Ο σκοτεινός μύθος για τον πίνακα με το «αγόρι που δακρύζει». Σε ένα ερειπωμένο κτίριο της Αθήνας, βρίσκεται ένα από τα πιο καταραμένα αντικείμενα όλων των εποχών...
Υπάρχουν κάποια έργα τέχνης που σε μαγεύουν από την πρώτη στιγμή. Άλλα που σε προβληματίζουν ή που τα προσπερνάς αδιάφορα. Και τέλος είναι αυτά που έχουν κάτι το «καταραμένο», που σε κρατούνε δέσμιο για πάντα στοιχειώνοντας τη σκέψη σου γιατί δεν μπορείς ποτέ να τα ξεχάσεις.
Έτσι έγινε και με εκείνο το αγόρι...
Το αγόρι που δακρύζει, κορνιζωμένο μέσα στην ασφάλεια ενός παλιού σκαλιστού πίνακα. Όχι όμως, δε θα βιαστώ να αποκαλύψω που το συνάντησα. Πρώτα θα αφηγηθώ το μύθο με την κατάρα που το συνοδεύει. Γιατί είναι ένας μύθος μυστηριώδης και συγκλονιστικός.
Κάποτε υπήρχε ένας ζωγράφος που τον έλεγαν Μπραγκόλιν, είχε ένα άλλο όνομα που ήταν το αληθινό, αλλά όλοι τον ήξεραν με το ψευδώνυμό του. Ο Τζιοβάνι Μπραγκόλιν ζούσε και εργαζότανε στη Βενετία, κατά την περίοδο μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο.
Ο Μπραγκόλιν σε όλη τη ζωή του ζωγράφιζε διαφορετικές εκδοχές του ίδιου πίνακα, πορτραίτα ενός θλιμμένου αγοριού, τόσο θλιμμένου που έβλεπες δάκρυα να κυλούν στα μάγουλά του. Οι πίνακες αναπαράχθηκαν σε χιλιάδες αντίτυπα και αγοράστηκαν από ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.
Χρειάστηκαν λίγες δεκαετίες για να αποκαλυφθεί το μυστικό που ένωνε αυτούς τους πίνακες και να συνδεθούν τα αντίτυπα του «αγοριού» με μία αληθινή κατάρα. Γιατί όσα σπίτια είχαν μέσα τους τον πίνακα αυτό, καταστρεφόντουσαν από φωτιά.
Το 1985 στον Βρετανικό τύπο δημοσιεύτηκαν μαρτυρίες πυροσβεστών, σύμφωνα με τις οποίες στα αποκαΐδια πυρκαγιών έβρισκαν σε πολλές περιπτώσεις άθικτο έναν τέτοιο πίνακα στους τοίχους.
Οι εφημερίδες έδωσαν τεράστια διάσταση στο θέμα και υπήρξαν πολλές μαρτυρίες για παρόμοια περιστατικά, ενώ εκατοντάδες ιδιοκτήτες αντιγράφων του πίνακα έσπευσαν να επικοινωνήσουν με τις αρχές ανησυχώντας για την ασφάλειά τους.
Παράλληλα σκοτεινές φήμες είχαν αρχίσει να εξαπλώνονται για τον ίδιο το ζωγράφο που ήταν εξαφανισμένος πια και με τα ίχνη του να αγνοούνται: Σύμφωνα με κάποια σενάρια, το αγόρι του πίνακα υπήρχε πραγματικά και το είχε πάρει ο ίδιος ο ζωγράφος υπό την προστασία του μετά από μία πυρκαγιά στην οποία σκοτώθηκαν οι πραγματικοί γονείς του.
Και τα δάκρυα του αγοριού στον πίνακα δεν ήταν τίποτα άλλο από τα σημάδια της κακοποίησης που είχε υποστεί το μικρό παιδί από τον Μπραγκόλιν.
Τα βάσανα που υπέστη η ψυχή του μικρού παιδιού και ο φριχτός θάνατος των γονιών του πέρασαν με έναν τρόπο μαγικό μέσα τον πίνακα, στοιχειώνοντας για πάντα το έργο αυτό. Το αγόρι θα έπαιρνε την πύρινη εκδίκησή του μέσα από κάθε αντίγραφο του πίνακα, μέσα από χιλιάδες πυρκαγιές.
Και ο τρόμος εξαπλώθηκε...
Και εδώ αρχίζει το πιο παράξενο μέρος αυτής της ιστορίας...
