμια τους έφερε κακή τύχη. Η οικογένεια χρεοκόπησε και ακολούθησε δυστυχία. Ένας φωτογράφος που φωτογράφησε τη μούμια και ισχυρίστηκε ότι στο φιλμ του εμφανίστηκε η εικόνα μιας ζωντανής γυναίκας πέθανε αμέσως. Ο ιδιοκτήτης τελικά την παρέδωσε στο Βρετανικό Μουσείο. Μέσα σε αυτόν το χώρο την μελετούσε και ο δημοσιογράφος. Η μούμια βρίσκεται εκεί μέχρι σήμερα».
Όλες αυτές οι ιστορίες υπήρξαν αντικείμενο έρευνας του δημοσιογράφου που πέθανε ξαφνικά. Πρόκειται για μυστηριώδεις και ανεξήγητες συμπτώσεις που δεν μπορούν να απαντηθούν από τη λογική. Το σίγουρο είναι ότι η ιστορία γοητεύει, φοβίζει και προκαλεί δέος όσο και η σαρκοφάγος της μούμιας.
Ο Τιτανικός, ο Τουταγχαμών και ο Anubis!
Η παρουσία μιας μούμιας στον “Τιτανικό” η οποία έπαιξε κάποιον μοιραίο ρόλο στο ναυάγιο, είναι ένας θρύλος.
Σε μία εκδοχή του, η μούμια μπήκε στον “Τιτανικό” λαθραία από κάποιον λόρδο Canterville που έκανε εμπόριο έργων τέχνης. Ο συγκεκριμένος επιβάτης αν και δεν βρέθηκε ποτέ σε καμία λίστα επιβατών -ζωντανών ή νεκρών του “Τιτανικού- εντούτοις εμφανίζεται συχνά σε διάφορες ιστορίες που αφορούν το ναυάγιο ως “μυστηριώδης επιβάτης που ίσως ταξίδευε με ψευδώνυμο”.
Το μουμιοποιημένο σώμα που βρισκότανε μέσα στην σαρκοφάγο ανήκε σε μια γυναίκα προφήτη που είχε γνωρίσει μεγάλη δόξα κατά την εποχή του φαραώ Amenhotep του τέταρτου, γνωστού ως Ακενατόν. Ο αιρετικός φαραώ Ακενατόν είχε για σύζυγο του τη Νεφερτίτη και κατά μια εκδοχή ήταν πατέρας του Τουταγχαμών. Λόγω της μεγάλης αξίας της μούμιας o καπετάνιος έδωσε εντολή να τοποθετηθεί σε μια μικρή αποθήκη πίσω ακριβώς από την γέφυρα του πλοίου.
Πάνω ακριβώς από το κεφάλι της μούμιας υπήρχε ένα φυλαχτό που έγραφε: “Ξύπνα από τον λήθαργο και με ένα βλέμμα σου υπερνίκησε ό,τι σε απειλεί”.
Η τακτική να βάζουν φυλαχτά και επιγραφές πάνω στις μούμιες ήταν συνηθισμένη όμως η συγκεκριμένη φράση ερμηνεύτηκε από πολλούς ως “προφητική”.
Να είχε άραγε η μούμια κάποια “ανεξήγητη” δύναμη την οποία ενεργοποίησε εναντίον του πλοίου; Ή μήπως ο πλοίαρχος Smith έκανε το μοιραίο λάθος να ανοίξει από περιέργεια την αποθήκη και να κοιτάξει την μούμια κατευθειαν στα μάτια;
Η αγαπημένη εκδοχή όσων υποστηρίζουν αυτόν τον θρύλο είναι ότι η κλοπή της μούμιας προκάλεσε την οργή του θεού Άνουβις που ήταν ο θεός της ταρίχευσης για τους αρχαίους Αιγυπτίους. Για να τιμωρήσει τους ιερόσυλους ο Άνουβις αποφάσισε να στείλει ξαφνικά ενα τεράστιο παγόβουνο μπροστά από τον “Τιτανικό”. Η συνέχεια -δυστυχώς- δεν αποτελεί τμήμα κάποιου θρύλου αλλά τραγική πραγματικότητα.
