Η Μόρνα ή αλλιώς Σκοτεινά είναι ένας ορεινός οικισμός της Πιερίας, χτισμένος σε υψόμετρο 700 μέτρων. Το χωριό βρίσκεται σε απόσταση 25 χλμ. από το κέντρο της Κατερίνης και σύμφωνα με την απογραφή του 2011, έχει 1 μόνιμο κάτοικο.
Η προέλευση της ονομασίας & γενικές πληροφορίες
Η ονομασία του χωριού μέχρι και το 1926 ήταν Μόρνα, το οποίο στα τουρκικά σημαίνει “σκοτεινός τόπος”. Η Μόρνα βρίσκεται μέσα σε ένα φαράγγι με πλούσια βλάστηση και άγρια ομορφιά. Το συγκεκριμένο σημείο είναι δύσβατο και ιδρύθηκε επί τουρκοκρατίας. Σε συνδυασμό με την πυκνή βλάστηση, το σημείο ήταν ανήλιαγο, δηλαδή ξημέρωνε πολύ αργά και νύχτωνε πολύ νωρίς. Μετέπειτα, οι κάτοικοι της Μόρνας άλλαξαν το όνομα σε Σκοτεινά. Αξίζει να σημειωθεί πως ο οικισμός δεν κατοικείται τα τελευταία 56 χρόνια, καθώς οι κάτοικοι της Μόρνας ίδρυσαν το 1965 έναν νέο οικισμό, τα Φωτεινά.
Ιστορικά στοιχεία
Σύμφωνα με διάφορες πηγές, λέγεται πως οι πρώτες οικογένειες που κατοίκησαν στην Μόρνα ήταν προσφυγικές οικογένειες από την Πέτρα, οι οποίες εγκαταστάθηκαν σε κελιά του Αγίου Νικολάου. Τεράστιας στρατηγικής και οικονομικής σημασίας αποτελούσε η γεωγραφική θέση της Μόρνας, διότι στο σημείο αυτό ενωνόταν η Πιερία με την Δυτική Μακεδονία και την Θεσσαλονίκη.
Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και πιο συγκεκριμένα στις 19 Δεκεμβρίου 1943, εκτελέστηκαν 10 κάτοικοι του χωριού από τους Ναζί και τους Ταγματασφαλίτες. Οι μαρτυρίες από τους γεροντότερους κάνουν λόγο για τουλάχιστον 18 άτομα που εκτελέστηκαν. Το χωριό κάηκε ολοσχερώς και λεηλατήθηκε. Ωστόσο, οι κάτοικοι που κατάφεραν να διαφύγουν μέσω κρυφών μονοπατιών στις κορυφές των Πιερίων, αντικατέστησαν τις ζημιές.
Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, πολλοί ήταν αυτοί που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την περιοχή και να εγκατασταθούν στην Περίσταση Πιερίας. Κατά κύριο λόγο, αυτοί ήταν τα γυναικόπαιδα και τα νεαρά παλικάρια. Όλοι αυτοί έμειναν σε επιταγμένα σπίτι μέχρι τις 7 Απριλίου 1950.
Οι μεταφυσικές ιστορίες
Τα "γκουλαγκούδια"
Όπως προαναφέραμε, η Μόρνα ήταν χτισμένη σε ένα δύσβατο και ανήλιαγο σημείο. Πολλοί είναι αυτοί που ισχυρίζονταν ότι στην περιοχή υπήρχε αρνητική ενέργεια. Μάρτυρες ενός περίεργου φαινομένου ήταν βοσκοί και εργάτες του εργοστασίου ξυλείας. Συγκεκριμένα, όταν σχολούσαν από τις δουλειές τους, έβλεπαν κοπέλες – μικρής ηλικίας – που χόρευαν γυμνές και σε έκσταση γύρω από τον ποταμό Μόρνο. Το φαινόμενο αυτό ονομάστηκε “γκουλαγκούδια” από τους κατοίκους του χωριού. Τα γκουλαγκούδια αφορούσε 7 κορίτσια που κυκλοφορούσαν και χόρευαν τον δικό τους χορό και τρομοκρατούσαν τους περίοικους με το γοερό τους κλάμα. Η ιστορία αυτή κράτησε από πολύ παλιά μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του ΄60.
