Τα παιδιά του Woolpit είναι μια ιστορία που χρονολογείται από τον 12ο αιώνα, η οποία μιλά για τα δύο παιδιά που εμφανίστηκαν στην άκρη ενός μικρού χωριού στο Woolpit της Αγγλίας. Το νεαρά παιδιά, ένα κορίτσι και ένα αγόρι είχαν δέρμα σε πράσινη αποχρώση και μιλούσαν μια άγνωστη γλώσσα. Τα παιδιά αρρώστησαν και τελικά το αγόρι πέθανε, το κορίτσι αναρρώσε και στα επόμενα χρόνια έμαθε αγγλικά.
Το κορίτσι διηγήθηκε ότι προερχόταν από ένα μέρος που λέγεται η χώρα του Αγίου Μαρτίνου, στην οποία επικρατεί ένα μόνιμο λυκόφως, και όπου οι άνθρωποι ζούσαν κάτω από τη γη.
Μερικοί είδαν την ιστορία σαν έναν μύθο που περιγράφει μια φανταστική συνάντηση με τους κατοίκους της υπόγειας γης, ή ακόμη και με εξωγήινους, ενώ άλλοι το αποδέχονται ως ένα πραγματικό ιστορικό γεγονός, που χρήζει περαιτέρω διερεύνησης.
Η τοποθεσία αυτή βρίσκεται στο χωριό Woolpit βρίσκεται στο Suffolk, East Anglia. Κατά τον Μεσαίωνα, ήταν μια πυκνοκατοιημένη αγροτική περιοχή, με μεγάλη αγροτική παραγωγή. Το χωριό ανήκε στην πλούσια και ισχυρή Μονή του Αγίου Edmunds Bury.
Η ιστορία καταγράφηκε από δύο χρονογράφους του 12ου αιώνα τον Ralph των Coggestall (απεβίωσε το 1228 μ.Χ.), ηγούμενος ενός κιστερκιανού μοναστηριού στο Coggeshall (περίπου 26 μίλια / 42 χιλιόμετρα νότια του Woolpit), ο οποίος κατέγραψε την ιστορία για τα πράσινα παιδιά στο βιβλίο του "Chronicon Anglicanum" (Χρονικό της Αγγλίας), και τον ιστορικό William του Newburgh (1136-1198 μ.Χ.), ο οποίος περιλαμβάνει την ιστορία των πράσινων παιδιών στο έργο του Historia rerum Anglicarum (Ιστορίες Αγγλικών Υποθέσεων) . Οι συγγραφείς ανέφεραν ότι τα γεγονότα που έλαβαν χώρα όταν στο θρόνο ήταν ο βασιλιάς Stephen (1135-1154) ή βασιλιάς Ερρίκος Β.
Η ιστορία των Πράσινων Παιδιών.
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες τα πράσινα παιδιά, ένα αγόρι και η αδελφή του βρέθηκαν από θεριστές που εργάζονται στα χωράφια τους την εποχή της συγκομιδής κοντά σε χαντάκια που είχαν σκαφτεί για λυκοπαγίδες στο St Mary του λύκου Pits (Woolpit).
Το δέρμα τους ήταν πράσινο χρώμα, τα ρούχα τους φτιαγμένα από ένα άγνωστο υλικό, και η ομιλία τους ήταν ακατανόητη για τους χωρικούς. Τους πήγαν στο χωριό, όπου εγκαταστάθηκαν στο σπίτι του τοπικού γαιοκτήμονα, του Sir Richard de Κein.
Τα παιδιά αρνούνταν να φάνε οποιαδήποτε τροφή τους προσέφεραν με αποτέλεσμα να φθάσουν στα πρόθυρα του θανάτου από την πείνα. Τελικά, κατά περίεργο τρόπο όταν οι χωρικοί τους προσέφεραν φασόλια, τα παιδιά στην κυριολεξία τα καταβρόχθισαν. Επέζησαν για πολλούς μήνες μόνο με φασόλια μέχριι που σιγά σιγά συνήθισαν και την γεύση του ψωμιού το οποίο και έτρωγαν.
Μετά από λίγο καιρό το αγόρι αρρώστησε και πέθανε, ενώ η κατάσταση της υγείας του κοριτσιού ήταν σε καλή και σιγά σιγά έχασε και το πράσινο χρώμα στο δέρμα της. Έμαθε να μιλά αγγλικά και αργότερα παντρεύτηκε με έναν άνδρα στη γειτονική κομητεία του Νόρφολκ. Σύμφωνα με ορισμένες μαρτυρίες , πήρε το όνομα «Agnes Barre» και ο άντρας που παντρεύτηκε ήταν εκπρόσωπος του Ερρίκου Β, αν και αυτά τα στοιχεία δεν έχουν επαληθευθεί. Οταν έμαθε να μιλά αγγλικά, μίλαγε συνεχώς για τον τόπο της καταγωγής τους.
