Νέα ευρήματα της υποβρύχιας αρχαιολογικής έρευνας στο ναυάγιο των Αντικυθήρων έφεραν στο φως εκτός των άλλων μαρμάρινη κεφαλή που αποδίδεται στον «Ηρακλή των Αντικυθήρων» που μέχρι τώρα εκτίθεται ακέφαλος στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, καθώς και δύο ανθρώπινα δόντια.
Ανεύρεση μαρμάρινης κεφαλής αγάλματος με εμφανή χαρακτηριστικά προσώπου -ΥΠΠΟΑ
Πλούσια σε ευρήματα ήταν η δεύτερη περίοδος (23 Μαΐου – 15 Ιουνίου 2022) της υποβρύχιας αρχαιολογικής έρευνας στο ναυάγιο των Αντικυθήρων, στο πλαίσιο του πενταετούς προγράμματος 2021-2025.
Σύμφωνα με ανακοίνωση του ΥΠΠΟΑ, η αποστολή ξεκίνησε με την ανέλκυση ογκωδών βράχων βάρους πολλών τόνων, οι οποίοι κάλυπταν τμήμα του ναυαγίου. Κατά τη φάση αυτή χρησιμοποιήθηκαν ειδικοί σάκοι ανέλκυσης από τον βυθό, με την καινοτομία της εφαρμογής του συστήματος πλήρωσης αέρα από το σκάφος, που ανέπτυξε η ομάδα της Hublot Xplorations.
Μεταξύ των νέων ευρημάτων περιλαμβάνονται:
Μαρμάρινη βάση αγάλματος της οποίας σώζονται και τα δύο γυμνά κάτω άκρα ανθρώπινης μορφής, καλυμμένη με παχύ στρώμα θαλάσσιου επίπαγου. Για τον λόγο αυτό δεν είναι δυνατή η λεπτομερής περιγραφή.
Μαρμάρινο υπερφυσικό κεφάλι ανδρικής γενειοφόρου μορφής, η οποία εκ πρώτης όψεως ταυτίζεται με τον ημίθεο Ηρακλή του τύπου Farnese, του λεγόμενου «Ηρακλή των Αντικυθήρων», και είναι πιθανόν να ανήκει στο ακέφαλο άγαλμα αρ. 5742 του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, το οποίο ανελκύστηκε από τους σφουγγαράδες το 1900.
Η μεγάλη έκπληξη έρχεται από την ανεύρεση δύο ανθρώπινων δοντιών πάνω σε συμπαγές συσσωμάτωμα με ίχνη χαλκού, το οποίο δια του γενετικού υλικού του θα βοηθήσει στο προσδιορισμό του φύλου και άλλων γενετικών χαρακτηριστικών του ανθρώπου, στον οποίο ανήκαν.
Πλήθος αντικειμένων από την εξαρτία του πλοίου, όπως χάλκινα και σιδερένια καρφιά, καθώς και ο μολύβδινος στύπος ξύλινης άγκυρας, αλλά και μεταλλικές άμορφες μάζες καλυμμένες από σκληρό θαλάσσιο επίπαγο, που κρύβουν τα δικά τους μυστικά, που μόνο με ακτινογραφία μπορούν να εξιχνιαστούν και να εντοπιστούν τυχόν υπάρχουσες συμβολικές παραστάσεις.
Άποψη της κεφαλής -ΥΠΠΟΑ
Οι αρχαιότητες μεταφέρθηκαν με ασφάλεια από τα Αντικύθηρα στις εγκαταστάσεις της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων καταλλήλως συσκευασμένα σύμφωνα με τις οδηγίες του Τμήματος Συντήρησης της Εφορείας.
Εκτός από τους διευθυντές της έρευνας, στην αποστολή συμμετείχαν ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Βενετίας Carlo Beltrame και η ερευνήτρια του ίδιου πανεπιστημίου Δρ. Elisa Costa, ο Ορέστης Μανούσος και ο Δρ. Isaac Ogloblin, ο συνεργαζόμενος ερευνητής του Πανεπιστημίου της Γενεύης Αλέξανδρος Σωτηρίου, ο οποίος διηύθυνε την επιχείρηση πεδίου, οι δύτες Χάρης Μήτρου, Νίκος Γιαννουλάκης και Δημήτρης Ρωμιός. Παράλληλα, έλαβαν μέρος και τέσσερα έμπειρα στελέχη της Μονάδας Υποβρυχίων Αποστολών (ΜΥΑ) του Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής, οι Άρης Μαχαιρίδης, Δημήτρης Χατζηασλάν, Δημήτρης Κιώσης και Γιώργος Λυτρίβης.
Ανέλκυση της μαρμάρινης βάσης -ΥΠΠΟΑ
Για τη διεξαγωγή της υποβρύχιας έρευνας και ανασκαφής έγιναν καταδύσεις από εξειδικευμένο καταδυόμενο προσωπικό, με τη χρήση συσκευών κατάδυσης μεικτών αερίων. Στο καταδυτικό έργο συνέδραμαν εκτός από τους δύτες του Λιμενικού Σώματος, επιστημονικό και τεχνικό προσωπικό του τμήματος έρευνας και ανάπτυξης της εταιρείας Ηublot, και το ειδικό πλοίο TYPHOON, το οποίο διέθεσε το Κοινωφελές Ίδρυμα Αθανασίου Κ. Λασκαρίδη.
Η καταδυτική προσπάθεια υποστηρίχθηκε από το πλήρωμα του Typhoon υπό τον συντονισμό του Αντιναυάρχου ε.α. Αλέξανδρου Παλατιανού και από την ομάδα της Hublot Xplorations με τους Mathias Buttet, Michel Blumenthal, Aloïs Aebischer και Diego Carven. Η εποπτεία της έρευνας έγινε από την καταδυόμενη αρχιτέκτονα της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων Αικατερίνη Ταγωνίδου.
Κοντινή λήψη από ανθρώπινο δόντι σε συσσωμάτωμα -ΥΠΠΟΑ
Η Σχολή Θετικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Γενεύης (Εργαστήριο Κρυσταλλογραφίας και Τμήμα Επιστημών της Γης) διέθεσε εργαστηριακό εξοπλισμό για την πραγματοποίηση επιτόπιων αναλύσεων.
Η έρευνα διεξάγεται από την Ελβετική Αρχαιολογική Σχολή στην Ελλάδα υπό τη διεύθυνση της Δρος Αγγελικής Γ. Σίμωσι, προϊσταμένης της Εφορείας Αρχαιοτήτων Εύβοιας, και του καθηγητή Κλασικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου της Γενεύης Lorenz Baumer, υπό την εποπτεία της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων. Η έρευνα τελεί υπό την αιγίδα της ΠτΔ.
Ανέρευση κεραμικής και χάλκινων αντικειμένων -ΥΠΠΟΑ
The ancient Greek 'Antikythera Mechanism', at about 2,200 years old is considered to be the world's oldest 'computer'. It was used to calculate astronomical positions and eclipses years in advance. Found in 1901 at a shipwreck site off the coast of the Greek island of Antikythera pic.twitter.com/HKpQlldZXd
Η Εφορεία Αρχαιοτήτων Άρτας συνεχίζει την πολύ ενδιαφέρουσα και ιδιαίτερα παραγωγική αρχαιολογική έρευνα στην κοίτη του Αράχθου.
Ο ποταμός δεν παύει να μας εκπλήσσει ευχάριστα και να μας αποκαλύπτει ταφικά μνημεία, αρχιτεκτονικά μέλη και κινητά ευρήματα που προσθέτουν στις γνώσεις μας για την Αμβρακία, την αρχαία πόλη που αναπτύχθηκε στην όχθη του, αλλά και για την κατοίκηση στην περιοχή στους βυζαντινούς χρόνους.
