Ας το ξεκαθαρίσουμε εξαρχής: οριστική απόδειξη για την ύπαρξη εξωγήινης ζωής δεν έχει δοθεί ποτέ, ούτε υπάρχουν επαρκείς ενδείξεις ότι ιπτάμενοι δίσκοι κυκλοφορούν ανενόχλητοι στον γήινο ουρανό.
Με αυτά υπόψη, δεν είναι λίγοι αυτοί που ισχυρίζονται ότι έχουν δει με τα μάτια τους απόκοσμα όντα από άλλους πλανήτες, με τις χιλιάδες ιστορικές και λιγότερο ιστορικές αναφορές να είναι εδώ ενδεικτικές.
Πλάι σε όλη αυτή τη φιλολογία και την τεράστια πραγματικά συζήτηση, υπάρχουν και μια σειρά ακόμα πιο περίεργων υποθέσεων με ανθρώπους που εξαφανίστηκαν ή βρέθηκαν δολοφονημένοι και το όλο περιστατικό συνδέθηκε με εξωγήινη εμφάνιση.
Ανατριχιαστικό πραγματικά…
Κράτα το στόμα σου κλειστό
Ο πιλότος της αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας, Kenneth Arnold, είδε πετώντας με το αεροσκάφος του εννιά ιπτάμενα αντικείμενα στις 24 Ιουνίου 1947.
Οι ιπτάμενοι δίσκοι κινούνταν με αστραπιαίες ταχύτητες και μπαινόβγαιναν σε σχηματισμό, με την αναφορά του κυβερνήτη να βρίσκει τον δρόμο της στον αμερικανικό Τύπο ως η πρώτη μάλιστα φορά που γινόταν λόγος για ΑΤΙΑ σε μέσο ενημέρωσης των ΗΠΑ. Λίγες μέρες πριν, ένας άντρας που δούλευε στις ακτές νησιού της Αμερικής, κάποιος Harold Dahl, είπε σε συνάδελφό του ότι είχε δει έξι ιπτάμενα αντικείμενα σε σχήμα ντόνατ.
Ένα από αυτά ξερνούσε μάλιστα μπάζα στη γήινη επιφάνεια, λάβα και μέταλλα δηλαδή, τα οποία τραυμάτισαν τον έφηβο γιο του, σκότωσαν τον σκύλο του και κατέστρεψαν τη βάρκα του. Ο άντρας δεν κράτησε το στόμα του κλειστό και μόλις την επόμενη μέρα τον επισκέφτηκε ένας μαυροφορεμένος άντρας που απείλησε αυτόν και την οικογένειά του αν συνέχιζε να μιλά.
Ο Dahl μίλησε όμως και μίλησε με τον Arnold σε δωμάτιο ξενοδοχείου, παρέα με τρεις ακόμα πιλότους μαχητικών και εμπορικών αεροσκαφών, οι οποίοι είχαν επίσης δει UFO.
Οι κυβερνήτες της Πολεμικής Αεροπορίας, Frank Brown και William Davidson, ανέλαβαν να μεταφέρουν σε στρατιωτική βάση της Καλιφόρνια τα υπολείμματα των συντριμμιών που είχε βρει ο Dahl στην αυλή του, δίνοντας υπόσχεση πως θα ξανασυναντιόντουσαν.
Τότε, την 1η Αυγούστου 1947, οι δύο άντρες συν δύο ακόμα μέλη πληρώματος απογειώθηκαν από βάση της Ουάσιγκτον και λίγο μετά το B-52 τους τυλίχθηκε στις φλόγες: το πλήρωμα την έβγαλε καθαρή από το δυστύχημα, όχι όμως και οι δυο πιλότοι που γνώριζαν για τους εξωγήινους. Την 3η Αυγούστου 1947, το πρακτορείο Associated Press ανέφερε ότι οι δύο άντρες σκοτώθηκαν την ώρα που ερευνούσαν άλλη μια θέαση ιπτάμενου δίσκου…
Υπόθεση Thomas Mantell
Στις 7 Ιανουαρίου 1948, η αστυνομία του Κεντάκι άρχισε να δέχεται σωρηδόν κλήσεις για ένα θεόρατο ιπτάμενο αντικείμενο που τρομοκρατούσε πόλεις και χωριά και κατευθυνόταν δυτικά. Η αστυνομία ανέθεσε το περιστατικό στον στρατό και εντωμεταξύ χιλιάδες άνθρωποι είδαν με τα γυμνά τους μάτια το απόκοσμο σκάφος να απολαμβάνει τη βόλτα του στον γήινο ουρανό.
