Η “ουράνια μάχη” της Νυρεμβέργης το 1561

Αναφορές σε παράδοξα φαινόμενα, συνήθως μέσα σε ένα μυθολογικό και υπερφυσικό πνεύμα, βρίσκονται διάσπαρτα στην γραπτή και προφορική παράδοση όλων των εποχών και όλων των πολιτισμών. Δεν είναι όμως πολλές οι περιπτώσεις που τα σχετικά γεγονότα καταγράφηκαν και περιγράφηκαν τη στιγμή που γίνονταν, ώστε να αποτελέσουν “κτήμα ες αεί”. Τα φωτεινά σημάδια που εμφανίστηκαν πάνω από τον ουρανό της γερμανικής πόλης της Νυρεμβέργης το 1561 αποτελούν μία τέτοια εξαίρεση.

Σύμφωνα με εφημερίδα της περιοχής, εκδοθείσα από τον τυπογράφο Hans Glaser (1500-1573), στις 14 Απρλίου 1561 οι κάτοικοι της Νυρεμβέργης είδαν τα εξής απίστευτα:

Το πρωί της 14ης Απριλίου 1561, το ξημέρωμα, μεταξύ 4 και 5 π.μ., εμφανίστηκε μια φοβερή οπτασία στον ήλιο και στη συνέχεια αυτό παρατηρήθηκε στη Νυρεμβέργη στην πόλη, πριν από τις πύλες και στην ύπαιθρο χώρα – από πολλούς άνδρες και γυναίκες. Στην αρχή εμφανίστηκαν στη μέση του ήλιου δύο κόκκινα ημικυκλικά τόξα, όπως το φεγγάρι στην τελευταία του φάση. Και στον ήλιο, πάνω και κάτω και στις δύο πλευρές, το χρώμα ήταν σαν αίμα, και εκεί στάθηκε μια στρογγυλή σφαίρα κάπως θαμπή, εν μέρει με μαύρο σιδηρούχο χρώμα. Ομοίως, στάθηκαν και στις δύο πλευρές και ως δακτύλιος γύρω από τον ήλιο, αιμάτινες και άλλες σφαίρες σε μεγάλο αριθμό, περίπου τρεις σε μια γραμμή και τέσσερις σε ένα τετράγωνο, επίσης μερικές μόνες τους.

Μεταξύ αυτών των σφαιρών υπήρχαν ορατοί μερικοί ερυθροί σταυροί, μεταξύ των οποίων υπήρχαν κόκκινες λωρίδες, φαρδύτερες προς τα πίσω και στο μπροστινό ελαστικές όπως οι καλαμιές, οι οποίες ήταν ανακατεμένες, μεταξύ αυτών δύο μεγάλες ράβδους, μία στα δεξιά, η άλλη προς τα αριστερά, και μέσα στις μικρές και μεγάλες ράβδους υπήρχαν τρεις, επίσης τέσσερις και περισσότερες σφαίρες. Όλα αυτά άρχισαν να πολεμούν μεταξύ τους, έτσι ώστε οι σφαίρες, που ήταν αρχικά στον ήλιο, πέταξαν προς αυτές που στέκονταν και στις δύο πλευρές, στη συνέχεια, οι σφαίρες που στέκονταν έξω από τον ήλιο, στις μικρές και μεγάλες ράβδους, πέταξαν στον ήλιο . Εκτός αυτού, οι σφαίρες πέταξαν μπρος-πίσω μεταξύ τους και πολεμούσαν έντονα ο η μία με την άλλη για πάνω από μία ώρα.

Και όταν η σύγκρουση μέσα και έξω από τον ήλιο ήταν πιο έντονη, κουράστηκαν σε τέτοιο βαθμό που όλες, όπως προαναφέρθηκε, έπεσαν από τον ήλιο κάτω από τη γη σα να κάηκαν και στη συνέχεια διαλύθηκαν στη γη μέσα σε πυκνούς καπνούς. Μετά από όλα αυτά, εμφανίστηκε κάτι σαν μαύρη λόγχη, πολύ μακριά και φαρδιά, με τον άξονας να δείχνει προς τα ανατολικά, την δε αιχμή προς τα δυτικά. Το τι σημαίνουν τούτα τα σημάδια, ο Θεός μόνο γνωρίζει.