Προσφάτως, τα νερά του ποταμού Αράχθου έφεραν στο φως μία ακέραιη επιτύμβια στήλη ελληνιστικών χρόνων, που διατηρεί σε άριστη κατάσταση την ανάγλυφη φυτική διακόσμησή της, τα ονόματα δύο νεκρών συνοδευόμενα από κοινό πατρώνυμο, καθώς και το εθνικό τους.
Το σημαντικό αυτό εύρημα συνδέεται με τα μνημειώδη ταφικά μνημεία που είχαν διερευνηθεί στην ίδια θέση το 2021.
Μετά την απομάκρυνσή της από την κοίτη, η στήλη μεταφέρθηκε στο Αρχαιολογικό Μουσείο Άρτας.
Για πρώτη φορά το άγνωστο βίντεο από τις ανασκαφές της Αρχαιολόγου Λιάνας Σουβαλτζή στην Όαση Σίουα, το οποίο κρατήθηκε στην αφάνεια για 22 ολόκληρα χρόνια!
Το υπό ίδρυση Μακεδονικό Κόμμα του Ελληνισμού το ανακάλυψε στα αρχεία του AP και το φέρνει στο φως, για να γίνουν συν τοις άλλοις κατανοητά και τα διαρκή και τεράστια εγκλήματα κατά της ελληνικότητας της Μακεδονίας και του ίδιου του Μεγάλου μας Αλεξάνδρου, που κάποιοι δυστυχώς μέσα στην Ελλάδα τον πολεμούν σε κάθε βήμα, σε κάθε προσπάθεια, σε κάθε έντιμο/η και ευσυνείδητο/η Αρχαιολόγο, για να μην φανεί ξανά ο ήλιος, η λάμψη και η τεράστια δύναμη του ενωμένου και αδελφωμένου Ελληνισμού!
Για να χαθεί η ψυχή του έθνους μας! Η δοξασμένη, μοναδική και μεγαλειώδη Ιστορία μας…
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
29 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1995: ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΥΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
Στις 29 Ιανουαρίου 1995, ύστερα από επιτόπου επίσκεψη Αιγυπτίων ειδικών στις ανασκαφές της Λιάνας Σουβαλτζή στο Ελ Μαράκι της Όασης Σίουα, εκτίμησης των ευρημάτων, μελέτης των επιγραφών, αλλά και με τη σύμφωνη γνώμη του Αιγυπτιακού Υπουργείου Πολιτισμού, ο Γενικός Γραμματέας του Αιγυπτιακού Οργανισμού Αρχαιοτήτων, Καθηγητής Άμπντ Ελ Χαλίμ Νουρ Ελ Ντιν, ανακοίνωσε με θέρμη και συγκίνηση, επίσημα και παγκόσμια, την εύρεση του Τάφου του Μεγάλου Αλεξάνδρου!
29 Ιανουαρίου 1995: η επίσημη, παγκόσμια αιγυπτιακή Ανακοίνωση της εύρεσης του Τάφου του Μεγάλου Αλεξάνδρου, από τον Γενικό Γραμματέα του Αιγυπτιακού Οργανισμού Αρχαιοτήτων Καθηγητή Άμπντ Ελ Χαλίμ Νουρ Ελ Ντιν
Η Ανακοίνωση κάνει αστραπιαία τον γύρο του κόσμου, την αναφέρουν όλα τα μεγάλα διεθνή ΜΜΕ και μόνο κάποιοι κύκλοι στην Αθήνα, που είχαν για “παρακατιανή” την πανάξια Ελληνίδα Αρχαιολόγο, ενοχλήθηκαν στη μικρότητα και τον μικρόκοσμό τους, από το μεγάλο της κατόρθωμα, που το ανακοίνωσε πια επίσημα η ίδια η Αίγυπτος, ενώ η ανασκαφή δεν είχε τύχει ούτε της παραμικρής χρηματικής ενίσχυσης ή ηθικής υποστήριξης από το Ελληνικό Κράτος, αλλά ήταν ιδιωτική, αυτοχρηματοδοτούμενη από την ίδια τη Λιάνα και τον σύζυγό της Μάνο Σουβαλτζή! Δυο μοναχικούς και πεισματάρηδες εθελοντές της ερήμου…
2 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1995 – ΑΦΙΞΗ ΔΙΕΘΝΩΝ ΜΜΕ
Στις 2 Φεβρουαρίου 1995, τηλεοπτικό συνεργείο του ειδησεογραφικού πρακτορείου AP, καταφθάνει κιόλας στην Όαση και παίρνει τις πρώτες εικόνες και δηλώσεις της Λιάνας Σουβαλτζή, που δεν θα παίξουν όμως ποτέ στην Ελλάδα, όπου, όπως ειπώθηκε αργότερα εμπιστευτικά στην ίδια από τον τότε ΥΠΕΞ, “δεν θα έπρεπε να ανέβει το εθνικό φρόνημα του ελληνικού λαού”…
5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1995 – ΑΦΙΞΗ ΤΩΝ ΕΞ ΑΘΗΝΩΝ ΤΟΥ ΥΠΠΟ…
Η Αθήνα ανήσυχη από την Αιγυπτιακή Ανακοίνωση και διεθνή είδηση της ανακάλυψης του Τάφου από την Σουλβατζή, στέλνει αμέσως και επιτόπου ανθρώπους της “ελίτ” του Υπουργείου Πολιτισμού (Υπουργός Θάνος Μικρούτσικος).
Για κακή της τύχη, η “κουστωδία” αυτή καταγράφεται στο βίντεο καθώς προσέρχεται με λεωφορείο στην Όαση Σίουα την Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 1995 και εξετάζει τα ευρήματα για να τα “ακυρώσει” τελικά, όπως είναι γνωστό…
Όπως ακριβώς συνέβη και με τις ανακαλύψεις της Κατερίνας Περιστέρη στην Αμφίπολη, που οι ίδιοι εχθροί της ελληνικότητας, της ξακουστής Μακεδονίας και του Μεγάλου Αλεξάνδρου, έβγαλαν συνωμοτικά, μέσα σε μισή ώρα, “ρωμαϊκά” τα ευρήματα που συγκλόνισαν την διεθνή κοινή γνώμη και δημιούργησαν νέο σωτήριο κύμα τουρισμού προς την Ελλάδα, εν καιρώ τεχνητής μεν, μεγάλης δε, οικονομικής κρίσης…
ΤΡΙΓΛΥΦΟ ΣΙΟΥΑ: ΣΗΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑΣ
Το βίντεο αυτό, του Φεβρουαρίου 1995, που δεν προβλήθηκε ποτέ στην Ελλάδα για ευνόητους λόγους και το ανέσυρε από τα αρχεία του AP το υπό ίδρυση ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΚΟΜΜΑ του Ελληνισμού, δείχνει όχι μόνο τις κατηγορηματικές δηλώσεις της αδικημένης και διωκόμενης επί δεκαετίες Ελληνίδας Αρχαιολόγου για την εύρεση του Τάφου του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όχι μόνο την άφιξη των ακυρωτών, αλλά και τα συγκλονιστικά ευρήματα της Σίουα, όπως υπέρθυρα, κίονες, μετώπες, επιγραφές, αλλά και το χαρακτηριστικό ελληνικό τρίγλυφο (ύψους 72 εκ.) το οποίο τοποθετούνταν γενικά σε αρχαίους ελληνικούς ναούς, αλλά και ειδικά σε βασιλικούς μακεδονικούς τάφους που είχαν παράλληλα ιερό χαρακτήρα, όπως ο Τάφος του Φιλίππου στις Αιγές! Χάρη στα τρίγλυφα αυτά το Μνημείο αποδεικνύεται αμέσως ελληνικό!
ΛΕΟΝΤΕΣ – ΦΥΛΑΚΕΣ
Παρουσιάζονται ακόμη στην οθόνη οι δύο λέοντες που φυλούσαν την είσοδο του Ταφικού Μνημείου, πράγμα που φανερώνει ότι φυλούσαν βασιλικό Μνημείο, διότι οι λέοντες είναι σύμβολα βασιλέων. Και τα Μνημείο που φυλούν λέοντες, είναι συνήθως Τάφοι!