Έπειτα από μιάμιση ώρα, τέσσερα μαχητικά F-51 Mustang στάλθηκαν στο κατόπι του, με επικεφαλής τον 25χρονο Thomas Mantell, ο οποίος ήταν ο μόνος που κυνήγησε το ΑΤΙΑ στα 30.000 πόδια, όταν έχασε τον έλεγχο και συντρίφτηκε.
Η επίσημη εξήγηση για το UFO ήταν η κλασική της εποχής, ότι επρόκειτο δηλαδή για μετεωρολογικό μπαλόνι, μόνο που οι αυτόπτες μάρτυρες και οι ειδικοί δεν το «έφαγαν» έτσι εύκολα.
Τα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος της Πολεμικής Αεροπορίας θα μπορούσαν εξάλλου να αναγνωρίσουν εύκολα ένα μπαλόνι περνώντας δίπλα του. Όσο για την τελευταία αναφορά του Mantell, που διέρρευσε χρόνια αργότερα στη δημοσιότητα, έλεγε: «Θεέ μου, βλέπω ανθρώπους μέσα σε αυτό το πράγμα!»…
Τα εχθρικά UFO της Βραζιλίας
Οι πολίτες της βραζιλιάνικης Colares δέχτηκαν επίθεση από αιμοβόρα
εξωγήινα όντα το 1977. Περισσότεροι από 400 άνθρωποι είδαν τα ΑΤΙΑ στον
ουρανό, όταν εκείνα άρχισαν να τους χτυπούν με φωτεινές ακτίνες!
Οι κάτοικοι ανέφεραν ότι οι ριπές φωτός από τον ουρανό τούς ρουφούσαν το αίμα και δύο μάλιστα από το πλήθος έχασαν τη ζωή τους στο τραγικό συμβάν. Το περιστατικό δεν μπορούσε φυσικά να κουκουλωθεί, γι’ αυτό και ο δήμαρχος ζήτησε τη συνδρομή της κεντρικής κυβέρνησης, η οποία είχε ήδη αποστείλει ένα σμήνος μαχητικών να ελέγξουν την κατάσταση.
Επικεφαλής της ομάδας των αεροσκαφών ήταν ο σμηναγός Uyrange Bolivar Soares Nogueira de Hollanda Lima, ο οποίος όργωσε τους ουρανούς για 4 μήνες χωρίς να βρει ενδείξεις για εξωγήινη ζωή, την ίδια ώρα που η εχθρική στάση των ΑΤΙΑ και ο βομβαρδισμός με φωτεινές ριπές σταμάτησε.
Είκοσι χρόνια αργότερα, ο σμηναγός άνοιξε το στόμα του και ισχυρίστηκε ότι αυτός και η ομάδα του όχι μόνο είδαν τους εξωγήινους, αλλά αλληλεπίδρασαν κιόλας μαζί τους. Τρεις μήνες μετά τη μοιραία συνέντευξη, ο Uyrange έδωσε τέλος στη ζωή του…
Τα στίγματα στο ραντάρ
Το ημερολόγιο έγραφε 23 Νοεμβρίου 1953 όταν τα ραντάρ έπιασαν ένα αντικείμενο στον ουρανό του Μίσιγκαν των ΗΠΑ.
Ο υπολοχαγός Felix Moncla και ο χειριστής του ραντάρ, ανθυπολοχαγός Robert Wilson, στάλθηκαν να ερευνήσουν το μυστηριώδες σήμα, όταν τα πράγματα έγιναν επιστημονική φαντασία: ο πύργος ελέγχου ανέφερε πως το τζετ πλησίασε το ΑΤΙΑ και τα δύο αντικείμενα συγχωνεύτηκαν κατόπιν σε ένα στίγμα, το οποίο σύντομα εξαφανίστηκε από τις οθόνες.
