Ο Άγγελος Τανάγρας (πραγματικό όνομα: Άγγελος Ευαγγελίδης, Αθήνα, 7 Μαρτίου 1877 - 3 Φεβρουαρίου 1971) ήταν Έλληνας ψυχοφυσιολόγος, ο ιδρυτής (1923) της πρώτης εταιρείας ψυχικών ερευνών στην Ελλάδα. Θεωρείται από πολλούς "πατέρας της ελληνικής παραψυχολογίας".
Έκανε σπουδές ιατρικής αρχικά στην Αθήνα και εν συνεχεία στη Γερμανία. Στη διάρκεια της θητείας του στο Ελληνικό Πεζικό έλαβε μέρος σε αρκετούς πολέμους, όπως τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 και την Κρητική Επανάσταση, με τελευταίο τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.Επίσης, τέθηκε επικεφαλής του υγειονομικού τμήματος στο λιμάνι του Πειραιά, στο λοιμοκαθαρτήριο της Σαλαμίνας και στο λιμάνι της Σμύρνης. Ήταν αργότερα αντιπρόσωπος της Διεθνούς Υγειονομικής Επιτροπής έπειτα από τη λήξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ αποχώρησε από το στράτευμα για να αφοσιωθεί σε ψυχοφυσιολογικές μελέτες, έχοντας το βαθμό του Γενικού Αρχιάτρου.
Απεβίωσε πλήρης ημερών το 1971. Πολύ καιρό πριν πεθάνει είχε εκφράσει τη λύπη του ότι η ίδρυση της Εταιρίας Ψυχικών Ερευνών, που ήταν αυστηρά επιστημονική, υπήρξε πρόωρη για την Ελλάδα, "όπου το πλείστον ή αδιαφορεί ή εξακολουθεί να ενδιαφέρεται διά εντυπωσιακάς παρεξηγήσεις των ψυχικών φαινομένων και αυταπάτας, όπως δήθεν επικοινωνιών με πνεύματα νεκρών".
Η γέννηση του Πνευματισμού
Γύρω στα μέσα του 19ου αιώνα άρχισε να αναπτύσσεται ένα έντονο ενδιαφέρον, κυρίως στις αγγλοσαξονικές χώρες, για το φαινόμενο που ονομάστηκε «πνευματισμός» (spiritism) και το οποίο μπορεί να οριστεί ως το σύνολο των πρακτικών και των μέσων που χρησιμοποιούνται για την επαφή με μια διάσταση που τοποθετείται εκτός του υλικού κόσμου και προϋποθέτει την ύπαρξη μιας μεταθανάτιας ζωής και συνείδησης.
Οι απαρχές του πνευματισμού θα πρέπει να αναζητηθούν στην νεκρομαντεία των αρχαίων Ελλήνων, καθώς και σε διάφορες ανιμιστικές τελετουργίες των Ιουδαίων, των Περσών, των Αιγυπτίων, των Ρωμαίων και άλλων αρχαίων πολιτισμών.Ενώ, ως πρόδρομοι του σύγχρονου πνευματισμού μπορούν να θεωρηθούν ο Σουηδός εφευρέτης, φιλόσοφος, χριστιανικός μυστικιστής, θεολόγος και διάμεσος («μέντιουμ») Emanuel Swedenborg (1688-1772), ο Γερμανός γιατρός, φιλόσοφος, αποκρυφιστής και θεμελιωτής της θεραπείας μέσω του υπνωτισμού Franz Anton Mesmer (1734-1815) και ο Γάλλος εκπαιδευτικός Allan Kardec (1804-1869), ο οποίος και επινόησε τον όρο «πνευματισμός» και επιχείρησε να τον διερευνήσει με νέες επιστημονικές μεθόδους.
Σύμφωνα με τους πνευματιστές, μια ολοκληρωμένη επαφή με αυτή τη διάσταση μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο μέσω ενός «μέντιουμ», ενός ιδιαίτερου ατόμου που έχει το φυσικό χάρισμα να επικοινωνεί με τα πνεύματα των νεκρών.