Σύμφωνα με μια εκδοχή η “καταραμένη μούμια” του “Τιτανικού” όχι μόνο υπήρξε, αλλά διασώθηκε από το ναυάγιο και βρίσκεται σήμερα στο Βρετανικό Μουσείο, στην αίθουσα 62 με αριθμό εκθέματος 22542! Αν κάτι τέτοιο αληθεύει τότε η άγνωστη “μούμια” του θρυλικού ναυαγίου, αποτελεί ένα πραγματικό γεγονός!
Ποιο ρόλο έπαιξε η κατάρα της “μούμιας” στο ναυάγιο του Τιτανικού”;
Η μούμια του Τιτανικού & η Μπλαβάτσκυ.
Την τρίτη ημέρα ένας νυχτοφύλακας βρέθηκε νεκρός λίγα μέτρα μακριά από την μούμια και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι του μουσείου δήλωναν τρομαγμένοι. Κανείς δεν δεχόταν να πλησιάσει καν στην Αιγυπτιακή Αίθουσα ενώ τα κλάματα μέσα από την σαρκοφάγο γίνονταν κάθε βράδυ και πιο σπαραχτικά. Κάτω από αυτές τις συνθήκες οι υπεύθυνοι του Βρετανικού Μουσείου αποφάσισαν να “δανείσουν” την μούμια σε κάποια ιδιωτική συλλογή ώστε με αυτόν τον τρόπο να ηρεμήσουν για λίγο τα πράγματα.
Ο William Stead και τα “προφητικά κείμενά” του για τον “Τιτανικό”!
 |
| William Thomas Stead |
Συγκεκριμένα στις 22 Μαρτίου 1886 -δηλαδή 26 χρόνια πριν το ναυάγιο- ο William Stead δημοσίευσε ένα κείμενο με τίτλο “Πώς ένα ατμόπλοιο ναυάγησε στον Ατλαντικό, η εμπειρία ενός επιζήσαντα”. Στο άρθρο του περιέγραφε την σύγκρουση ενός ατμόπλοιου με ένα άλλο πλοίο στο μέσο του Ατλαντικού ωκεανού, που είχε σαν αποτέλεσμα τον θάνατο χιλιάδων επιβατών.
Πώς φορτώθηκε λαθραία η “καταραμένη μούμια” στον Τιτανικό!
Παρά τις προειδοποιήσεις και την πίστη του στον μυστικισμό ο William Stead ήταν από τους πρώτους που έσπευσαν να εξασφαλίσουν το πολυπόθητο εισιτήριο για το παρθενικό ταξίδι του “Τιτανικού”, αγνοώντας τις “προφητείες”. Λίγο πριν την μοιραία ημέρα ο Stead συναντήθηκε με την Elena Blavatsky -με την οποία γνωριζόταν και είχε συνεργαστεί στο παρελθόν- και η οποία του περιέγραψε συγκλονισμένη την εμπειρία που είχε ζήσει στο κτίριο με την “καταραμένη μούμια”.
Ο Stead όχι μόνο δεν τρόμαξε από την “διαβολική” δύναμη, αλλά έσπευσε για άγνωστους λόγους να την αγοράσει (;) από τον συλλέκτη. Το σχέδιο του ήταν συγκεκριμένο: θα έπαιρνε μαζί του την σαρκοφάγο στην Νέα Υόρκη, ταξιδεύοντας με τον “Τιτανικό”. 3 μέρες αργότερα το κασόνι με την “μούμια” επιβιβάστηκε στον “Τιτανικό”.