ΔΙΟΔΩΡΟΣ: ΛΕΟΝΤΕΣ ΦΥΛΟΥΣΑΝ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ
Εδώ αξίζει να προσθέσουμε μια καταπληκτική λεπτομέρεια, που αναφέρει ο ιστορικός Διόδωρος ο Σικελιώτης (90 π.Χ. – 30 π.Χ. περίπου), κατά την περιγραφή της πολυτελέστατης και επιβλητικής αρμάμαξας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η οποία και μετέφερε την σωρό του από την Βαβυλώνα προς την Αίγυπτο, ότι “παρὰ μὲν τὴν εἰς τὴν καμάραν εἴσοδον ὑπῆρχον λέοντες χρυσοῖ, δεδορκότες πρὸς τοὺς εἰσπορευομένους” (Διόδωρος Σικελιώτης ΙΗ΄, 28, 1)!
Δηλαδή μπροστά από την είσοδο της καμάρας της αρμάμαξας (όπου βρισκόταν η χρυσή σαρκοφάγος του Μεγάλου Αλεξάνδρου) υπήρχαν χρυσά λιοντάρια που κοιτούσαν εξεταστικά, άγρυπνα, σαν δράκοι (δεδορκότες) όσους επρόκειτο να εισέλθουν! Ήταν δηλαδή οι λέοντες (ως βασιλείς των ζώων), οι φρουροί του μεγάλου και ανίκητου, αλλά νεκρού πια, διάσημου και κοσμαγάπητου Βασιλιά των Ελλήνων!
Αυτό ακριβώς φαίνεται πως κάνουν και οι δύο όμοιοι λέοντες της Σίουα… Φυλούν νεκρό Βασιλιά… Είτε πρόλαβε, είτε δεν πρόλαβε να ενταφιαστεί εκεί…
ΥΠΟΓΕΙΕΣ ΣΤΟΕΣ
Ακόμη αποκαλύπτεται στο βίντεο η είσοδος υπόγειας στοάς, που το AP περιγράφει σαν “μυστικό θάλαμο” που δεν έχει εξερευνηθεί ακόμη (κάτω από το Μνημείο υπήρχε και ορυχείο χρυσού), ενώ η Αρχαιολόγος πιστεύει πως ο ταφικός θάλαμος πρέπει να ήταν υπόγειος και ακόμη ασύλητος!
ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ
Στο άγνωστο βίντεο που τραβήχτηκε πριν 22 ολόκληρα χρόνια, φαίνονται και οι περίφημες Επιγραφές που βρέθηκαν κατά τις ανασκαφές στο Ελ Μαράκι της Σίουα, γραμμένες όλες στα ελληνικά!
Α΄ Επιγραφή
Α΄ Επιγραφή
Η πρώτη, σύμφωνα πάντα με τη Σουβαλτζή, αναφέρεται στον “Αλέξανδρο Άμμωνος Ρα” και αποτελεί πιθανότατα αντίγραφο πρωτέρας, παλαιάς επιγραφής του Πτολεμαίου, ο οποίος φέρεται να “μετέφερε εκεί τον Αλέξανδρο ελαφρό σαν δερμάτινη-μικρή ασπίδα”.
Κείμενο επιγραφής από το βιβλίο της Λιάνας Σουβαλτζή
Το αντίγραφο αυτό φέρει την διακριτική μικρογράμματη υπογραφή του αντιγραφέα, που ήταν ο ίδιος ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Τραϊανός (από 98 – 117 μ.Χ.), ο πλέον δημοφιλής και λαμπρός της Ρωμαϊκής Περιόδου (Νερούα Τραϊανού Σεβαστού Γερμανικού…)
Η επιγραφή αυτή του Τραϊνού εκτιμάται ότι έγινε ώστε να διασωθεί το περιεχόμενο/κείμενο της παλαιάς του Πτολεμαίου “Στρατηγού Επάρχου Αιγύπτου” και μετέπειτα Βασιλέα της, προσωπικού φίλου του Μεγάλου Αλεξάνδρου και Σωματοφύλακά του, γνωστού ως Πτολεμαίος του Λάγου ή Σωτήρ, επειδή σε κάποια μάχη στην περιοχή σημερινής Ινδίας – Πακιστάν, στην χώρα των Οξυδαρκών και των Μαλλών έσωσε τον Αλέξανδρο!
Κάποιοι πάντως άφηναν να εννοηθεί, χωρίς αποδείξεις πάντως, πως ο Πτολεμαίος – με τον οποίον ο Αλέξανδρος ήταν μαζί από παιδί, όπως με όλους τους Εταίρους – ήταν γιος του Φιλίππου Β΄ και ετεροθαλής αδελφός του Μ. Αλεξάνδρου… Σε ηλικία δε, 11 χρόνια μεγαλύτερος από τον γιο της Ολυμπιάδας.
Β΄ Επιγραφή
Η δεύτερη επιγραφή είναι προσωπικό αφιέρωμα του Τραϊανού και καταγράφει το όνομά του εξ αρχής και μεγαλογράμματο, αναφέροντας πως “ανοικοδόμησε” το ιερό προς τιμήν του “Αιωνίου Δία”… Ένα ιερό που βρέθηκε ανασκαφικά να φέρει ταυτόχρονα και τον (οκτάκτινο) ήλιο της Μακεδονίας εντός ρόμβου και το σύμβολο του Άμμωνα με τον δίσκο του ήλιου και δύο όφεις…
Β΄ Επιγραφή
Το ερώτημα είναι τι είναι εκείνο που έκανε έναν πανίσχυρο Ρωμαίο Αυτοκράτορα να φτάσει στα βάθη της ερήμου, 560 χιλιόμετρα από το Κάιρο (σε ευθεία), και να αφιερώσει Επιγραφές σε κάποιο τόσο απόμακρο, αλλά σαφέστατα ελληνικό μνημείο;
Και πολύ περισσότερο, τι ήταν εκείνο που τον έκανε, του υπαγόρευσε επί της ουσίας, να αφιερώσει Επιγραφές στα ελληνικά και όχι στα λατινικά, όπως θα ήταν το φυσικό;
Και τέλος ποια σημαντική ελληνική προσωπικότητα ήταν δεμένη με το Αμμώνειο (όπως ονομαζόταν παλαιότερα η Όαση Σίουα) παρά εκείνος που έφτασε το 331 π.Χ. ως εκεί και πήρε χρησμό πως ήταν γιος του Άμμωνα Δία από το διάσημο Μαντείο, που είχε εκφράσει μάλιστα την πρόθεση να ταφεί κάποτε εκεί, σαν “γιος” του Άμμωνα; Μια προσωπικότητα που θαύμαζε ο Τραϊανός;
Κομμάτι από το κεφάλι μεγάλου λέοντα, σαν εκείνου της Χαιρώνειας και Αμφίπολης, που βρέθηκε στην ανασκαφή της Λιάνας Σουβαλτζή στο Ελ Μαράκι της Όασης Σίουα (Αμμώνειο). Ποιον φυλούσε; Όχι φυσικά τον Δία…
Ποιον θα μπορούσαν άλλωστε να φυλάνε εκεί στο απώτατο άκρο της Αιγυπτιακής ερήμου τα λιοντάρια που βρήκε η Σουβαλτζή: δυο μεσαίου μεγέθους λέοντες επί της εισόδου, πολλές κεφαλές λεόντων προς αποτροπή περιμετρικά του διακόσμου, αλλά και θραύσμα από το πρόσωπο μεγάλου λέοντα, σαν εκείνον της Χαιρώνειας και Αμφίπολης, που εικάζεται πως αποτελούσε και το ταφικό σήμα που δέσποζε στην περιοχή της Όασης και φαινόταν από μακριά, τοποθετημένος επάνω σε μικρή πυραμίδα – βάθρο!
