Μία από τις πλέον σημαντικές και αινιγματικές προσωπικότητες όλων των εποχών, που εμφανίστηκαν επάνω στον πλανήτη Γη, είναι αδιαμφισβήτητα ο μεγάλος δάσκαλος ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ.
Ο Πυθαγόρας από τη Σάμο, είναι ο πρώτος Έλληνας Φιλόσοφος, που όχι μόνο θεωρεί ως δεδομένο τον περίφημο ΝΟΜΟ ΤΩΝ ΕΠΑΝΕΝΣΑΡΚΩΣΕΩΝ, στην εφαρμογή του οποίου στηρίζεται ολόκληρο το μετέπειτα εκπαιδευτικό και θρησκευτικό σύστημα της Αρχαίας Ελλάδας, αλλά ισχυρίζεται επιπλέον ότι είναι σε θέση να ΘΥΜΑΤΑΙ και να ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ επακριβώς τις ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΖΩΕΣ ΤΟΥ!
Αυτήν την άκρως σημαντική πληροφορία μας την μεταφέρει ο Διογένης Λαέρτιος στο βιβλίο του «Βίοι Φιλοσόφων» στο ειδικό κεφάλαιο που έχει γράψει για την ζωή και το έργο του Πυθαγόρα.
Το θέμα αυτό είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και αξίζει να ανατρέξουμε στο ιερό αρχαίο κείμενο, για να διαπιστώσουμε επακριβώς τα όσα ισχυριζόταν ο Πυθαγόρας.
Τοῦτόν φησιν Ἡρακλείδης ὁ Ποντικὸς (Wehrli vii, fg. 89) περὶ αὑτοῦ τάδε λέγειν,
…Αυτό το γεγονός (των μετενσαρκώσεων του Πυθαγόρα) το αναφέρει ο Ηρακλείδης από τον Πόντο, ο οποίος ισχυρίζεται τα εξής:
ὡς εἴη ποτὲ γεγονὼς Αἰθαλίδης καὶ Ἑρμοῦ υἱὸς νομισθείη·
Θεωρούσε δηλαδή ότι (ο Πυθαγόρας), πιθανώς είχε ζήσει κάποτε (σε κάποια άλλη ζωή) με το όνομα Αιθαλίδης και μάλιστα στην ζωή αυτή, ήταν γιος του Ερμή.
τὸν δὲ Ἑρμῆν εἰπεῖν αὐτῷ ἑλέσθαι ὅ τι ἂν βούληται πλὴν ἀθανασίας.
Αναφέρει επίσης, ότι ο Ερμής είχε πει στον Πυθαγόρα ότι θα μπορούσε να ζητήσει από αυτόν οποιαδήποτε χάρη, εκτός από το να τον κάνει Αθάνατο!
αἰτήσασθαι οὖν ζῶντα καὶ τελευτῶντα μνήμην ἔχειν τῶν συμβαινόντων.
Λέγεται λοιπόν, ότι αυτό που ζήτησε ο Πυθαγόρας από τον Ερμή, ήταν να του χαρίσει την δυνατότητα να γνωρίζει καθόλη την διάρκεια της ζωής του, αλλά και μετά τον θάνατό του, ό,τι συμβαίνει γύρω του.
(Ας μην ξεχνάμε ότι ο Ερμής είναι ο Θεός της ορθής Ερμηνείας των ανεξήγητων φαινομένων, αλλά και ο Ψυχοπομπός. Επομένως ο Πυθαγόρας με την αίτησή του, αναφέρεται και συνδυάζει ακριβώς αυτές τις δύο ιδιότητες του Θεού)
ἐν μὲν οὖν τῇ ζωῇ πάντων διαμνημονεῦσαι,
Δηλαδή, ουσιαστικά αυτό που ζήτησε ο Πυθαγόρας, ήταν η δυνατότητα να έχει την πλήρη επίγνωση όλων των γεγονότων που συμβαίνουν γύρω του σε ολόκληρη την διάρκεια της ζωής του,
ἐπεὶ δὲ ἀποθάνοι τηρῆσαι τὴν αὐτὴν μνήμην.