Επειδή η φήμη για μια “καταραμένη” μούμια είχε αρχίσει ήδη να κυκλοφορεί στην Αγγλία, ο Stead προτίμησε να την φορτώσει κρυφά στο πλοίο, φοβούμενος οτι δεν θα του επέτρεπαν να την πάρει μαζί του. Έτσι σε συνεργασία με κάποιον μηχανικό αυτοκινήτων, κατάφερε να δέσει την σαρκοφάγο κάτω από το αυτοκίνητό του και να την ανεβάσει στον “Τιτανικό” χωρίς κανένας να το αντιληφθεί.
Την μοιραία βραδιά του ναυαγίου, ενώ βρισκότανε στην τραπεζαρία και δειπνούσε, ο Stead αποκάλυψε στους συνδαιτυμόνες του την παρουσία της “μούμιας” στα αμπάρια του πλοίου -χωρίς φυσικά να τους αποκαλύψει την “κακοτυχία” που την συνόδευε.
Ο ίδιος ο Stead δεν κατάφερε να βγει ζωντανός από τον “Τιτανικό” όμως κάποιοι από τους επιβάτες που είχαν ακούσει την ιστορία του, ήταν μέσα στους επιζήσαντες. Ίσως τελικά από αυτούς να ξεκίνησε η ιστορία με την “μούμια” που με τα χρόνια πήρε διαστάσεις θρύλου.
Βρετανικό μουσείο & “μούμια” του Τιτανικού!
Ο θρύλος της “μούμιας του Τιτανικού” πήρε κάποια στιγμή μεγάλες διαστάσεις ιδιαίτερα μέσα από το ίντερνετ.
Δημοσιεύματα ανέφεραν ότι το έκθεμα βρισκόταν στην αίθουσα 62 του Βρετανικού Μουσείου, με τον κωδικό αριθμό 22542 και τον τίτλο “Unlucky Mummy”. Από την άλλη πλευρά δεν υπήρχε καμία αναφορά για εντοπισμό σαρκοφάγου κατά την εξερεύνηση του ναυαγίου από τον Robert Ballard.
Έτσι τον Νοέμβριο του 2006 η εφημερίδα Daily Mail απευθύνθηκε στο Βρετανικό Μουσείο και ζήτησε απαντήσεις για την υπόθεση της “μούμιας”.
Οι υπεύθυνοι παραδέχτηκαν ότι πράγματι υπάρχει έκθεμα με τα στοιχεία αυτά και μπορεί κανείς να το επισκεφτεί ακόμη και σήμερα. Όμως, δεν πρόκειται για μούμια αλλά για το καπάκι μιας σαρκοφάγου αφού αυτό μόνο παρελήθφει από το βρετανικό μουσείο τον Ιούλιο του 1889 ως δωρεά από την κ. Warwick Hunt. Το καπάκι προερχόταν κατά πάσα πιθανότητα από την σαρκοφάγο κάποιας ιέρειας του Amen-Ra.
Και τότε πώς μπορεί το 1912 να βρέθηκε στον “Τιτανικό” κι αμέσως μετά το ναυάγιο να επέστρεψε στο μουσείο; Στο ερώτημα αυτό, οι άνθρωποι του μουσείου είναι κατηγορηματικοί: αποκλείεται το τμήμα αυτής της σαρκοφάγου να ταξίδεψε με τον “Τιτανικό”!
Υποστηρίζουν μάλιστα ότι από τον Ιούλιο του 1889 που το παρέλαβαν, εγκατέλειψε το μουσείο μόνο σε τρεις περιπτώσεις: κατά τη διάρκεια του Α’ & Β’ Παγκοσμίου Πολέμου για λόγους ασφαλείας και το 1990 για μια έκθεση που έγινε στην Αυστραλία.
Συμπέρασμα; Σύμφωνα με το Βρετανικό Μουσείο αποκλείεται να ταξίδεψε η επονομαζόμενη “άτυχη μούμια”, που πράγματι εκτίθεται στο μουσείο, με τον Τιτανικό!