Γιατί ο Αλέξανδρος ήταν μεν Έλληνας Βασιλιάς, αλλά ταυτόχρονα και ο νόμιμος και μοναδικός Φαραώ της Αιγύπτου, που θα έπρεπε κανονικά να ταφεί σε Πυραμίδα…
Άποψη ιερού ταφικού Μνημείου Σίουα, με γαλάζια τρίγλυφα, λέοντες αποτροπής στις μετώπες, λέοντες φύλακες στις γωνίες και μεγάλο βασιλικό λέοντα- φρουρό σε βάθρο-πυραμίδα, που ίσως σήμαινε πως ο Βασιλιάς Αλέξανδρος ήταν και Φαραώ της Αιγύπτου ταυτόχρονα (τρισδιάστατη αναπαράσταση επιτελείου Λιάνας Σουβαλτζή)
ΣΤΗΝ ΟΑΣΗ ΤΟΥ ΑΜΜΩΝΑ ΘΑ ΕΘΑΒΑΝ ΤΟΝ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ το 321 π.Χ.
Ο Έλληνας Ιστορικός Διόδωρος Σικελιώτης (90 – 30 π.Χ.), που έζησε επί τρία χρόνια στην Αίγυπτο ψάχνοντας πρόσωπα, τόπους και γεγονότα, γράφει καθαρά ότι οι Εταίροι υπό τον Περδίκκα αποφάσισαν να ενταφιάσουν τον Αλέξανδρο “εις Άμμωνα”, δηλαδή στην Όαση Σίουα (Αμμώνειο) όπου το ιερό του Άμμωνα Δία που είχε επισκεφθεί ο Αλέξανδρος παλαιότερα, αναθέτοντας την κατασκευή αρμάμαξας που θα μετέφερε το σώμα του ως εκεί, στον Φίλιππο Αρριδαίο, ετεροθαλή αδελφό του Μ. Αλεξάνδρου μεν, αλλά διανοητικά ή ψυχικά ανεπαρκή, τον οποίον όρισαν νέο Βασιλέα, με επιμελητή τον Περδίκκα:
Ψηφιακή αναπαράσταση Μνημείου Σίουα, όπου διακρίνονται και τα ευρήματα των δύο λεόντων – φρουρών της εισόδου, όπως ακριβώς είχε γίνει και με την είσοδο της καμάρας της αρμάμαξας (εικόνα επιτελείου Λιάνας Σουβαλτζή)
Παρακάτω δε, ο Διόδωρος αναφέρει όμως ότι ο Πτολεμαίος, παίρνοντας το σώμα από τον Περδίκκα κάπου στα όρια με τη Συρία, αντί της Όασης Σίουα και του Άμμωνα, πήγε και ενταφίασε τελικά “επί του παρόντος” τον Αλέξανδρο στην Αλεξάνδρεια:
Άποψη του Μνημείου στην Όαση Σίουα, με το εξωτερικό προστατευτικό τείχος (ψηφιακή αναπαράσταση επιτελείου Λιάνας Σουβαλτζή)
Τι σημαίνουν αυτά; Ότι για να ξεκινήσει μετά από δύο σχεδόν χρόνια η ταφική πομπή από την Βαβυλώνα για την Αίγυπτο, ώστε να ταφεί στο Αμμώνειο (Όαση Σίουα) ο Αλέξανδρος, θα πρέπει λογικά να είχε ολοκληρωθεί εκεί και ο Τάφος του! Αλλιώς δεν θα είχε νόημα να ξεκινήσει η πομπή για τον Τάφο το 321 π.Χ., εάν δεν είχε κατασκευασθεί ο Τάφος!
Και ο τάφος εκείνος πρέπει να είναι λογικά αυτός που ανέσκαψε η Λιάνα Σουβαλτζή και είναι πελώριος, 51 μέτρα μήκος και 10,25 μ. πλάτος, μεγαλύτερος αυτού στον Τύμβο της Αμφίπολης! Ένας τάφος με διάδρομο τελετών 31,32 μέτρων (χρήση ναού) και με τριθάλαμο – όπως εκτιμάται – ταφικό θάλαμο διαστάσεων περίπου 20 x 10 μέτρα!
Σημειώνουμε ότι και ο Τραϊανός, όπως και ο διάδοχός του Αδριανός, ήταν θαυμαστής του Μεγάλου Αλεξάνδρου και στεναχωριόταν που δεν μπορούσε να ολοκληρώσει το έργο του, λόγω γήρατος, με μια εκστρατεία στην Ινδία, ενώ το 215 μ.Χ., δύο χρόνια πριν τον θάνατό του (117 μ.Χ.), είχε καταστραφεί μεγάλο μέρος της Αλεξάνδρειας λόγω της εξέγερσης των Εβραίων, το οποίο κλήθηκε κυρίως να αποκαταστήσει ο φιλέλληνας Αδριανός, περιορίζοντας μάλιστα την έκταση της πόλης. Από ευγνωμοσύνη και θαυμασμό προς τον Τραϊανό, διατήρησε και το όνομα αυτό δίπλα στο δικό του.
ΔΕΣΜΕΥΣΗ ΣΥΝΕΧΙΣΗΣ ΤΩΝ ΑΝΑΣΚΑΦΩΝ
Εάν ο Αλέξανδρος τάφηκε λίγο, πολύ ή καθόλου στην Όαση Σίουα και γενικά την πλήρως τεκμηριωμένη ταυτότητα του Μνημείου, δεν θα την μάθουμε παρά μόνο εάν συνεχιστούν εντατικά οι ανασκαφές από την Λιάνα Σουβαλτζή. Ανασκαφές που διακόπηκαν το 1996, με παρέμβαση της Κυβέρνησης Σημίτη, του διώκτη και του Χ.Ο. (Χριστιανός Ορθόδοξος) στις ταυτότητες των Ελλήνων…
Το υπό ίδρυση ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΚΟΜΜΑ του Ελληνισμού, δεσμεύεται όχι μόνο για την άμεση συνέχισή τους, όχι μόνο για ένα δημόσιο συγνώμη στη Λιάνα, αλλά και για πλήρη κάλυψη όλων των εξόδων της Αποστολής και των Ανασκαφών της, που θα τεθούν κάτω από την επίσημη αιγίδα και περήφανη σφραγίδα μιας αναγεννημένης Ελληνικής Δημοκρατίας!
Ακόμη και ένα δεν είναι εκεί ένας από τους Τάφους του Αλέξανδρου, ακόμη και εάν δεν έχει καμία σχέση μαζί του, οι Ανασκαφές πρέπει να γίνουν, ώστε να διαλευκανθεί πλήρως το μεγαλύτερο ελληνικό μνημείο της ερήμου και της ίδιας της Αιγύπτου, από αυτά τουλάχιστον που έχουν μέχρι τώρα ανακαλυφθεί.
Το ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΚΟΜΜΑ δεσμεύεται και για την παράλληλη πυρετώδη συνέχιση των ανασκαφών στην Αμφίπολη, υπό την Κατερίνα Περιστέρη και την ομάδα των συνεργατών της, μέχρι της – και εκεί – πλήρους διαλεύκανσης της ταυτότητας και χρήσης του Μνημείου και της παράδοσής του ως επισκέψιμου στο κοινό.
Κάθε μακεδονικό και γενικά ελληνικό χνάρι, αρχαίο και βυζαντινό θα ερευνηθεί σπιθαμή προς σπιθαμή, είτε σε στεριά είτε σε θάλασσα, αποδίδοντας πολλαπλάσια στη διεθνή ακτινοβολία και προβολή της Ελλάδας, στην επισκεψιμότητα τουριστών και στην ταχεία οικονομική άνοδο της χώρας, που θα βάλει σε πρώτη γραμμή και πλήρη άνθιση την Τουριστική της “Βιομηχανία”, που εδράζεται όχι μόνο στο μοναδικό Φυσικό, αλλά και στο εκπληκτικό και περιφρονημένο ως τώρα από τους αρμοδίους, Ιστορικό Περιβάλλον της!
