Ποια είναι η φύση της Πραγματικότητας; Μπορεί η Φυσική πραγματικότητα στην οποία ζούμε να είναι απλά μία ψευδαίσθηση και να παραπέμπει στις ιδιότητες που έχει η Ονειρική Πραγματικότητα; Πως ο Συλλογικός Νους αναδημιουργεί την Εικονική πραγματικότητα που γνωρίζουμε ως καθημερινότητα;
Ονειρική Πραγματικότητα και οι Ψευδαισθήσεις του Νου.
Σε κάποιο πρόσφατο Επιστημονικό Αμερικάνικο άρθρο αναλύθηκε το ζήτημα της «Ατοπικότητας» (Nonlocality) σε σχέση με την ειδική σχετικότητα. Το Ζήτημα αυτό είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον καθώς η κατανόησή του ίσως φέρει την επανάσταση σε σχέση με την κατανόηση της θεμελιώδους φύσης του Σύμπαντος
Τι είναι η «Ατοπικότητα» της Πραγματικότητας; Θα μπορούσαμε να κατανοήσουμε την θεωρία αυτή γνωρίζοντας την αντίθετη έννοιά της. Την Αρχή της «Τοπικότητας» που αναφέρει πως τα αντικείμενα επηρρεαζονται μονάχα από το άμεσο περιβάλλον. Πρόκειται για την αρχή που επισημαίνει πως μπορούμε να επηρρεάσουμε ένα αντικείμενο μέσω μίας άμεσης φυσικής επαφής ή έπειτα από μία σειρά επαφών. Για παράδειγμα αν αγγίξουμε ένα αντικείμενο χρησιμοποιήσουμε ένα «τοπικό» πεδίο δύναμης. Τα «Ατοπικά» αντικείμενα όμως μπορούν να επηρρεάσουν το ένα το άλλο μέσα από αχανείς αποστάσεις χώρου και δίχως δυνάμεις που μπορούν να αιτιολογήσουν το γεγονός. Πρόκειται για μία Αρχή που είναι επιστημονικά διαπιστωμένη και είναι γνωστή στην Επιστημονική Κοινότητα ως Κβαντική Διεμπλοκή. Τα ηλεκτρόνια έχουν την ικανότητα να αλληλεπιδρούν από εκατομμύρια χιλιόμετρα έτη φωτός γρηγορότερα αψηφώντας τις Νευτωνικές Μηχανικές αντιλήψεις περί του Σύμπαντος και του Κόσμου. Έτσι οι καθημερινές μας δραστηριότητες δεν είναι ένας ακριβής αντικατοπτρισμός της βαθύτερης Μηχανικής του Σύμπαντος, κάτι που δείχνει να αψηφά την λογική.
Τι σημαίνει κάτι τέτοιο; Το παραπάνω γεγονός καταδεικνύει πως αν τα αντικείμενα μπορούν να είναι συνδεδεμένα ανεξάρτητα με το που βρίσκονται, τότε ολόκληρο το σύμπαν μπορεί να είναι συνδεδεμένο σε ένα γιγαντιαίο Αχωρικό Γκεστάλτ ή Δίκτυο. Κάτι που σημαίνει πως η απόσταση έτσι όπως την γνωρίζουμε έιναι μία ψευδαίσθηση και πως το Σύμπαν υπάρχει θεμελιωδώς παντού και πουθενά ταυτόχρονα. Το ίδιο το Σύμπαν δεν αποτελείται από χώρο καθώς ο Χώρος απαιτεί απόσταση,και η απόσταση είναι μία ψευδαίσθηση όπως είναι και όλες οι διαστάσεις μέσα στις οποίες ζούμε σύμφωνα με την παραπάνω αρχή.