Σε αυτό το πλαίσιο, κομβικό σημείο για την ανάπτυξη του σύγχρονου πνευματισμού υπήρξε η εμφάνιση των πρώτων μέντιουμ το 1848, των αμερικανίδων αδερφών Leah (1814–1890), Margaretta (1833–1893) και Catherine Fox (1837–1892), που ισχυρίστηκαν πως άκουγαν κάποια παράξενα χτυπήματα στους τοίχους του εξοχικού τους σπιτιού και απαντώντας με ανάλογα χτυπήματα δημιούργησαν έναν ιδιότυπο κώδικα και άρχισαν να επικοινωνούν με το πνεύμα κάποιου νεκρού που ήταν θαμμένος στο υπόγειο.
Αυτό υπήρξε η απαρχή ενός κινήματος που οδήγησε, μεταξύ άλλων, στην ίδρυση της πρώτης βρετανικής «πνευματικής εκκλησίας» το 1853, την ίδρυση της Θεοσοφικής Εταιρείας το 1875 από την Ρωσίδα αποκρυφίστρια και φιλόσοφο Helena Petrovna Blavatsky (1831-1891) και τη δημιουργία της Βρετανικής Εταιρείας Ψυχικών Ερευνών το 1882, που είχε ως στόχο την επιστημονική έρευνα των φαινομένων που ονομάστηκαν «παραψυχολογικά»- δηλαδή όσα φαινόμενα γίνονται αντιληπτά χωρίς την μεσολάβηση των ως τώρα γνωστών αισθήσεων, όπως η τηλεπάθεια, η διόραση, η ψυχομετρία, η πρόγνωση και η τηλεκίνηση.
Απόρροια όλων αυτών ήταν η ανάπτυξη ενός πνευματιστικού κινήματος και σε άλλες χώρες εκτός του αγγλοσαξονικού κόσμου που οδήγησε και στην ίδρυση της Ελληνικής Εταιρείας Ψυχικών Ερευνών το 1923 από τον ψυχοφυσιολόγο Άγγελο Τανάγρα (πραγματικό όνομα: Άγγελος Ευαγγελίδης, 1877-1971), ο οποίος αναγνωρίζεται ευρέως ως ο πατέρας της ελληνικής παραψυχολογίας.
Η ίδρυση της Ελληνικής Εταιρείας Ψυχικών Ερευνών και το τέλος της
Ο Τανάγρας γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε ιατρική, συνέχισε τις σπουδές του στη Γερμανία και το 1897 κατατάχθηκε στο Πολεμικό Ναυτικό, λαμβάνοντας μέρος στον τότε Ελληνοτουρκικό Πόλεμο και στη συνέχεια στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ υπήρξε και αυτόπτης μάρτυρας της Μικρασιατικής Καταστροφής.
Την ίδια στιγμή υπήρξε και αναγνωρισμένος διηγηματογράφος. Το 1923 ίδρυσε την Ελληνική Εταιρεία Ψυχικών Ερευνών στα πρότυπα της αντίστοιχης Βρετανικής με στόχο την επιστημονική μελέτη και καταγραφή παραψυχολογικών φαινομένων.
Στην εταιρία αυτή συμμετείχαν σημαντικοί επιστήμονες της εποχής από τον χώρο της ιατρικής και των φυσικών επιστημών, αλλά και άνθρωποι των γραμμάτων όπως ο Παύλος Νιρβάνας (1866-1937), ο Κωστής Παλαμάς (1859-1943) και ο Άγγελος Σικελιανός (1884-1951), μαζί βέβαια με πολλούς διάμεσους.
Κεντρικό ρόλο στο έργο του Τανάγρα έχει η ανάπτυξη της, προχωρημένης για την εποχή της, «θεωρίας της ψυχοβολίας» με την οποία επιχείρησε να ερμηνεύσει με επιστημονικό τρόπο την ικανότητα πρόβλεψης του μέλλοντος σε σχέση με τα φαινόμενα της τηλεκινησίας.