Δείτε το βίντεο των ανασκαφών στην Όαση Σίουα που έκρυψαν επί 22 ολόκληρα χρόνια:
ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΩΝ ΑΝΑΣΚΑΦΩΝ ΣΟΥΒΑΛΤΖΗ ΣΤΗΝ ΟΑΣΗ ΣΙΟΥΑ
Σημαντικές αποκαλύψεις και ευρήματα με σημαντικότερη τα θεμέλια (στερεοβάτη) αρχαίου ναού, πιθανότατα του γνωστού από τις επιγραφές ναού της Αθηνάς Πολιάδος, έφεραν οι εργασίες της Εφορείας Αρχαιοτήτων στο Μπεζεστένι, στο πλαίσιο του έργου του Δήμου Λαρισαίων για την «Αναστήλωση – Επανάχρηση του κτηρίου του Μπεζεστενίου».
Πρόκειται για σημαντικό εύρημα των αρχαιολόγων που επιβεβαιώνουν την λατρεία της Αθηνάς στον αρχαία Λάρισα, και στην περιοχή της ακρόπολης της πόλης, στον σημερινό λόφο του Φρουρίου.
Σύμφωνα με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Λάρισας η λατρεία της Αθηνάς στον λόφο καθιερώθηκε από την αρχαϊκή περίοδο, ωστόσο ο στερεοβάτης πρέπει να ανήκει σε ναό της ρωμαϊκής ή και ελληνιστικής εποχής.
Τη συγκεκριμένη χρονολόγηση ενισχύει μαρμάρινο άγαλμα της Αθηνάς, που βρέθηκε εντοιχισμένο ως οικοδομικό υλικό στα θεμέλια του δυτικού πεσσού του Μπεζεστενίου.
Το άγαλμά της Αθηνάς χρονολογείται στην Αδριάνεια περίοδο (117-138 μ.Χ) και αποτελεί ένα από τα καλύτερα αντίγραφα του λεγόμενου τύπου Ince, τα πρότυπα του οποίου ανιχνεύονται σε πρωτότυπες κλασικές δημιουργίες του 5 ου αι. π.Χ.
Στο Μπεζεστένι βρέθηκε το πρωί ο δήμαρχος Λαρισαίων Απόστολος Καλογιάννης, όπου συναντήθηκε με την προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Λάρισας κ. Σταυρούλα Σδρόλια και στελέχη της Εφορείας, που ασχολούνται με το έργο.
Η κ. Σδρόλια και τα στελέχη της Εφορείας ενημέρωσαν τον δήμαρχο και τα στελέχη του Δήμου Λαρισαίων για τα ευρήματα στην περιοχή. Στην συνάντηση συμφωνήθηκε ότι Δήμος και Εφορεία, σε συνεργασία με το υπουργείο Πολιτισμού θα συνεχίσουν να συνεργάζονται αρμονικά προκειμένου να εξευρεθεί η βέλτιστη λύση για την προστασία των πρόσφατα ευρεθέντων σημαντικών αρχαίων, σε συνδυασμό με την ανάγκη ολοκλήρωσης του έργου στο Μπεζεστένι, ακόμα και εάν χρειαστεί τροποποίηση της εγκεκριμένης μελέτης.
Αυτό επισήμαναν άλλωστε σε σχετικές δηλώσεις τους τόσο η κ. Σδρόλια όσο και ο κ. Καλογιάννης.
Ειδικότερα, η κ. Σδρόλια, τόνισε ότι “βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσουμε ότι εντοπίστηκαν σημαντικά ευρήματος και πολλές ενδιαφέρουσες πτυχές της ιστορίας της πόλης, από την αρχαία, την ρωμαϊκή και την οθωμανική περίοδο.
Το σημαντικότερο εύρημα αφορά στα θεμέλια ενός μεγάλου κτιρίου, το οποίο πιθανότατα αφορά τον αρχαίο ναό της Αθηνάς, το οποίο σύμφωνα με τους αρχαίους συγγραφείς ήταν το σπουδαιότερο κτίριο της ακρόπολης της Λάρισας”.
Από την πλευρά του ο δήμαρχος Λαρισαίων αφού τόνισε ότι “το έργο της αναστήλωσης του Μπεζεστενίου εντάχθηκε από το Δήμο Λαρισαίων για χρηματοδότηση στο ΕΣΠΑ προκειμένου να ολοκληρωθεί και να δοθεί για επανάχρηση ένα ακόμα εμβληματικό κτίριο στο λόφο του Φρουρίου.
Είναι σημαντικό ότι η Εφορεία Αρχαιοτήτων, που εμπλέκεται στο έργο, έχει βρεθεί μπροστά σε σημαντικά ευρήματα, όπως αυτά που ανέφερε η κα. Σδρόλια, τα οποία πρέπει να αναδειχθούν.
Σε συνεργασία και με συνέργειες με την Εφορεία Αρχαιοτήτων θα βρούμε τον κατάλληλο τρόπο, ώστε και τα ευρήματα να αναδειχθούν και το έργο στο Μπεζεστένι να ολοκληρωθεί. Οι λέξεις κλειδιά είναι συνεργασίες και συνέργειες” κατέληξε ο Απ. Καλογιάννης.
Στην αυτοψία στο Μπεζεστένι ο Απ. Καλογιάννης συνοδεύονταν από τον αντιδήμαρχο Τεχνικών Εργων κ. Γ. Σούλτη, τον αν. προιστάμενο της Διεύθυνσης Τεχνικών Υπηρεσιών κ. Θ. Πατσιούρα και τον στέλεχος της υπηρεσίας κ. Αστ. Παπαιωάννου.
Εντυπωσιακά ευρήματα σε υποβρύχια έρευνα στη Σαλαμίνα -Αρχαία τείχη, αμφορείς, μαρμάρινα αντικείμενα
Εντυπωσιακά τα αποτελέσματα της υποβρύχιας έρευνας Σαλαμίνος όπως ανακοίνωσε το ΥΠΠΟ.
Για έκτη χρονιά, στο πλαίσιο νέου τριετούς προγράμματος (2020-2022), συνεχίσθηκε η υποβρύχια έρευνα στις ανατολικές ακτές της Σαλαμίνος, με τη συνεργασία του Ινστιτούτου Εναλίων Αρχαιολογικών Ερευνών (Ι.ΕΝ.Α.Ε.) και την Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων (Ε.Ε.Α.) του ΥΠΠΟΑ, υπό την διεύθυνση της Δρος Αγγελικής Γ. Σίμωσι, Προϊσταμένης της ΕΦΑ Ευβοίας, και του Γιάννου Γ. Λώλου, Καθηγητή Προϊστορικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και Προέδρου του Ι.ΕΝ.Α.Ε.
Πρόκειται για την πρώτη διεπιστημονική υποβρύχια έρευνα, που διενεργείται από το 2016 συστηματικά, από Ελληνικούς φορείς, σε χώρους του ιστορικού Στενού, στη θαλάσσια περιοχή Αμπελακίου-Κυνόσουρας.
Όρμος Αμπελακίου, αεροφωτογραφία
Υποβρύχια έρευνα στον Ορμο Αμπελακίου στη Σαλαμίνα
Η υποβρύχια έρευνα, κατά την πρώτη φάση της, εξελίχθηκε στην βόρεια πλευρά του μυχού του σημερινού Όρμου του Αμπελακίου, όπου ερευνώνται συστηματικά, από το 2016, καταποντισμένα λείψανα της αρχαίας πόλης της Σαλαμίνος, η οποία εκτείνεται στην νότια πλαγιά της χερσονήσου της Πούντας.