Παρόλο που έχουμε δει, σε σύντομο διάστημα μεταξύ τους, πολλά είδη σημείων στον ουρανό, τα οποία μας στέλνονται από τον παντοδύναμο Θεό, για να μας ωθήσουν στη μετάνοια, είμαστε, δυστυχώς, τόσο αχάριστοι που περιφρονούμε τα τόσο υψηλά σημάδια και θαύματα του Θεού. Ή μιλάμε για αυτά με χλευασμό και τα απορρίπτουμε, προκειμένου ο Θεός να μας στείλει μια τρομακτική τιμωρία λόγω της αχαριστίας μας.

Σε τελική ανάλυση, ο θεοφοβούμενος σε καμία περίπτωση δεν θα απορρίψει αυτά τα σημάδια, αλλά θα το κρατήσει στην καρδιά ως προειδοποίηση από τον φιλάνθρωπο επουράνιο Πατέρα, θα αλλάξει τη ζωή τους και θα ικετεύσει πιστά τον Θεό, ώστε να αποτρέψει την οργή Του, συμπεριλαμβανομένης της τιμωρίας που τόσο μας αξίζει, ώστε να μπορούμε προσωρινά εδώ και αιωνίως εκεί, να ζούμε ως παιδιά του. Για αυτό, ας μας δώσει ο Θεός τη βοήθειά του, Αμήν Από τον Hanns Glaser, τυπογράφο της Νυρεμβέργης."

Το περιστατικό εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο ευρύτερο κοινό από το έργο του Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ “Flying Saucers: A Modern Myth of Things Seen in the Skies”, στο οποίο προσπαθούσε να δει τις αναφορές περί ιπταμένων δίσκων και εξωγήινων της εποχής του ως σύγχρονες μορφές αρχαίων φαινομένων. Η ερμηνεία του Γιουνγκ βασίστηκε στα θρησκευτικά σύμβολα και την στρατιωτική γλώσσα, αντανακλώντας το ταραγμένο περιβάλλον της Γερμανίας του 17ου αιώνος.

Στο βιβλίο του "Flying Saucers: Magic in the Skies" (1982), ο συγγραφέας Otto Bilig ανέλυσε το ιστορικό πλαίσιο της Νυρεμβέργης, μία πολύ πλούσιας και ανεπτυγμένης Αναγεννησιακής πόλης, η οποία όμως εκείνη την περίοδο βρισκόταν σε παρακμή. Οι άγριες συγκρούσεις Καθολικών και Προτεσταντών οδήγησαν σε δύο πολιορκίες, στις οποίες η Νυρεμβέργη αντιστάθηκε επιτυχώς, όχι όμως αλώβητη. Πριν το διάσημο περιστατικό του 1561, είχαν παρατηρηθεί και άλλες ουράνια θεάματα, όπως οπτασίες ιπποτών σε μάχη ή παράδοξες κινήσεις του ήλιου – πάντα συνδεδεμένα με κάποια πολιορκία ή κρίσιμη περίοδο. Αντίστοιχος “πόλεμος” μεταξύ ουρανίων σφαιρών παρατηρήθηκε πάνω από την ελβετική πόλη της Βασιλείας το 1566, ενώ πολλές θα ακολουθούσαν στην εφιαλτική εποχή του Τριακονταετούς Πολέμου (1618-1648).

Το φαινόμενο της Βασιλείας

Η δύσκολη κατάσταση της κοινότητας, η απελπισία και η στροφή στις ρίζες του πολιτισμού προς ανεύρεση ερεισμάτων ευνοεί την ανάπτυξη υπερφυσικών, αποκαλυπτικών φόβων ή ελπίδων. Όπως εύκολα καταλαβαίνει ο σύγχρονος αναγνώστης, το φαινόμενο έχει αξιοποιηθεί από τους οπαδούς της ύπαρξης και επίσκεψης στην Γη εξωγήινων ιπτάμενων δίσκων – και είναι αλήθεια ότι οι χαρακτηρισμοί “μάχης” παραπέμπουν σε ταινία φαντασίας.

Η πιο πιθανή επιστημονική εξήγηση που έχει δοθεί είναι το φαινόμενο του παρηλίου (sun dog), κατά το οποίο όταν ο ήλιος βρίσκεται ακριβώς πάνω στον ορίζοντα (στην ανατολή ή τη δύση), μπορεί να φανεί πως πολλαπλασιάζεται ή δημιουργεί γύρω του δακτυλίους