Αρκετοί Έλληνες ακαδημαϊκοί υποστήριξαν ότι στη θεωρία αυτή στηρίχτηκε ο Joseph Banks Rhine (1895-1980), ο θεωρούμενος ως θεμελιωτής της σύγχρονης Παραψυχολογίας, για να αναπτύξει το 1947 τη δική του θεωρία της ψυχοκίνησης και ορισμένοι κατηγόρησαν μάλιστα τον τελευταίο για λογοκλοπή. Στο βιβλίο του, “Le Destin et La Chance au Jour de l’Explication Psychobolique” (1929) o Τανάγρας αναφέρει:
Το 4ο Διεθνές Συνέδριο Ψυχοφυσιολογίας, Αθήνα, 1930 |
«Κάθε βαθιά εντύπωση που φτάνει έως το υποσυνείδητο μας και που αγωνιά να εκδηλωθεί (Freud), μπορεί κάποιες φορές να απελευθερωθεί σε ορισμένους ανθρώπους με έναν συγκεκριμένο τύπο οργανισμού (όπως οι δυναμολυτικοί και ψυχοβολικοί διάμεσοι), μια εκπομπή που συνοδεύεται κατά την εκδήλωσή της από τηλεκινητικά φαινόμενα και η οποία, μετά από μια τυχαία πρόβλεψη, προσπαθεί να ολοκληρώσει την έκφραση της με τρεις τρόπους:Με απευθείας, ασυνείδητη τηλεκινητική δραστηριότητα πάνω σε άψυχη ύλη (π.χ. αυτοκίνητα, τρένα ή πλοία με αποτέλεσμα μηχανικές βλάβες, εκτροχιάσεις, ναυάγια κ.λπ.).
Με δραστηριότητα πάνω σε έμβιους οργανισμούς υπό τη μορφή τηλεπαθητικής προβολής (π.χ. ασυνείδητη επιρροή στο μυαλό του οδηγού του αυτοκινήτου ή, γενικά, στην ελεύθερη βούληση του ατόμου, προκαλώντας αθέλητες κινήσεις, αλλαγές της κατεύθυνσης, των πλάνων, των απόψεών του κ.λπ.).
Με απευθείας επιρροή στους ιστούς και τις λειτουργίες ενός ζωντανού οργανισμού –ένα φαινόμενο γνωστό σε όλα τα μέρη του κόσμου ως “το κακό μάτι”. Η δραστηριότητα αυτής της ψυχοβολικής εκπομπής αποτελεί μια νέα δύναμη που επηρεάζει την ανθρώπινη ζωή».
Στα πλαίσια της λειτουργίας της εταιρείας ερευνήθηκαν πολλά φαινόμενα τηλεκίνησης, εκτοπλάσματος, τηλεπάθειας, poltergeist, προφητικών ονείρων και άλλα.
Ένα απ’ τα χαρακτηριστικότερα ήταν η τηλεπαθητική επικοινωνία μεταξύ δύο παραψυχολογικών ομάδων σε Αθήνα και Παρίσι που αποτελούνταν από μέντιουμ-πομπούς και επιστήμονες-δέκτες.
Πιο συγκεκριμένα, η μία ομάδα έστειλε, μέσω των σκέψεων των πομπών της, στην άλλη διάφορες σχηματικές απεικονίσεις και την ίδια στιγμή οι δέκτες, βρισκόμενοι σε ύπνωση, προσπάθησαν να συλλάβουν με τη σκέψη τους τη μορφή αυτών των σχημάτων.
Το πείραμα κρίθηκε επιτυχημένο και επαναλήφθηκε με ικανοποιητικά αποτελέσματα.
Διαλέξεις της Εταιρείας Ψυχικών Ερευνών σε αξιωματικούς της Χωροφυλακής |
Συγκριτική απεικόνιση των σχημάτων που στάλθηκαν από τους πομπούς της ομάδας του Παρισιού (αριστερά) με τα αντίστοιχα που λήφθηκαν από τους δέκτες της ομάδας της Αθήνας (δεξιά)
Στο προσωπικό του ημερολόγιο, ο Τανάγρας κατέγραψε πλήθος παραψυχικών φαινομένων που ερεύνησε κατά καιρούς μαζί με τους συνεργάτες του.
Ένα απ’ αυτά συνέβη σε ένα καφενείο στο Μεσολόγγι, όπου ξαφνικά οι έκπληκτοι θαμώνες άρχισαν να παρατηρούν το πώμα ενός βαρελιού με νερό να χοροπηδά στον αέρα, ποτήρια και κουτιά με λουκούμια να μετακινούνται από μόνα τους πάνω στα τραπέζια κτλ.