Αεροφωτογραφία του χώρου των ερευνών
Συγκεκριμένα, συνεχίσθηκε η ανασκαφική διερεύνηση ενός μεγάλου σκέλους, εν μέρει καταβυθισμένου, του επιθαλάσσιου τείχους της Κλασικής πόλης, με κατεύθυνση Β.-Ν. Η διερεύνησή του, βάσει κανάβου με τετράγωνα 4 x 4 μ., πραγματοποιήθηκε, και πάλι επιτυχώς, με την εφαρμογή «αμφίβιας» ανασκαφικής διαδικασίας, η οποία συνδυάζει μέσα και τεχνικές της χερσαίας και υποβρύχιας Αρχαιολογίας, με την εγκατάσταση εύκαμπτου υδατοφράκτη και την χρησιμοποίηση 3 υδραντλιών, για την καθημερινή αφυδάτωση θαλασσίου πεδίου συνολικής εκτάσεως 140 μ2.
Άποψη τμήματος του επιθαλάσσιου τείχους της Κλασικής πόλης κατά την εξέλιξη της ανασκαφής μέσω της “αμφίβιας” τεχνικής
Με την πρόοδο της ανασκαφής, σε έκταση 50 μ2 περίπου, το ερευνώμενο σκέλος του τείχους, αν και διαλυμένο σε κάποια σημεία, παρακολουθήθηκε περαιτέρω προς Ν. σε μήκος 16 μ. περίπου.
Επιβεβαιώθηκε ότι στη δομή του αντιπροσωπεύονται δύο κατασκευαστικές φάσεις, εντός του 4ου αι. π.Χ., με τελικό πάχος 3 μ., ενώ τεκμηριώθηκε και η σταθερή χρήση λιθοπλίνθων και άλλων μεγάλων ειργασμένων λίθων στα δύο μέτωπα του τείχους, το ανατολικό και το δυτικό (εσωτερικό): το δυτικό απετέλεσε και το υπόβαθρο για την κατασκευή (με αρχαίο οικοδομικό υλικό), σε Επαναστατικούς ή Προ-επαναστατικούς χρόνους, του υπάρχοντος μακρού μώλου, ο οποίος προβάλλει σήμερα στην επιφάνεια της θάλασσας.
Σημειώνεται ότι το αποκαλυφθέν (κατά το 2020-2021) σκέλος του τείχους, στον άξονα Β.-Ν., του οποίου το συνολικό μήκος υπολογίζεται σε τουλάχιστον 57 μ., αποτελεί, μέχρι στιγμής, το μόνο συστηματικά ανεσκαμμένο τμήμα της οχύρωσης της αρχαίας πόλης.
Μία άγνωστη πόλη της αρχαιότητας αποκαλύφθηκε στα Γρεβενά.
Θέσεις με οικοδομικά λείψανα δημόσιων κτιρίων, πιθανώς ιερών, αρχιτεκτονικά μέλη και νεκροταφεία που χρονολογούνται από τον 6ο αι. π.Χ. έως και τον 7ο αι. μ.Χ. εντοπίστηκαν στον οικισμό του Αγίου Γεωργίου, βόρεια της πόλης των Γρεβενών, ο οποίος λόγω της κομβικής του θέσης πάνω σε οδικούς άξονες επικοινωνίας, παρουσιάζει ιδιαίτερο αρχαιολογικό ενδιαφέρον.
Όσα εντοπίστηκαν στα Γρεβενά
Πρόκειται για τα πρώτα αποτελέσματα του πενταετούς ερευνητικού προγράμματος σε συνεργασία της Εφορείας Αρχαιοτήτων Γρεβενών με το Institut Catala d' Arqueologia Classica (ICAC- Ταρραγόνα), με τίτλο «Αρχαιολογικό Πρόγραμμα Γρεβενών», το οποίο ξεκίνησε το 2021 και τα αποτελέσματα του πρώτου έτους θα ανακοινωθούν, σήμερα (Παρασκευή) το απόγευμα, στο συνέδριο για τις αρχαιολογικές εργασίες του έτους 2021 στη Μακεδονία και τη Θράκη, που πραγματοποιείται διαδικτυακά (10-11/3
«Στην ευρύτερη περιοχή εντοπίστηκαν σε σημεία τα όρια του οικισμού κατά τους οθωμανικούς χρόνους, αρκετές θέσεις της ρωμαϊκής/υστερορωμαϊκής περιόδου, και λιγότερες προϊστορικών και κλασικών-ελληνιστικών χρόνων», αναφέρει στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η επικεφαλής των ερευνών, προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Γρεβενών Σόνια Δημάκη.
Η ανασκαφή στα Γρεβενά
Η ανασκαφική έρευνα έφερε επίσης στο φως τμήματα δυο νεκροταφείων ελληνιστικών και υστερορωμαϊκών χρόνων: στην πρώτη περίπτωση ερευνήθηκαν λακκοειδείς τάφοι, που έφεραν επικάλυψη από αργούς λίθους. Στα κτερίσματα που συνόδευαν τις ταφές συγκαταλέγονται αγγεία- σκύφοι, πινάκια, αμφορείς και οινοχόες- αλλά και μεταλλικά αντικείμενα, όπως χρυσά ενώτια και σιδερένιο εγχειρίδιο.
Ευρήματα από τα τμήματα των δυο νεκροταφείων
Σε μία από τις ταφές βρέθηκε χάλκινο νόμισμα, ύστερων ελληνιστικών χρόνων, κοπής Θεσσαλονίκης (148 π.Χ. και μετά). Ακόμη, στην ίδια θέση ερευνήθηκαν τέσσερις αποθηκευτικοί πίθοι, οι επιχώσεις των οποίων απέδωσαν ευρήματα, όπως κεραμική και ελάσματα χαλκού.
Ευρήματα από τα τμήματα των δυο νεκροταφείων
Στη δεύτερη περίπτωση ήρθαν στο φως λακκοειδείς τάφοι, με επικάλυψη αργών λίθων και ένας διαταραγμένος κιβωτιόσχημος. Οι τάφοι ήταν κτερισμένοι με χάλκινα βραχιόλια και δακτυλίδια, χάλκινο ενώτιο καθώς και υάλινη χάνδρα και χρονολογούνται από τον 4ο έως τον 7ο αιώνα μ.Χ.
Ευρήματα από τα τμήματα των δυο νεκροταφείων
«Η συνέχεια του ερευνητικού προγράμματος φιλοδοξεί να ιχνηλατήσει και να παρουσιάσει το ρόλο και σημασία που είχε η άγνωστη αρχαιολογικά περιοχή των Γρεβενών στη διαχρονία», επισημαίνει η κ. Δημάκη.
Ευρήματα από τα τμήματα των δυο νεκροταφείων
Μια εκκλησία κάτω από τη Μεγάλη Παναγιά της Σαμαρίνας στα Γρεβενα
Σημαντικά νέα ευρήματα απέδωσε και το έργο «Ανασκαφική έρευνα στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Μεγάλη Παναγιά) Σαμαρίνας, Κοινότητας Σαμαρίνας, Π.Ε. Γρεβενών», η οποία εκτελείται επίσης από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Γρεβενών.
Ευρήματα από την εκκλησία κάτω από τη Μεγάλη Παναγιά της Σαμαρίνας
Στο εξωτερικό του ναού υπήρχε λιθόστρωτο δάπεδο, ενώ μέσα στο ναό τοίχοι με σωζόμενες τοιχογραφίες καταδεικνύουν την ύπαρξη προγενέστερης αρχιτεκτονικής φάσης, δηλαδή μιας άλλης εκκλησίας κάτω από την υπάρχουσα, που μπορεί να χρονολογηθεί, σύμφωνα με την κ. Δημάκη, από τον 17ο -18ο αι.
Ευρήματα από την εκκλησία κάτω από τη Μεγάλη Παναγιά της Σαμαρίνας
Στα κινητά ευρήματα συγκαταλέγονται όστρακα εφυαλωμένης και αβαφούς κεραμικής, μεταβυζαντινής περιόδου, σπαράγματα τοιχογραφικού διακόσμου, όπου εντοπίζονται τμήματα επιγραφών με αναφορά στη Θεοτόκο και θραύσματα υάλινων αγγείων.