Το "μαλλιαρό χέρι"
Μια ακόμη τρομακτική ιστορία ήταν αυτή με το “μαλλιαρό χέρι”. Η συγκεκριμένη ιστορία αφορούσε έναν άνδρα, ο οποίος μετανάστευσε και εγκατέλειψε το σπίτι του. Όταν το σπίτι άρχισε πλέον να διαλύεται, οι κάτοικοι έλεγαν ότι ο μετανάστης άφησε μια κατάρα πίσω του. Εκεί, ακούγονταν διάφοροι απόκοσμοι ήχοι άγνωστης προέλευσης και οι περαστικοί απέφευγαν να πλησιάσουν το σπίτι.
Η περίοδος ακμής & παρακμής
Πριν την παρακμή και την εγκατάλειψή της, η Μόρνα γνώρισε πολλά χρόνια ακμής. Στο δασικό σύμπλεγμα μεταξύ Σκοτεινών (Μόρνας) και Λιβαδίου – Φτέρης λειτουργούσε το Κρατικό Εργοστάσιο Επεξεργασίας Ξύλου. Η οξιά της περιοχής θεωρούνταν άριστης ποιότητας και από τις καλύτερες παγκοσμίως.
Χαρακτηριστικό της οικονομικής ανάπτυξης ήταν το γεγονός ότι το 1956 επί πρωθυπουργίας Κ. Καραμανλή, αναγνωρίστηκε η σημαντική συμβολή του εργοστασίου ξυλείας της περιοχής, το οποίο πήρε Χρυσό Μετάλλιο. Επίσης, σύμφωνα με άλλες πηγές, η περιοχή της Μόρνας επιλέχθηκε για να κατασκευαστεί η θαλαμηγός του βασιλιά Όθωνα, το 1830.
Η εγκατάλειψη της Μόρνας
Το 1967 μετά από πολυετή δράση στον χώρο της ξυλείας, στο εργοστάσιο μπαίνει λουκέτο. Η Μόρνα έγινε ακόμα πιο “σκοτεινή”, καθώς οι δουλειές λιγόστεψαν. Οι κάτοικοι προτίμησαν την μετανάστευση – εσωτερική και εξωτερική. Ο νέος οικισμός που δημιούργησαν, τα Φωτεινά, ήταν όντως πιο φωτεινός και η ποιότητα της ζωής πολύ καλύτερη. Όταν ρωτήθηκαν οι κάτοικοι για τον λόγο που εγκαταλείπουν το χωριό, αρνήθηκαν πεισματικά να πουν το οτιδήποτε.
Σήμερα, όποιος επισκεφτεί τη Μόρνα, θα καταλάβει πως η φυγή των κατοίκων έγινε εσπευσμένα και ότι πολλά από τα πράγματα τους έμειναν πίσω. Σίγουρα όμως, μαζί με τα υπάρχοντά τους άφησαν πίσω και την κακή ενέργεια και τις τρομακτικές ιστορίες του χωριού.
Αντλήθηκαν πληροφορίες απο:
Σκοτεινά Πιερίας. Ανακτήθηκε από En.wikipedia.org (τελευταία προβολή 6/3/2021 στις 16:00).
Μόρνα: Το «στοιχειωμένο» ορεινό χωριό στους πρόποδες του Ολύμπου. Οι φήμες που το ακολουθούν και η εγκατάλειψη. Ανακτήθηκε από Travelstyle.gr (τελευταία προβολή 6/3/2021 στις 16:30).
Ένα χωριό που το έλεγαν Μόρνα! Ανακτήθηκε από Sela.gr (τελευταία προβολή 6/3/2021 στις 17:00).