Αρχικά θεώρησαν ότι πρόκειται για φάρσα του καφεπώλη και έπειτα πίστεψαν ότι το μέρος ήταν στοιχειωμένο και απομακρύνθηκαν έντρομοι.
Ο Τανάγρας μετέβη στην περιοχή και αφού ερεύνησε τα φαινόμενα διαπίστωσε ότι η τηλεκίνηση οφειλόταν σε έναν νεαρό εργαζόμενο του καφενείου με ανισοκορία στους οφθαλμούς, ο οποίος αφού απομακρύνθηκε τα φαινόμενα σταμάτησαν- και εκδηλώθηκαν ξανά στο επόμενο καφενείο όπου βρήκε δουλειά.
Σε άλλα σημεία του ημερολογίου ο Τανάγρας καταγράφει τις εμπειρίες του από την χρήση της τηλεπάθειας και της διόρασης προς βοήθεια της αστυνομίας για την διαλεύκανση εγκλημάτων.
Μια τέτοια περίπτωση που έγινε αρκετά γνωστή στην εποχή της ήταν η ανακάλυψη του κλέφτη κάποιων κοσμημάτων που ανήκαν στη σύζυγο του κατοχικού πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Λογοθετόπουλου (1878-1961) από το μέντιουμ της Εταιρείας Ψυχικών Ερευνών Ελένη Ζακυνθινού.
Επίσης, μεγάλες διαστάσεις είχε πάρει τον Αύγουστο του 1953 η υπόθεση του επονομαζόμενου «Δράκου της Βουλιαγμένης», ο οποίος είχε δολοφονήσει εν ψυχρώ έναν δημόσιο υπάλληλο.
Ένας αστυνομικός ρεπόρτερ αποφάσισε να αναπαραστήσει τη σκηνή της δολοφονίας με τη βοήθεια της μέντιουμ- η ίδια προτιμούσε τον όρο «διαισθητικός»- Ελένης Κικίδου (1925-2006) που είχε συνεργαστεί παλιότερα με τον Τανάγρα και η οποία, βρισκόμενη σε κατάσταση ύπνωσης, κατάφερε να συλλάβει τις σκέψεις του δράστη αποτυπώνοντας στο μυαλό της πολλές λεπτομέρειες σχετικά με την εμφάνιση και τον χαρακτήρα του.Μια άλλη αξιοσημείωτη περίπτωση μέντιουμ που συνεργάστηκε με την Εταιρεία Ψυχικών Ερευνών ήταν η Κλειώ Γεωργίου (Κούλα Γκιόκα), που εκείνη την εποχή θεωρήθηκε ως η μοναδική στον κόσμο που μπορούσε κατά βούληση να παράγει τηλεκινητικά φαινόμενα.
Τα φαινόμενα αυτά φαίνεται να προήλθαν από τον ψυχικό κλονισμό που υπέστη μετά τον σχεδόν ταυτόχρονο θάνατο του πατέρα και του αδερφού της. Η περίπτωση αυτή βοήθησε τον Τανάγρα να ερευνήσει περαιτέρω την παραγωγή και την εκπομπή ισχυρής ενέργειας από το ανθρώπινο σώμα η οποία μπορεί να προκαλεί φαινόμενα τηλεκινησίας.
Επιπλέον, μια από τις πρώτες υποθέσεις που ερεύνησε ο Τανάγρας ήταν η πρώτη εμφάνιση εκτοπλάσματος στην Ελλάδα, τον Μάιο του 1925 στο σπίτι ενός χημικού στο Ηράκλειο Κρήτης.
Ο Τανάγρας περιέγραψε το εκτόπλασμα σαν έναν «άνθρωπο-ζωντανό ραδιόφωνο», που είναι σε θέση να ακτινοβολεί μέρος του δυναμισμού του, ο οποίος συμπυκνωνόταν έξω από το σώμα του, με την παρεμβολή ενός μέντιουμ, με αποτέλεσμα την εμφάνιση μιας οντότητας με αυτοτελή δράση και ικανότητες τηλεκινησίας.