Ευρήματα από την εκκλησία κάτω από τη Μεγάλη Παναγιά της Σαμαρίνας
Η έρευνα στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Μεγάλη Παναγιά) Σαμαρίνας, εντάσσεται στις εργασίες αποκατάστασης και αντισεισμικής προστασίας του ναού στο πλαίσιο της πράξης «Αποκατάσταση και αντισεισμική προστασία του Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Μεγάλη Παναγιά) Σαμαρίνας, Κοινότητας Σαμαρίνας, Π.Ε. Γρεβενών», που έχει ενταχθεί στο Ε.Π. «Δυτική Μακεδονία 2014-2020» και υλοποιείται από τη Διεύθυνση Αναστήλωσης Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Μνημείων, που έχει ξεκινήσει από το 2020.
Αντλήθηκαν πληροφορίες απο: iefimerida με φωτογραφίας απο ΑΠΕ-ΜΠΕ κ. Δημάκη
Αρχαιολόγοι από το Landesdenkmalamt του Βερολίνου (LDA) βρήκαν ένα συγκλονιστικό εύρημα κατά την ανασκαφή τους στο Molkenmarkt: 2,50 περίπου μέτρα κάτω από την Stralauer Straße, βρήκαν έναν μεσαιωνικό δρόμο, κατασκευασμένο από ξύλινες σανίδες.
Πρόκειται για την παλαιότερη κατασκευή της Stralauer Straße από τη μεσαιωνική περίοδο ίδρυσης του Βερολίνου τον 13ο αιώνα. Τα αρχικά δείγματα ξύλου αποκάλυψαν ως ημερομηνία υλοτόμησης γύρω στο 1238 (ανάλυση του κεντρικού δακτυλίου του δέντρου).
Ο δρόμος κατασκευάστηκε με ξύλο βελανιδιάς, πεύκου και σημύδας. Η σημαντική ξύλινη κατασκευή του δρόμου κοντά στο Spree επέτρεψε την ασφαλή διέλευση από το Mühlendamm στο Stralauer Tor λόγω του εξαιρετικά υγρού εδάφους κοντά στον ποταμό. Το επίχωμα του στελέχους έχει συντηρηθεί εξαιρετικά καλά λόγω της παχιάς επένδυσης από τύρφη που έχει κρατήσει τα ξύλα αεροστεγή για περισσότερα από 700 χρόνια.
Η κατασκευή έχει πλάτος 6 μέτρα και εκτείνεται για τουλάχιστον 50 μέτρα με τις σανίδες τοποθετημένες σε τρία στρώματα. Το ανώτερο στρώμα αποτελείται από αποφλοιωμένους κορμούς (με τον φλοιό του δέντρου να αφαιρείται για να αποφευχθεί η σήψη) που βρίσκονται δίπλα-δίπλα κατά μήκος του δρόμου, στηριζόμενοι σε τρεις διαμήκεις παράλληλες δοκούς.
Τυχόν ελαττώματα στις ξύλινες σανίδες του ανώτερου στρώματος καλύφθηκαν με μικρούς βράχους ενώ χρησιμοποιήθηκε επίσης άμμος για την εξομάλυνση των άκρων, σύμφωνα με το δελτίο τύπου από το Κρατικό Γραφείο Μνημείων του Βερολίνου. Τα ανώτερα στρώματα του δρόμου χρονολογήθηκαν επίσης στο Μεσαίωνα.
Οι αρχαιολογικές έρευνες στοχεύουν στην ακριβή διερεύνηση της κατασκευής και της έκτασης του δρόμου και στον χρονολογικό προσδιορισμό. Όλες οι φάσεις της κατασκευής τεκμηριώνονται με την χρήση σύγχρονης τεχνολογίας. Λόγω της τοποθέτησης των νέων γραμμών ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου, το μεγαλύτερο μέρος του θα καταστραφεί.
Μια ιδιαίτερα σημαντική ανακάλυψη πραγματοποίησαν αρχαιολόγοι στην Κάτω Ιταλία, σύμφωνα με την ανακοίνωση των υπευθύνων του αρχαιολογικού πάρκου της περιοχής Πέστουμ- Βέλια, στην Καμπανία.
Συγκεκριμένα, στο φως ήρθε ναός του 6ου αιώνα προ Χριστού αφιερωμένος στην Αθηνά, με αμφορείς, και δυο κράνη, ιδιαίτερης ιστορικής αξίας.
Όπως αναφέρει το ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων Ansa, η εκτίμηση των αρχαιολόγων θέλει τα κράνη αυτά να μεταφέρθηκαν πιθανότατα στην Καμπανία από την αρχαία Αλέρια, ελληνική αποικία της Κορσικής.
Στο σημείο αυτό το 540 π.Χ. πραγματοποιήθηκε η μεγάλη ναυμαχία μεταξύ των Ελλήνων με τους Καρχηδόνες και τους Ετρούσκους.
Οι Έλληνες υπερίσχυσαν, ωστόσο λόγω των ζημιών που είχαν υποστεί τα πλοία τους, οι «Έλληνες της Κορσικής» αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη νήσο. Έτσι ίδρυσαν την αποικία της Ελέας, στην Κάτω Ιταλία.
Τα κράνη, που έφεραν στο φως οι ανασκαφές, είναι πιθανότατα ετρουσκικά, ένα πολεμικό λάφυρο που οι Έλληνες προσέφεραν στους θεούς.
Πρόκειται για εξαιρετικής σημασίας ανακάλυψη, η οποία χρήζει σίγουρα περαιτέρω μελέτης και εμβάθυνσης, καθώς αποδεικνύει, για μια ακόμη φορά, τον πρωταγωνιστικό ρόλο των Ελλήνων στο εμπόριο και στον πολιτισμό της Μεσογείου.
Από νομίσματα και κανάτια, έως «ντουφεκόπετρες» και σιδερένια βλήματα πυροβόλων όπλων, έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αχαΐας στο Φρούριο Ρίου, με υπεύθυνη αρχαιολόγο τη διευθύντριά της, Αναστασία Κουμούση.
Οι εργασίες στερέωσης και αποκατάστασης του φρουρίου, καθώς και η ανασκαφική έρευνα, που υλοποιεί από το 2006 έως και σήμερα η Εφορεία, είναι ενταγμένες στο πλαίσιο των εργασιών αποκατάστασης τόσο της Κύριας Πύλης του Φρουρίου όσο και του ΝΔ Οθωμανικού Πύργου, βασίζονται δε σε εγκεκριμένες μελέτες και πραγματοποιούνται με χρηματοδότηση του υπουργείου Πολιτισμού.
Ενα αντιπροσωπευτικό μέρος αυτών των ευρημάτων, εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πατρών, στην έκθεση «Αχαιοί αγωνιστές στην Επανάσταση του ‘21» που συνδιοργανώνει η Εφορεία Αρχαιοτήτων Αχαΐας και η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος, με το Μουσείο Τύπου της ΕΣΗΕΠΗΝ.
Οπως σημειώνει η Αναστασία Κουμούση, η ανασκαφική έρευνα στο νότιο οθωμανικό τείχος, από τον νοτιοδυτικό πύργο έως τους δίδυμους πύργους, έφερε στο φως πλήθος κινητών ευρημάτων που ανήκαν σε όσους πολέμησαν και «έζησαν» εκεί διαχρονικά, από το τέλος του 15ου αιώνα και έως το τέλος της Επανάστασης του 1821, είτε ήταν αμυνόμενοι, είτε επιτιθέμενοι (Οθωμανοί, Ενετοί, Ελληνες).
Μην ξεχνάμε, ότι το Φρούριο Ρίου, αποδείχθηκε το τελευταίο προπύργιο των Οθωμανών στην Πελοπόννησο. Προγενέστερα, το 1687, οι Ενετοί είχαν καταλάβει το φρούριο και την επόμενη χρονιά ο πρώτος γενικός προβλεπτής της Πελοποννήσου Jacomo Corner αναθέτει στον αρχιτέκτονα L. Mauro μελέτη για την επέκταση της τείχισής του, προκειμένου το Ρίο να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της σύγχρονης οχυρωτικής τέχνης. Σε αυτές τις ενετικές επεμβάσεις οφείλει το φρούριο την μορφή που έχει σήμερα.
