Η γραφική, αλλά μυστηριώδης λίμνη Funduji βρίσκεται στην Αφρική, νότια της Ζιμπάμπουε και συνδέεται με τοπικούς δυσοίωνους θρύλους. Παρά τα σοβαρά προβλήματα που έχει η Αφρική με το νερό, καμμία φυλή δεν εγκαταστάθηκε ποτέ στις όχθες της λίμνης, ποτέ δεν ψάρευαν εκεί, ούτε χρησιμοποιούσαν το νερό της.
Σύμφωνα με τους τοπικούς θρύλους είναι αδύνατο να πάρεις έστω μία σταγόνα νερό απο την λίμνη Funduji, και όποιος ακουμπάει το νερό της ή ακόμα περισσότερο το πίνει, γρήγορα θα πεθάνει.
Η λίμνη θεωρείται απο τους ντόπιους ιερή και οι άνθρωποι έκαναν θυσίες στο μυθικό τέρας Funduji για να το καθησυχάσουν.
Η λίμνη Funduji έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό στις αρχές του 20ου αιώνα, όταν ανακαλύφθηκαν αποθέματα χρωμίου στην περιοχή. 'Οταν αποστολές από την Ευρώπη άρχισαν να έρχονται σε αυτήν την περιοχή, η λίμνη τελικά χαρτογραφήθηκε.
Οι επιστήμονες άκουσαν τους δυσοίωνους θρύλους των ντόπιων για τη λίμνη και το τέρας, αλλά κατά τη διάρκεια της γεωλογικής έρευνας, δεν βρήκαν κάτι μυστηριώδες.
Το 1955, ο καθηγητής Henry Burnside και ο βοηθός του Thacker αποφάσισαν να ελέγξουν τον μύθο για το παράξενο νερό που δεν μπορεί να παρασυρθεί από τη λίμνη. Οι επιστήμονες συνέλεξαν νερό σε διάφορα δοχεία κατασκευασμένα από διαφορετικά υλικά - γυαλί, πορσελάνη και πλαστικό, και διάνυσαν αρκετά χιλιόμετρα, σκοπεύοντας να εξετάσουν τα δείγματα.
Αλλά δεν κατέστη δυνατόν να γίνει η έρευνα: το πρωί όλα τα δοχεία ήταν άδεια. Στη συνέχεια, οι επιστήμονες αποφάσισαν να επιστρέψουν στη λίμνη και να πάρουν νέα δείγματα. Αυτή τη φορά, ο Μπέρνιντ βύθισε το δάχτυλό του στο νερό και το δοκίμασε: η γεύση του νερού ήταν πικρή και στυφή.
Οι επιστήμονες καθ 'όλη τη διάρκεια της ημέρας, παρατηρούσαν τα δοχεία του νερού, χωρίς να γίνει κάτι περίεργο. Την επόμενη μέρα το πρωί όμως τα δοχεία 'ήταν ξανά άδεια. Ο Μπέρνιντς αποφάσισε να επιστρέψει στη λίμνη και να εξετάσει επί τόπου τα δείγματα νερού, αλλά τον πρόλαβε μια ξαφνική αδιαθεσία. Πολύ γρήγορα η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε και χρειάστηκε άμεσα να νοσηλευτεί. Μια εβδομάδα αργότερα πέθανε - όπως αποδείχθηκε αργότερα, από εντερική φλεγμονή.
Τα άλατα χρωμίου είναι πολύ τοξικά για τον άνθρωπο και η συγκέντρωση του χρωμίου στη λίμνη ήταν τόσο υψηλή που μερικές σταγόνες σκότωσαν τον καθηγητή Μπέρνιντ.
Το φαινόμενο εξαφάνισης του νερού εξηγείται επίσης από την υψηλή περιεκτικότητα σε χρώμιο. Σε θερμοκρασίες κάτω των 19 βαθμών Κελσίου, τα σωματίδια χρωμίου στο νερό κρυσταλλώνονται (επομένως, το νερό «εξαφανιζόταν» τη νύχτα, όταν επειδή ήταν πιο δροσερό). Στην πραγματικότητα, το υγρό δεν πηγαίνει πουθενά, αλλά μετατρεπόταν σε στερεά κατάσταση και διασκορπιζόταν κατά μήκος του πυθμένα και των τοιχωμάτων του δοχείου.
Για να είμαστε ειλικρινείς, δεν έχουν λυθεί ακόμη όλοι οι γρίφοι της λίμνης Funduji. Για παράδειγμα, δεν είναι σαφές γιατί ένας μεγάλος αριθμός κροκοδείλων ζει στη δηλητηριώδη αυτή λίμνη. Δεν είναι επίσης σαφές με τι τρέφονται αυτά τα ερπετά, αφού στη λίμνη δεν υπάρχουν ψάρια και άλλα ζώα δεν πηγαίνουν εκεί για να πιουν νερό.