Τελικά, αποδείχθηκε ότι στην προκειμένη περίπτωση τα φαινόμενα αυτά προκαλούνταν από μια νεαρή αναλφάβητη γυναίκα που πίστευε, όπως και πολλοί άνθρωποι της ελληνικής υπαίθρου της εποχής, σε πολλές προλήψεις και δεισιδαιμονίες.
Σε αυτό το σημείο και σε συνάρτηση με την υπόθεση του καφενείου στο Μεσολόγγι που αναφέρθηκε παραπάνω, αξίζει να διευκρινιστεί ότι ο Τανάγρας, αντίθετα με το κίνημα του πνευματισμού στην πρώιμη φάση του, δεν πίστευε σε οποιαδήποτε ψυχοκατάληψη ενός ατόμου από κάποια έξωθεν οντότητα και προσδιόριζε τα παραψυχικά φαινόμενα σαν φυσικές εκδηλώσεις που οφείλονταν σε διαταραχές του ασυνειδήτου κατά την προεφηβική ηλικία ως αποτέλεσμα ψυχολογικών και σεξουαλικών καταπιέσεων.
Φωτογραφίες από την περιστροφή της μαγνητικής βελόνας που πραγματοποίησε η Κλειώ με την απλή προσέγγιση των χεριών της ή του κεφαλιού της |
Το έργο του Τανάγρα γνώρισε την αποδοχή μεγάλου μέρους της ελληνικής αστικής τάξης, έλαβε έμπρακτη οικονομική στήριξη από την Αλεξάνδρα Χωρέμη-Μπενάκη (1871-1941), αναγνωρίστηκε από σπουδαίους επιστήμονες του εξωτερικού, όπως ο Albert Einstein (1879-1955), η Maria Salomea Skłodowska-Curie (1867-1934) και ο Sigmund Freud (1856-1939), ενώ από το 1929 εισήχθησαν στο Πανεπιστήμιο Αθηνών μαθήματα σχετικά με την έρευνα των ψυχικών φαινομένων και αργότερα η Ελληνική Αστυνομία προσκαλούσε τον Τανάγρα να δώσει διαλέξεις στους μαθητές της Αστυνομικής Ακαδημίας.
Η δράση της Ελληνικής Εταιρείας Ψυχικών Ερευνών τερματίστηκε με την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς η περαιτέρω χρηματοδότησή της στάθηκε πλέον αδύνατη και, λόγω των αντικειμενικών συνθηκών, τα περισσότερα μέλη της αποχώρησαν.
Ο Άγγελος Τανάγρας με μέντιουμ της εταιρίας: (από αριστερά πάνω) Δάφνη, Μαρίνα, Ελπίς Παυλάτου, Ελένη Ζακυνθινού και (κάτω) Κωνσταντία |
Μετά τη λήξη του πολέμου, το έντονο ενδιαφέρον για τις έρευνες των ψυχικών φαινομένων είχε εκλείψει και ο Τανάγρας έβρισκε υποστήριξη μόνο από το ίδρυμα παραψυχολογίας της Νέας Υόρκης, όπου και τελικά απέστειλε τα χειρόγραφά του με την καταγραφή των πειραμάτων κατά την περίοδο λειτουργίας της εταιρείας, με αποτέλεσμα το έργο του να παραμείνει άγνωστο για τις επόμενες γενιές των συμπατριωτών του. Λίγο πριν το τέλος της ζωής του δήλωσε σε μια συνέντευξη:
«Εγώ φεύγω με τη θλίψη ότι το έργο μου, η ίδρυση της Εταιρείας Ψυχικών Ερευνών, ερευνών αυστηρώς επιστημονικών, υπήρξε πρόωρος διά τον τόπο μας, όπου το πλείστον ή αδιαφορεί ή εξακολουθεί να ενδιαφέρεται διά εντυπωσιακάς παρεξηγήσεις των ψυχικών φαινομένων και αυταπάτας δήθεν επικοινωνιών με πνεύματα νεκρών. Κρίμα εις την προσπάθειαν διά εν έθνος με την κληρονομίαν των Πυθίων και των Μαντείων, το οποίο έπρεπε να προηγήται επί του πεδίου αυτού».
Αντλήθηκαν πληροφορίες απο: nyctophilia | wikipedia | clioturbata | weirdo | impantokratoros | mixanitouxronou | news247 | newsbeast | panoutsos | protothema | strangepress