Το 1715, ανακαταλαμβάνεται από τους Οθωμανούς και παρέμεινε στην κατοχή τους μέχρι το 1828. Οταν οι Οθωμανοί στρατιώτες αρνήθηκαν να το παραδώσουν, παρά την υπογραφή συνθήκης, ο αρχιστράτηγος του γαλλικού εκστρατευτικού σώματος του Μορέως Nicolas – Joseph Maison επιτέθηκε και ύστερα από σύντομη αντίσταση, το κατέλαβε στις 18/30 Οκτωβρίου 1828.
Στον λιθόστρωτο περίδρομο του τείχους, δίπλα στις κανονιοθυρίδες και τις τυφεκιοθυρίδες και μέσα στις μικροσκοπικές σκοπιές βρέθηκαν αντικείμενα της μάχης (λίθινα και μολύβδινα βλήματα, εξαρτήματα πυροβόλων όπλων, τσακμακόπετρες, σκεύη όπου έλιωναν το μολύβι, κ.ά.), αλλά και της καθημερινότητας (νομίσματα που έπεσαν τυχαία, αλλά και έναν κρυμμένο «θησαυρό», λουλάδες, εξαρτήματα και διακοσμητικά ενδυμασιών, σκεύη καθημερινής χρήσης ή θραύσματά τους, μελανοδοχεία, κ.ά.). Ολα, μάρτυρες ενός κόσμου που ζούσε πολεμώντας.
Η «ΠτΚ» σάς παρουσιάζει μερικά από τα σημαντικότερα ευρήματα που βρέθηκαν στο Φρούριο Ρίου και αφορούν στην περίοδο του ξεσηκωμού του Γένους, έτσι όπως θα εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πατρών, έως τις 31 Ιανουαρίου.
1. Θησαυρός 47 ασημένιων παράδων: Aποκρύφθηκε στον περίδρομο του τείχους, κάτω από έκτακτες συνθήκες (πιθανόν αιφνίδια επίθεση). Είναι άγνωστο αν ο κάτοχός τους ήταν Τούρκος ή Ελληνας. Εύρημα μη αναμενόμενο στον συγκεκριμένο χώρο. Οι παράδες ήταν νομίσματα μικρής αξίας, αλλά ευρείας χρήσης στις καθημερινές συναλλαγές των υπηκόων της οθωμανικής αυτοκρατορίας. 19ος αι.
2. Σιδερένια βλήματα πυροβόλων όπλων: Είναι διαφόρων μεγεθών και προέρχονται από μικρά πυροβόλα και είναι μεταγενέστερης περιόδου από τις λίθινες μπάλες κανονιών, που επίσης αφθονούν στο Φρούριο Ρίου. 19ος αι.
3. Πήλινο κανάτι: Εισαγόμενο με εγχάρακτη διακόσμηση, για διατήρηση υγρών, πιθανότατα κρασιού. Στη βάση του λαιμού υπήρχε διάτρητο διάφραγμα (σουρωτήρι), όχι μόνο για να εμποδίζει την είσοδο ξένων σωμάτων, αλλά κυρίως να συγκρατεί τα οργανικά κατάλοιπα κατά την εκροή του υγρού. Ο τύπος του αγγείου απαντά σε όλη τη Μέση Ανατολή από την πρώιμη ισλαμική περίοδο και εξής. 17ος-19ος αι
4. Πήλινο λαγήνι τοπικού εργαστηρίου: Με δυο λαβές και εγχάρακτη διακόσμηση για μεταφορά και διατήρηση πόσιμου νερού. Βρέθηκε σε εσοχή μιας «σκοπιάς» του ΝΔ οθωμανικού πύργου. 17ος- 19ος αι.
5. Πήλινοι λουλάδες: Ο λουλάς είναι το κατώτερο τμήμα της οθωμανικής πίπας/τσιμπουκιού. Επρόκειτο για αντικείμενα ευρύτατης χρήσης σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας κατά την περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας, που συχνά αντικατοπτρίζουν την κοινωνικοοικονομική θέση των χρηστών τους. Στα τείχη του Ρίου έχουν βρεθεί θραύσματα αλλά και ακέραιοι λουλάδες. Κατασκευασμένοι με μήτρα ή τροχό, ανήκουν σε διαφόρους τύπους κοινούς σε ολόκληρη την οθωμανική αυτοκρατορία. Φέρουν διακόσμηση ανάγλυφη, εμπίεστη ή εγχάρακτη, με φυτικά και γεωμετρικά μοτίβα. Τέλος 18ου – Αρχές 19ου αι.
6. Μονό τμήμα πόρπης ζώνης: Διατηρείται ο γάντζος που συνέδεε τα δύο τμήματα. Είναι σφυρήλατη και φέρει ανάγλυφο διάκοσμο σε ομόκεντρους κύκλους με κοκκιδωτή τεχνική και ανθέμιο στο κέντρο. 19ος αι.
Ένα μπλε γυάλινο σκεύος εντοπίστηκε σε άριστη κατάσταση στην Ολλανδία από τους αρχαιολόγους.
Οι αρχαιολόγοι εντόπισαν ένα άθικτο μπλε γυάλινο σκεύος στην ολλανδική πόλη Nijmegen. Το κομμάτι ρωμαϊκής προέλευσης είναι σε άριστη κατάσταση παρά το γεγονός ότι είναι μεταξύ 1.800 και 1.900 ετών.
Το υπέροχο ρωμαϊκό μπλε γυάλινο δοχείο βρέθηκαν κατά την διάρκεια ανασκαφών που πραγματοποιούνται στα πλαίσια κατασκευής κατοικιών και χώρων πρασίνου στο Winkelsteeg του Nijmegen, μια από τις παλαιότερες πόλεις της Ολλανδίας.
Το γυάλινο σκεύος είναι τουλάχιστον 2000 ετών και δεν υπάρχει ούτε μία ρωγμή στην επιφάνειά του.
Ο αρχαιολογικός θησαυρός, σύμφωνα με τους ειδικούς, δεν κατασκευάστηκε τοπικά, αλλά παρήχθη σε ένα εκλεκτό εργαστήριο γυαλιού σε μια μεγάλη ρωμαϊκή πόλη, όπως το Xanten ή η Κολωνία (σήμερα μέρος της γερμανικής επικράτειας ). Το σκεύος μπορεί επίσης να κατασκευάστηκε στην Ιταλία.
Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ένα παλιό πηγάδι που ανήκει στον οικισμό στο Winkelsteeg. [Credit: Bert Beelen]
«Έχω δει παρόμοια γυάλινα σκεύη σε ιταλικά μουσεία», είπε ο Pepijn van de Geer, ο αρχαιολόγος που ηγήθηκε της ανασκαφής σύμφωνα με δημοσίευμα της ιστοσελίδας gelderlander.nl.
Το εν λόγω σκεύος πιστεύεται ότι ήρθε στο Nijmegen μέσω εμπορικών συναλλαγών μεταξύ των ντόπιων και των Ρωμαίων. Μια άλλη εκδοχή είναι ότι ένας στρατιώτης από την περιοχή το έφερε μαζί του στο σπίτι του αφού ολοκλήρωσε τη θητεία του στον Ρωμαϊκό στρατό.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, κομμάτια σαν αυτά φτιάχτηκαν αφήνοντας το λιωμένο γυαλί να κρυώσει και να σκληρύνει σε ένα καλούπι. Το ριγέ διακοσμητικό σχέδιο σχεδιάστηκε όταν το γυάλινο μείγμα ήταν ακόμα σε υγρή κατάσταση. Το μπλε χρώμα ελήφθη μέσω οξειδίου μετάλλου.
.jpg)