Διασωστικές ομάδες στάλθηκαν να ερευνήσουν το γεγονός, τόσο από ΗΠΑ όσο και Καναδά, αν και ποτέ δεν βρήκαν το παραμικρό ίχνος. Το μυστήριο παραμένει άλυτο εδώ και 60 χρόνια, καθώς η επίσημη εξήγηση της αμερικανικής κυβέρνησης ότι το αεροσκάφος του Moncla συγκρούστηκε με καναδικό ανατράπηκε αμέσως από τις καναδικές αρχές, που διέψευσαν από την πρώτη στιγμή τους ισχυρισμούς των ΗΠΑ…
Εξωγήινος ακρωτηριασμός στη Βραζιλία
Σύμφωνα με μια δημοφιλή θεωρία των ερευνητών του παραφυσικού, οι ακρωτηριασμοί ζώων είναι συνήθως σημάδι εξωγήινης επίσκεψης στη Γη. Οι εξωγήινοι φαίνεται πως προτιμούν τα βοοειδή, αν και σύμφωνα με αναφορές και αυτόπτες μάρτυρες, και άνθρωποι πέφτουν συχνά θύματα της διεστραμμένης περιέργειας των μακρινών μας γειτόνων.
Ήταν το 1988 όταν ένα ακρωτηριασμένο ανθρώπινο σώμα εντοπίστηκε στον ταμιευτήρα Guarapiranga της Βραζιλίας, με το μυστήριο να πλαισιώνει την κακοποίηση από την πρώτη στιγμή: παρά το γεγονός ότι ο άνθρωπος ήταν νεκρός για 2-3 μέρες, δεν υπήρχε ίχνος δυσάρεστης οσμής ή αποσύνθεσης, την ίδια ώρα που τα άγρια ζώα της περιοχής δεν τον είχαν αγγίξει.
Τα μάτια, τα χείλη, η γλώσσα και τα αυτιά είχαν αφαιρεθεί από το πτώμα, το σώμα του ήταν γεμάτο τρύπες και είχε αποστραγγιστεί από κάθε ίχνος μυ και ιστού.
Τα γεννητικά του όργανα είχαν επίσης ακρωτηριαστεί και η γενική του εικόνα έδειχνε σαν κάποιος να είχε πάρει δείγματα από τον οργανισμό του. Παρά την ανατριχιαστική εικόνα του, δεν εντοπίστηκαν σημάδια πάλης ή καθήλωσης και η αιμορραγία είχε περιοριστεί σε υπόπτως χαμηλά επίπεδα για τέτοια κακοποίηση.
Η εξέταση της σορού έδειξε ότι ο ακρωτηριασμός ακολουθούσε τα ίδια πρότυπα των ακρωτηριασμένων ζώων και οι ακραία ανατριχιαστικά φωτογραφίες του βρήκαν κάποια στιγμή τον δρόμο της δημοσιότητας (μια αναζήτηση στο ίντερνετ θα τις αποκαλύψει, αν και είναι απόκοσμα φρικιαστικές). Η υπόθεση παραμένει ανοιχτή…
Ακρωτηριασμός και στην Αμερική
Ήταν τον Μάρτιο του 1956 όταν κοντά σε αεροπορική βάση του Νέου Μεξικού ο λοχίας Jonathan Lovette και ο ταγματάρχης William Cunningham αναζητούσαν συντρίμμια από πυραυλική δοκιμή. Ο Cunningham έχασε κάποια στιγμή από τα μάτια του τον συνάδελφό του, όταν και τον άκουσε να ουρλιάζει.
Τον εντόπισε πίσω από έναν αμμόλοφο, αν και τη σκηνή που αντίκρισε δεν μπορούσε να την πιστέψει: ένας ιπτάμενος δίσκος βρισκόταν ακριβώς πάνω από τον Lovette, στα 5-6 μέτρα!
Τότε ήταν που βγήκε από το ΑΤΙΑ ένα αντικείμενο σε σχήμα φιδιού, το οποίο τυλίχθηκε γύρω από το πόδι του λοχία και τον τράβηξε αστραπιαία πάνω στο σκάφος, το οποίο χάθηκε αμέσως στον ουρανό.
Ο σοκαρισμένος ταγματάρχης επέστρεψε τάχιστα στο τζιπ του και ενημέρωσε τη βάση, η οποία έστειλε αμέσως αεροσκάφη σε αναζήτηση του ΑΤΙΑ, αν και το προσωπικό πίστεψε ότι ο ταγματάρχης είχε σκοτώσει τον λοχία κρύβοντας κατόπιν το σώμα του στην έρημο.
Τα σωστικά συνεργεία όργωσαν κυριολεκτικά την περιοχή καλύπτοντας δεκάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα και την τρίτη μέρα των ερευνών εντόπισαν τελικά το πτώμα του άτυχου λοχία κάπου 15 χιλιόμετρα μακριά από τη βάση.