αλλά και μετά τον θάνατό του, να εξακολουθεί να έχει την πλήρη επίγνωση των μνημών που απέκτησε κατά την διάρκεια της ζωής του!
χρόνῳ δ’ ὕστερον εἰς Εὔφορβον ἐλθεῖν καὶ ὑπὸ Μενέλεω τρωθῆναι.
Σε μια επόμενη ζωή, ο Πυθαγόρας ενσαρκώθηκε ως κάποιος που λεγόταν Εύφορβος και στη ζωή αυτή, έφερε το τραύμα που προκλήθηκε κατά την ζωή που είχε ενσαρκωθεί ως Μενέλαος.
ὁ δ’ Εὔφορβος ἔλεγεν ὡς Αἰθαλίδης ποτὲ γεγόνοι
Ο Πυθαγόρας ισχυριζόταν ότι η ενσάρκωσή του κατά την οποία ονομαζόταν Εύφορβος, προηγήθηκε από την ενσάρκωσή του, στην οποία ονομαζόταν Αιθαλίδης.
καὶ ὅτι παρ’Ἑρμοῦ τὸ δῶρον λάβοι καὶ τὴν τῆς ψυχῆς περιπόλησιν,
και επομένως σαν συνέπεια αυτής της ενσάρκωσης ως Αιθαλίδης, θα έπρεπε να είχε λάβει το δώρο από τον Ερμή (της διατήρηση αυτής της ικανότητας) που θα του επέτρεπε κατά την περιπλάνηση της Ψυχής του (δηλαδή μετά θάνατον)
ὡς περιεπολήθη καὶ εἰς ὅσα φυτὰ καὶ ζῷα παρεγένετο
ακόμα και αν μεταμορφωνόταν σε φυτό ή και σε ζώο πριν ενσαρκωθεί πάλι σαν άνθρωπος να εξακολουθεί να διατηρεί αυτήν την ικανότητα.
καὶ ὅσα ἡ ψυχὴ ἐν τῷ Ἅιδῃ ἔπαθε καὶ αἱ λοιπαὶ τίνα ὑπομένουσιν.
Ακόμα και αν υποστεί και η δική του Ψυχή όλα τα δεινά τα οποία υφίστανται και οι υπόλοιπες Ψυχές κατά την διάρκεια της παραμονής τους στον Άδη.
(Αναφέρεται δηλαδή στις ειδικές διαδικασίες που υπόκεινται οι Ψυχές όταν πεθάνουν, με αποτέλεσμα να χάνουν τις Μνήμες των προηγουμένων ζωών τους).
ἐπειδὴ δὲ Εὔφορβος ἀποθάνοι, μεταβῆναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ εἰς Ἑρμότιμον,
Γνώριζε επίσης, όταν ζούσε με το όνομα Εύφορβος, ότι μετά τον θάνατό του, θα επανέλθει στην επόμενη ζωή του με το όνομα Ερμότιμος,
ὃς καὶ αὐτὸς πίστιν θέλων δοῦναι ἐπανῆλθεν εἰς Βραγχίδας
Σαν Ερμότιμος θα έπρεπε να επιβεβαιώσει και να αποδείξει το ποιος προϋπήρξε στις προηγούμενες ζωές του, με το να επισκεφτεί την περιοχή της Βραγχίδας.
