Όταν οι «θεοί», πετώντας πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό, πλησίαζαν στην ακτή του Περού στην περιοχή Παράκας έβλεπαν στο βουνό μια τεράστια τρίαινα. Η κατεύθυνση που δείχνει αυτή η τρίαινα οδηγεί στο υψίπεδο της Νάζκα, εκεί που βρίσκεται το αρχαίο «κοσμοδρόμιο».
Μετά την κατάκτηση της αυτοκρατορίας των Ίνκα από τους κονκισταδόρες του Πιζάρο στα μέσα του 16ου αι. γεννήθηκαν θρύλοι, οι οποίοι είναι ζωντανοί μέχρι σήμερα. Ένας από αυτούς είναι η περίφημη Νάζκα.
Η αρχαία πόλη της Νάζκα του Περού βρίσκεται ανάμεσα στις Άνδεις και στον Ειρηνικό Ωκεανό, όπου συναντάμε την έρημο της Νάζκα. Είναι μια περιοχή από τις ξηρότερες στον κόσμο και έχει γίνει διάσημη για το υψίπεδό της που είναι γεμάτο από γιγάντια γεωγλυφικά σχέδια, φτιαγμένα από χαλίκια, πιθανώς σιδηρούχα, αφού μοιάζουν με κομματάκια σκουριασμένο σίδηρο.
Οι μορφές είναι τόσο μεγάλες που πραγματικά μόνο γίγαντες θα μπορούσαν να τις είχαν δημιουργήσει. Πρόκειται για σχέδια ζώων κυρίως, αράχνες, πίθηκοι, κόνδορες, φάλαινες, αλλά και ευθείες γραμμές που τέμνονται μεταξύ τους και δημιουργούν τρίγωνα και παραλληλόγραμμα και εκτείνονται πολλά χιλιόμετρα (100 χλμ.!) μέσα στις ερήμους της Νότιας Αμερικής. Αν και οι γραμμές είναι χαραγμένες με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι ορατές από οποιοδήποτε επίπεδο, μόνο από τον αέρα έχουμε πλήρη εικόνα.
Περίπου στο 600 μ.Χ. ο πολιτισμός των Νάζκα αφανίστηκε. Όμως, επειδή στα Περουβιανά αυτά υψίπεδα δεν βρέχει και δεν φυσάει σχεδόν ποτέ, τα γεωγλυφικά των Νάζκα έχουν μείνει αναλλοίωτα στο χρόνο.
Δεν μπορεί να δοθεί λογική εξήγηση στο ερώτημα γιατί σχεδίαζαν τόσο μεγάλα σχήματα, τα οποία μπορεί κανείς να δει μόνο από ψηλά. Οι πρώτοι περιηγητές που μιλούσαν γι’ αυτά, έβλεπαν από το έδαφος γραμμές να εκτείνονται στο πουθενά, χωρίς να μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι αναπαριστούν κάτι.
Μόνο το 1939, ο αμερικανός αρχαιολόγος Πολ Κόσοκ, αφού πέταξε με αεροπλάνο πάνω από τη Νάζκα, παρατήρησε την ύπαρξη των γεωγλυφικών σχεδίων, τα οποία σχεδίασε και πρώτος αυτός τα έκανε διάσημα.
Ποιος θα μπορούσε να σχεδιάσει αυτά τα υπερμεγέθη σχέδια και για ποιο λόγο να τα κατασκευάσει;
Η Γερμανίδα μαθηματικός Μαρία Ράιχε έζησε στην περουβιανή έρημο από το 1946 έως το θάνατό της μελετώντας αυτά τα σχέδια. Το 1998 δήλωσε ότι πίστευε ότι οι γραμμές αποτελούσαν αστρονομικά ημερολόγια.
Κατά τη γνώμη της, οι ευθείες γραμμές έδειχναν τη θέση του Ήλιου, της Σελήνης και ορισμένων αστεριών. Όλα αυτά, ανάλογα με την εποχή, υποδείκνυαν στους κατοίκους την κατάλληλη εποχή για την σπορά, τον θερισμό και τις διάφορες ενέργειες που χρειάζονται να γίνουν για την καλλιέργεια των χωραφιών τους.
Όμως, και αυτή η θεωρία δεν έδωσε μια βαθύτερη εξήγηση για την ύπαρξη αυτών των σχεδίων. Δεν μπορούσε να εξηγήσει γιατί δημιουργήθηκαν τα ζώα, τη στιγμή που αρκούσαν οι ευθείες γραμμές. Επιπλέον, μελέτες έδειξαν ότι μόνο μία στις πέντε από τις ευθείες αυτές αντιστοιχεί σε ακριβείς θέσεις αστρικών σωμάτων.
Ο Έριχ φον Νταίνικεν, ερευνητής, γνωστός για τη θεωρία του περί ύπαρξης εξωγήινων πολιτισμών, θεωρεί πως πρόκειται για αεροδρόμιο. Όπως υποστήριξε στο βιβλίο του «Άρματα των Θεών» το 1968, τα γεωγλυφικά αποτελούν απόδειξη της ύπαρξης ενός εξωγήινου πολιτισμού. Κατά τη γνώμη του, τα τραπεζοειδή σχήματα δεν είναι τίποτε άλλο από διάδρομοι προσγείωσης διαστημοπλοίων!
Πάντως, είναι γεγονός ότι από ψηλά οι τεράστιες γραμμές δίνουν ακριβώς αυτήν την εντύπωση. Μεγάλων διαδρόμων σαν αυτούς που βλέπουμε και στα σύγχρονα αεροδρόμια!
πηγή