Τελικώς κάτι τέτοιο σημαίνει πως η φυσική πραγματικότητα όπως την γνωρίζουμε είναι μία ψευδαίσθηση και υπάρχει ώς μία ονειρική κατάσταση. Αντί να δούμε την Πραγματικότητα ως Νευτωνική και Μηχανιστική, ίσως είναι προτιμότερο να την κατανοήσουμε ως ένα όνειρο και αυτό διότι έχει τις ίδιες ακριβώς ιδιότητες…
Οι εμπειρίες όταν ονειρευόμαστε φαίνονται πραγματικές. Μπορούμε να γευτούμε, να αγγίξουμε, να νιώσουμε και να αισθανθούμε. Μπορούμε να προχωρήσουμε και να ταξιδέψουμε, καθώς και να αλληλεπιδράσουμε με αντικείμενα και το ονειρικό περιβάλλον γενικότερα. Όμως που υπάρχει αυτή η Ονειρικη Πραγματικοτητα; Είναι απτή η ύπαρξή της πέρα από το γεγονός πως πρόκειται για μία εσώτερη ψυχική προβολή; Η Ονειρικη Πραγματικοτητα υπάρχει ως Εικονική πραγματικότητα όπως και το Σύμπαν στο οποίο ζούμε λόγω της Κβαντικης Διεμπλοκής. Αν χρειαζόταν να εξηγήσουμε σε κάποιον για το πού βρίσκονται οι Ονειρικές τοποθεσίες που επισκεπτόμαστε, θα έπρεπε να απαντήσουμε πως πρόκειται για Ψυχικές Ολογραφικές κατασκευές που υπάρχουν μονάχα στο Νου. Δεν υπάρχουν σε κάποια συγκεκριμένη χωρική τοποθεσία και τα κτίρια ή μέρη που επισκεπτόμαστε στο όνειρό μας δεν είναι δημιουργημένα από χειροπιαστά υλικά. Παρομοίως το Σύμπαν υπάρχει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο εκτός από το γεγονός πως πρόκειται για ένα αχανές όνειρο στο οποίο παίρνει μέρος το συνολο της ανθρωπότητας. Αν μπορούσαμε να επισκεφθούμε ο ένας τον άλλο στα όνειρά μας τότε θα μπορούσαμε να πούμε πως η απεικόνιση αυτή είναι μία ακριβής αναπαράσταση της Φυσικής μας Πραγματικότητας.
Αν το Σύμπαν είναι «Ατοπικό» τότε αποκτά νόημα για τον άνθρωπο να το αντιμετωπίζει ως όνειρο. Μόνο που που αυτό το όνειρο είναι τέτοιο που απαιτείται το σύνολο των ανθρώπον για να το συν-δημιουργήσουν σε αντίθεση με τα προσωπικά όνειρα που παραμένουν κατ’αποκλειστικότητα σε Υποσυνείδητες ατομικές Συνάψεις και δημιουργίες. Η φυσική πραγματικότητα και η Ονειρικη Πραγματικοτητα είναι προβολές. Αλλά προβολές ποίου πράγματος; Φαίνεται πως ο όρος «Συνειδητότητα» εμφανίζεται σε αυτό το σημείο ως η λογικότερη απάντηση μιας και είναι η μόνη έννοια που έχει την δυνατότητα να δημιουργεί συνεχώς υποκειμενικές προβολές τις οποίες εκλαμβάνουμε ως εμπειρίες.