Ήταν βαρύτατα κακοποιημένο και ακρωτηριασμένο, με τη γλώσσα του να κρέμεται από το σαγόνι, τα μάτια του εκτός κόγχης και το σώμα του εντελώς αποστραγγισμένο από το αίμα, με το μοτίβο της κακοποίησης να ακολουθεί τα γνώριμα χνάρια των φερόμενων ως εξωγήινων ακρωτηριασμών…
Εξωγήινος φόνος… λάθος ανθρώπου
Το απογευματάκι της 5ης Ιουνίου 1980, ο 56χρονος Zigmund Adamski εξαφανίστηκε την ώρα που έκανε κάτι θελήματα στο Γιορκσάιρ της Αγγλίας. Ο άντρας ήταν χαρούμενος για τον γάμο της εγγονής του την αμέσως επόμενη μέρα, ήταν λοιπόν πολύ περίεργο που χάθηκε ξαφνικά από προσώπου γης.
Πέντε μέρες αργότερα, η σορός του ανασύρθηκε μέσα από σωρό κάρβουνων κάπου 30 χιλιόμετρα μακριά, με τα ρούχα του να είναι σχεδόν άθικτα, αν και έλειπε το πουκάμισό του, το ρολόι και το πορτοφόλι.
Η νεκροψία έδωσε αιτία θανάτου την ανακοπή καρδιάς, με χρόνο μάλιστα τη μέρα που βρέθηκε το πτώμα, κάτι που θα περιέπλεκε την κατάσταση ακόμα περισσότερο. Ο Adamski έλειπε εδώ και πέντε μέρες, αν και τα γένια του ήταν μόλις μίας ημέρας, την ίδια ώρα που φαινόταν φροντισμένος και φαγωμένος και τα μόνα σημάδια κακοποίησης ήταν τα καψίματα σε λαιμό και ώμους. Τα τραύματα ήταν εκεί τουλάχιστον δύο ημέρες και μια αλοιφή είχε απλωθεί πάνω τους, άγνωστη στους ερευνητές που την εξέτασαν.
Ένας από τους αστυνομικούς που εντόπισαν τη σορό του συναντήθηκε κατά πρόσωπο με εξωγήινους στο ίδιο ορυχείο που βρέθηκε το πτώμα του άτυχου παππού μερικούς μήνες αργότερα (28 Νοεμβρίου 1980). Εντωμεταξύ, στην Καλιφόρνια υπήρχε ένας συγγραφέας εξωγήινων θεωριών και άλλων συνωμοσιολογικών σεναρίων ονόματι… George Adamski, κάτι που έκανε όλους τους ερευνητές του υπερφυσικού να ισχυριστούν ότι οι εξωγήινοι μπέρδεψαν μάλλον τα πράγματα και σκότωσαν τον λάθος Adamski…
Η περίεργη ιστορία με τις μάσκες μολύβδου
Το απόγευμα της 17ης Αυγούστου 1966, δύο μηχανικοί αυτοκινήτων, οι Manoel Pereira da Cruz και Miguel Jose Viana, έφυγαν από το σπίτι τους στο Campos dos Goytacazes της Βραζιλίας για να αγοράσουν προμήθειες για το μαγαζί τους. Ώρες αργότερα, αυτόπτες μάρτυρες τους είδαν να αγοράζουν αδιάβροχα μπουφάν και μπουκάλια νερό και πλέον τα ίχνη τους χάθηκαν.
Τρεις μέρες αργότερα, οι σοροί τους εντοπίστηκαν συμπτωματικά σε ένα βουνό, αν και ο τόπος του εγκλήματος χαρακτηρίστηκε από την πρώτη στιγμή ως ότι πιο περίεργο έβλεπαν ποτέ οι αστυνομικοί επιθεωρητές της Βραζιλίας: οι δύο μηχανικοί φορούσαν κοστούμια, τα αδιάβροχα από πάνω και μάσκες μολύβδου στα μάτια τους.
Στο σημειωματάριό τους βρέθηκε γραμμένο: «16:30 στο προσυμφωνημένο μέρος, 18:30 κατάποση κάψουλων, μετά την επίδραση προστατευτικά μέταλλα, αναμονή για το σημάδι, μάσκα».
Η νεκροψία δεν απέδωσε αίτιο θανάτου, καθώς τα εσωτερικά τους όργανα ήταν σε κάκιστη κατάσταση για εξέταση, την ίδια στιγμή που τα απομεινάρια του χαπιού που πήραν δεν ταυτοποιήθηκαν με γνωστές ουσίες.