Μία παράξενη υπόγεια Γη
Η κοπέλα ανέφερε ότι η ίδια και ο αδελφός της προέρχονταν από το "Land of Saint Martin», όπου δεν υπήρχε ήλιος, αλλά ένα αέναο λυκόφως, και όλοι οι κάτοικοι ήταν πράσινο σαν κι αυτούς. Περιέγραψε και μια άλλη «φωτεινή γη » η οποία υπήρχε πέρα από ένα ποτάμι.
Αυτή και ο αδελφός της φρόντιζαν το κοπάδι του πατέρα τους, όταν είδαν ένα σπήλαιο. Μπήκαν στο σπήλαιο και περιπλανήθηκαν μέσα στο σκοτάδι για πολύ ώρα, μέχρι που έφθασαν στην άλλη πλευρά, βλέποντας για πρώτη φορά το φως του ήλιου το οποίο τα εντυπωσίασε. Τότε ήταν που τα βρήκαν οι χωρικοί.
Επεξηγήσεις
Κατά τη διάρκεια των αιώνων, έχουν δοθεί αρκετές ερμηνείες για να εξηγήσου το περίεργο αυτό γεγονός. Όσον αφορά για το πράσινο χρώμα τους, μία υπόθεση είναι ότι τα παιδιά έπασχαν από υποχρωμική αναιμία , αρχικά γνωστή ως Χλώρωση (προέρχεται από την ελληνική λέξη «Χλωρίς», που σημαίνει πρασινοκίτρινο). Η κατάσταση αυτή προκαλείται από κακή διατροφή που επηρεάζει το χρώμα των ερυθρών αιμοσφαιρίων και οδηγεί σε αισθητά πράσινη απόχρωση του δέρματος. Γεγονός που ενισχύει τη θεωρία αυτή είναι το γεγονός ότι το χρώμα του δέρματος του κοριτσιού γίνεται κανονικό με την υιοθέτηση μιας υγιεινής διατροφής.
Όσον αφορά την περιγραφή της παράξενης χώρας, ο Paul Harris υποστηρίζει ότι τα παιδιά ήταν ορφανά της Φλάνδρας, (γεωγραφική περιοχή στα βόρεια του Βελγίου) πιθανώς από ένα κοντινό μέρος που είναι γνωστό ως Fornham St. Martin, το οποίο χωρίζεται από Woolpit από τον ποταμό Lark.
Πολλοί μετανάστες της Φλάνδρας είχαν φθάσει κατά τη διάρκεια του 12ου αιώνα, αλλά εκδιώχθηκαν από τον βασιλιά Ερρίκο Β. Το 1173, πολλοί σκοτώθηκαν κοντά Bury St Edmunds. Αν λοιπόν τα παιδιά είχαν καταφύγει στο πυκνό δάσος του Thetford , πιθανόν να τους φαινόταν σαν μόνιμο λυκόφως. Μπορεί επίσης να είχαν καταφύγει σε μία από τις πολλές υπόγειες στοές ορυχείου στην περιοχή, η οποία τους οδήγησε τελικά στο Woolpit. Ντυμένα με τα παράξενα φλαμανδικά ρούχα και μιλώντας άλλη γλώσσα, τα παιδιά είχαν παρουσιαστεί σαν ένα πολύ παράξενο θέαμα για τους χωρικούς του Woolpit.
Άλλοι ερευνητές έχουν προτείνει μια πιο «υπερκόσμια» προέλευση για τα παιδιά. Ο Robert Burton πρότεινε το 1621 στο βιβλίο του «Η Ανατομία της Μελαγχολίας» ότι τα πράσινα παιδιά "ήρθαν από τον ουρανό", και συνεπώς είχαν εξωγήινη προέλευση. Μάλιστα σε ένα άρθρο του το 1996 που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Analog, αστρονόμος Duncan Lunan υπέθεσε ότι τα παιδιά είχαν μεταφερθεί κατά λάθος στο Woolpit από τον πλανήτη τους,ο οποίος μπορεί να έχει παγιδευτεί σε ταυτόχρονη τροχιά με τη Γη γύρω από τον ήλιο, μιλώντας για την ύπαρξη ζωής σε μια στενή ζώνη λυκόφωτος ανάμεσα σε μια καυτή επιφάνεια και μια παγωμένη σκοτεινή πλευρά.
Ο μύθος των πράσινων παιδιών έχει μείνει ζωντανός για πάνω από οκτώ αιώνες. Αν και δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν πρόκειται για πραγματικό γεγονός, ή όχι, η παράξενη αυτή ιστορία έχει όμως προσφέρει έμπνευση για πολλά ποιήματα, μυθιστορήματα, όπερες, έχει γίνει γνωστή σε όλο τον κόσμο, και συνεχίζει να εξάπτει την φαντασία των ανθρώπων.
kapistrinews