Αν μπορούμε να δημιουργούμε τοπία στο Μυαλό μας και την Ονειρικη πραγματικότητα, τότε διαχωρίζονται αυτές οι προβολές από τον Εαυτό ή πρόκειται για προβολή του ίδιου του Εαυτού; Μπορούμε να εντοπίσουμε και να μετρήσουμε τις ακριβείς διαστάσεις ενός δρόμου σε μία Ονειρική προβολή; Φυσικά και όχι. Παίρνουμε ως δεδομένο το γεγονός πως το Μυαλό μας έχει την ικανότητα να δημιουργέι Νοητικές Προβολές της καθημερινής φυσικής πραγματικότας. Αλλά παίρνουμε ως δεδομένο επίσης το γεγονός πως η Φυσική Πραγματικότητα δεν είναι μία Νοητή Κατασκευή και πως έχει μία φυσικότητα που ενυπάρχει ανεξάρτητα των Νοητών Προβολών. Τι θα γινόταν όμως αν μπορούσαμε να υποστηρίξουμε πως η Φυσική πραγματικότητα είναι μία Γιγαντιαία Εικονική Προβολή; Αν το μόνο που υπάρχει είναι αυτές οι Νοητικές Προβολές;
Αποκτά έτσι νόημα να κατανοήσουμε το Σύμπαν ως μία αυτούσια Συνειδητότητα. Γιατί πως αλλιώς θα είχε το Σύμπαν την δυνατότητα να δημιουργεί την υπέροχη ψευδαίσθηση που αποκαλούμε πραγματικότητα;
H θεωρία αυτή υπαινίσσεται πως ολόκληρο το Σύμπαν είναι μία Νοητή Κατασκευή και υπάρχει αποκλειστικά σε ένα Ψυχολογικό δίκτυο Γκεστάλτ διότι μέσα σε αυτό το Ψυχολογικό Γκεστάλτ ο Χώρος, οι διαστάσεις και ο χρόνος είναι απλά κατασκευές. Είναι ακριβώς σαν τα μέρη που κατασκευάζει η ατομική συνειδητότητα στα όνειρά μας, δεν έχουν φυσική υπόσταση αλλά είναι πραγματικά μέρη στα οποία μπορεί να βιώσει τις εμπειρίες του το άτομο. Έτσι και το Σύμπαν υπάρχει σε ένα Μάτριξ στο οποίο ο Χρόνος και ο Χώρος είναι ψευδαισθήσεις, και όλοι εμείς είμαστε μέρος της ψευδαίσθησης παίρνοντας μέρος στην δημιουργία της. Για να καταφέρουμε να κατανοήσουμε ένα «ατοπικό» Σύμπαν θα ήταν λογικό να θεωρήσουμε πως η Συνειδητότητα υπάρχει μέσα σε ένα πολυδιάστατικό Μάτριξ και είναι η ίδια ένα πολυδιάστατικό Μάτριξ που λειτουργεί ως ο κινητήριος μοχλός και δημιουργεί πραγματικότητες. Η συνειδητότητα είναι το μόνο που υπάρχει και για αυτό θεμελιωδώ κανένα υλικό πράγμα δεν υπάρχει. Η Ύλη είναι συνειδητή και έχει ενσυναίσθηση διότι αυτοδημιουργείται.
Η Φυσική μας πραγματικότητα μπορεί να διασπαστεί σε μόρια.Τα μόρια μπορούν να διασπαστούν σε αυτόνομα άτομα και εκείνα με την σειρά τους σε πρωτόνια νετρόνια και ηλεκτρόνια. Αυτά μπορούν να διασπαστούν σε εξωτικά σωματίδια όωπς τα Κουάρκς , τα Μυόνια και Λεπτόνια. Πέρα από αυτά τα σωματίδια υπάρχουν οι ανεπαίσθητες δονούμενες ενεργειακές χορδές. Από τι αποτελούνται; Από καθαρή ενέργεια. Και από τι αποτελείται η ενέργεια; Από ενέργεια. Η πραγματικότητα και η φυσική ύπαρξη διασπάται θεμελιωδώς σε ενέργεια. Και ενώ η Ενέργεια μπορεί να μετρηθεί ως ένα βαθμό, η απτότητά της παραμένει μία αφηρημένη έννοια διότι υπάρχει σε έναν πολυδιαστατικό Υπερχωροχρόνο. Και είναι αυτή η αφηρημένη έννοια που εξηγεί την πραγματική φύση της Ονειρικης Πραγματικοτητας.
πηγή