Και βέβαια δεν είναι σαφές για τι πράγμα έγραψαν στο τετράδιό τους, αν και οι συνωμοσιολόγοι πιστεύουν ότι οι δυο άνθρωποι είχαν συναντηθεί με εξωγήινους πρωτύτερα και αυτό ήταν το νέο τους ραντεβού. Οι μάσκες και το χάπι πιθανότατα, υποθέτουν, ήταν για τη δική τους προστασία από την επαφή με τα απόκοσμα όντα. Και βέβαια περιττό να αναφερθεί ότι αναφορές για ΑΤΙΑ έπεσαν βροχή στην ευρύτερη περιοχή τις μέρες αυτές…
Υπόθεση Frederick Valentich
Στις 21 Οκτωβρίου 1978, ο αυστραλός πιλότος Frederick Valentich πετούσε με το Cessna του πάνω από την Αυστραλία, όταν και ενημέρωσε τον πύργο ελέγχου για ένα πελώριο ΑΤΙΑ που πετούσε από πάνω του. Κανένα στίγμα δεν φαινόταν στον πύργο ελέγχου, αν και ο πιλότος περιέγραφε απλώς αυτό που έβλεπε: μακρουλό σχήμα, μεταλλικό εξωτερικό και τέσσερα εκτυφλωτικά φώτα.
Το σκάφος εξαφανίστηκε και επανεμφανίστηκε λίγο αργότερα, όταν το αεροσκάφος του Valentich άρχισε να χάνει ξαφνικά ύψος, παρά τις ενδείξεις στα όργανα που δεν έδειχναν κάποιο πρόβλημα. Η τελευταία του μετάδοση ήταν: «Η πρόθεσή μου είναι να πάω στο King Island … στη Μελβούρνη …
Αυτό το μυστηριώδες σκάφος αιωρείται και πάλι από πάνω μου … (δύο δευτερόλεπτα μετά, με το μικρόφωνο ανοιχτό) … Αιωρείται και δεν είναι αεροπλάνο». Μετά ακολούθησαν 17 δευτερόλεπτα μεταλλικών ήχων. Πιλότος και αεροσκάφος δεν βρέθηκαν ποτέ. Το μόνο που βρέθηκε αργότερα ήταν οι αναφορές πολιτών και πληρωμάτων εμπορικών αερογραμμών για θεάσεις ΑΤΙΑ στην Αυστραλία την ίδια περίοδο…
Το πέρασμα του θανάτου
Τον Ιανουάριο του 1959, εφτά άντρες και δύο γυναίκες πήγαν για ορειβασία στα Ουράλια Όρη. Την τέταρτη μέρα τους έπιασε όμως καταιγίδα και αναγκάστηκαν να κατασκηνώσουν σε ένα εντελώς αφιλόξενο μέρος κοντά στη βουνοκορφή.
Δέκα μέρες αργότερα, τα σωστικά συνεργεία εντόπισαν τον πρόχειρο καταυλισμό των εννιά ορειβατών, αν και φαινόταν εγκαταλειμμένος. Βρήκαν πάντως μια μεγάλη τρύπα στη σκηνή, ανοιγμένη από τη μέσα πλευρά, κάτι που υποδείκνυε ότι από κάτι έτρεξαν να σωθούν, γι’ αυτό και δεν πήραν τίποτα μαζί τους, ούτε ρούχα ούτε προμήθειες.
Οι σωροί τους εντοπίστηκαν λίγο μακρύτερα, στις παρυφές του κοντινού δάσους. Επίσης βαριά ακρωτηριασμένα και καμένα, τα πτώματα έφεραν ισχυρές ενδείξεις ραδιενεργής ακτινοβολίας. Τρία μάλιστα από τα πτώματα είχαν εσωτερικά τραύματα σαν να τα χτύπησε κάτι με μεγάλη ταχύτητα, όμοια με τα θύματα τροχαίων δηλαδή, αν και δεν έφεραν εξωτερικές εκδορές που να υποστηρίζουν μια τέτοια θεωρία.
Ακόμα πιο περίεργο ήταν το γεγονός ότι κάποιοι φαινόταν να είχαν μεγαλώσει πριν της ώρας τους, κάτι που έκανε τους συνωμοσιολόγους να μιλούν για εξωγήινους από την πρώτη στιγμή.
Οι ντόπιοι στους πρόποδες των Ουραλίων ανέφεραν πορτοκαλί σφαιρικά στίγματα στον ουρανό την περίοδο της εξαφάνισης των έμπειρων ορειβατών…