καὶ εἰσελθὼν εἰς τὸ τοῦ Ἀπόλλωνος ἱερὸν ἐπέδειξεν ἣν Μενέλαος ἀνέθηκεν ἀσπίδα,
Αφού εισέλθει λοιπόν στο Ιερό του Απόλλωνα που βρίσκεται εκεί, θα πρέπει να είναι σε θέση να αναγνωρίσει την ασπίδα του Μενέλαου,
(αφού όπως να αποκάλυψε, ο Μενέλαος υπήρξε κάποτε ο ίδιος, επομένως η ασπίδα αυτή ήταν δική του σε μία προηγούμενη ζωή του)
(ἔφη γὰρ αὐτόν, ὅτ’ ἀπέπλει ἐκ Τροίας, ἀναθεῖναι τῷ Ἀπόλλωνι τὴν ἀσπίδα,)
(Θα έλεγε λοιπόν ότι όταν απόπλευσε από την Τροία, αφιέρωσε στον Απόλλωνα την ασπίδα του)
διασεσηπυῖαν ἤδη, μόνον δὲ διαμένειν τὸ ἐλεφάντινον πρόσωπον.
Βεβαίως, η ασπίδα αυτή θα είχε ήδη σαπίσει, αλλά θα είχε παραμείνει όμως το πρόσωπο που διακοσμούσε την ασπίδα, το οποίο ήταν φτιαγμένο από ελεφαντόδοντο το οποίο αργεί να φθαρεί.
(Το γεγονός αυτό το αναφέρει, διότι προφανώς, κάποτε στην Τροία ο Μενέλαος είχε πληγώσει την Ψυχή του Πυθαγόρα και σαν Ερμότιμος επέστρεψε στον ναό που βρισκόταν η ασπίδα ακόμα και σάπια για να θεραπεύσει την ψυχή του κατά το «Τρώσσας και Ιάσσεται…»)
ἐπειδὴ δ’ Ἑρμότιμος ἀπέθανε, γενέσθαι Πύρρον τὸν Δήλιον ἁλιέα·
και επειδή και ο Ερμότιμος κάποτε θα πέθανε, γνώριζε από πριν ότι θα μετενσαρκωθεί στον Πύρρο τον Αλιέα,
καὶ πάντα πάλιν μνημονεύειν, πῶς πρόσθεν Αἰθαλίδης, εἶτ’ Εὔφορβος, εἶτα Ἑρμότιμος, εἶτα Πύρρος γένοιτο.
Και θα υπήρχε πάντα στην μνήμη του η γνώση ολόκληρης της σειράς των ενσαρκώσεων από τις οποίες πέρασε.
ἐπειδὴ δὲ Πύρρος ἀπέθανε, γενέσθαι Πυθαγόραν καὶ πάντων τῶν εἰρημένων μεμνῆσθαι.
Μετά τον θάνατο του Πύρρου, γεννήθηκε ο Πυθαγόρας ο οποίος είχε αποκτήσει την μνήμη όλων προσώπων που περιγράψαμε.
Ἔνιοι μὲν οὖν Πυθαγόραν μηδὲ ἓν καταλιπεῖν σύγγραμμά φασιν διαπεσόντες.
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι δεν διασώθηκε κανένα σύγγραμμα του Πυθαγόρα μετά την διάλυση της σχολής του.
Ἡράκλειτος γοῦν ὁ φυσικὸς μονονουχὶ κέκραγε καί φησι·
Ο Ηράκλειτος που ήταν φυσικός φιλόσοφος, λένε ότι το επιβεβαίωνε και έλεγε το εξής:
«Πυθαγόρης Μνησάρχου ἱστορίην ἤσκησεν ἀνθρώπων μάλιστα πάντων
«Ο Πυθαγόρας που ήταν γιος του Μνησάρχου, περιέγραψε τους χαρακτήρες όλων των ανθρώπων
καὶ ἐκλεξάμενος ταύτας τὰς συγγραφὰς ἐποιήσατο ἑαυτοῦ σοφίην, πολυμαθείην, κακοτεχνίην.»
και αφού δίδαξε αυτές τις περιγραφές, απέκτησε την φήμη του σοφού και του πολυμαθέστατου, αλλά παρόλα αυτά τον κακοποίησαν».
