Βενετία, ο ιδανικός προορισμός για τους ερωτευμένους και τους λάτρεις της αρχιτεκτονικής. Τα γραφικά σοκάκια, τα μοναδικά κτήρια και οι γόνδολες συνθέτουν το σκηνικό με ανθρώπους από όλο τον κόσμο να συρρέουν στο σημείο.
Λίγοι όμως από αυτούς ξέρουν ότι όταν βρίσκονται πάνω σε ένα γεφυράκι και αγναντεύουν μακριά, αντικρίζουν έναν από τους πιο τρομακτικούς τόπους του πλανήτη.
Επιμέλεια Ζώη-Τήλα Ελένη
Λίγο πιο πέρα στέκει το νησάκι Ποβέλια. Βλέποντας το κανείς νιώθει και νομίζει ότι πρόκειται για ένα ειδυλλιακό νησάκι «εμπνευσμένο» από τον ρομαντισμό της Βενετίας, που βρίσκεται πολύ κοντά του. Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική και το πολύ μικρό Ποβέλια κουβαλάει μία «μαύρη» ιστορία.
Όλα ξεκίνησαν το 421 μ.Χ. Κάτοικοι της Πάντοβα και της Έστε πήγαν στο νησί για να γλυτώσουν από τις επιδρομές των βαρβάρων. Τελικά τα κατάφεραν μετά από αιματηρές μάχες και κράτησαν τον τόπο τους ενώ κυλούσαν όλα ομαλά και κανείς δεν φανταζόταν την εξέλιξη του νησιού.
Ήταν το 1346 όταν ξέσπασε η επιδημία της πανώλης. Ο «μαύρος θάνατος» είχε εξαπλωθεί σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης σκοτώνοντας εκατομμύρια ανθρώπους. Το Μιλάνο και η Ρώμη δεν γλύτωσαν από την επιδημία και οι νεκροί ολοένα και αυξάνονταν και δεν υπήρχε χώρος να θαφτούν τα πτώματα. Τότε ξεκίνησαν τα πρώτα καράβια με ασθενείς και νεκρούς προς το Ποβέλια.
Οι διαμαρτυρίες των κατοίκων δεν ακούστηκαν και αναγκάστηκαν να ζουν με ανθρώπους που είχαν πανούκλα ενώ καλούνταν να βρουν λύση και για τα εκατοντάδες πτώματα. Η αποτέφρωση ήταν η μόνη λύση και στο νησί υπήρχε μια μυρωδιά σήψης, η οποία είναι αισθητή μέχρι και σήμερα!
Όπως ήταν αναμενόμενο όλοι οι κάτοικοι νόσησαν και πέθαναν. Ο πανικός ήταν τόσο μεγάλος στην Ρώμη και το Μιλάνο, που όποιος άνθρωπος εμφάνιζε κάτι το οποίο μπορεί να υποδείκνυε ότι πάσχει από πανώλη στελνόταν στο νησί. Άνδρες, γυναίκες, παιδιά, όλοι περίμεναν στο νησί-πολλοί ήταν υγιείς- να πεθάνουν.
Τα πτώματα καίγονταν και παντού υπήρχε τέφρα… Το νησί ήταν το νεκροταφείο για όλους όσους προσλήφθηκαν από πανώλη κατά την διάρκεια και των τριών επιδημιών με αποτέλεσμα να αφήσουν στο Ποβέλια την τελευταία τους πνοή 160.000 άνθρωποι!
Το Ποβέλια καλύφθηκε με μαύρη τέφρα και λείψανα ενώ δεν κατοικούσε κανένας. Το 1922 πήρε και πάλι ζωή καθώς αποφασίστηκε να δημιουργηθεί μία ψυχιατρική κλινική. Οι ψυχασθενείς που έμεναν στο σημείο έκαναν παράπονα στους γιατρούς και τις νοσοκόμες λέγοντας τους ότι κάθε βράδυ ακούν ουρλιαχτά και βλέπουν ανθρώπους να βασανίζονται.
Λόγω της κατάστασης τους, δεν τους έδινε κανείς σημασία. Υπήρχε όμως κάποιος που ήταν πιο τρελός από εκείνους. Ο επικεφαλής του ψυχιατρείου, ήταν σαδιστής. Συνήθιζε να παίρνει τους ψυχασθενείς, να τους πηγαίνει στο καμπαναριό της μοναδικής εκκλησίας που υπήρχε και να τους βασανίζει.
Ο γιατρός συνήθιζε να κάνει λοβοτομές στους ασθενείς του με τρυπάνια! Κάποια μέρα αυτοκτόνησε πέφτοντας από το καμπαναριό. Ο θρύλος λέει ότι δεν σκοτώθηκε από την πτώση, αλλά μόλις έπεσε στο έδαφος, σηκώθηκε πυκνή ομίχλη, ανύψωσε το σώμα του και τον στραγγάλισε.
Ο θρύλος λέει ότι από εκεί έπεσε ο γιατρός
Το 1960, το ιταλικό κράτος αποφάσισε να ξεφορτωθεί το καταραμένο νησί και να το πουλήσει σε έναν ιδιώτη. Ο άνδρας που το αγόρασε έμεινε μόνο μία νύχτα και στη συνέχεια το εγκατέλειψε μια για πάντα, χωρίς να το επισκεφτεί ποτέ ξανά. Ο ίδιος δεν θέλησε να διευκρινίσει για ποιο λόγο έφυγε.
Το Ποβέλια σήμερα δεν το πλησιάζει κανείς
Οι ιταλικές αρχές έχουν απαγορεύσει τις επισκέψεις. Πάντως, αν θέλετε να «πεθάνετε» από τον φόβο σας μπορείτε να δώσετε 200 ευρώ στους «ειδικούς» που θα σας πάνε. Με λίγη έρευνα θα καταφέρετε να τους βρείτε, αλλά πρέπει να είστε τολμηροί και να έχετε γερό στομάχι.
Μόλις πατήσετε το πόδι σας στο Ποβέλια, θα πέσετε πάνω σε ανθρώπινα οστά. Φανταστείτε τον ήλιο να λάμπει και γύρω σας να υπάρχουν οστά, να αντικρίζεται εγκαταλελειμμένα κτήρια και ταυτόχρονα να πατάτε πάνω σε ένα στρώμα κολλώδους τέφρας. Κάπως έτσι είναι το Ποβέλια που το αποφεύγουν μέχρι και οι ψαράδες επειδή κινδυνεύουν να πιάσουν με τα δίχτυα τους ανθρώπινα οστά ενώ φοβούνται ότι θα πέσει επάνω τους κατάρα.
.png)
Και παρόλο που το τοπίο δεν μοιάζει ιδανικό, μία οικογένεια αποφάσισε να το αγοράσει και να το μετατρέψει σε καλοκαιρινό θέρετρο. Όπως και ο πρώτος ιδιώτης, έτσι και αυτοί έμειναν μόνο μία νύχτα. Και όχι ολόκληρη γιατί έφυγαν άρον-άρον. Η οικογένεια δεν θέλησε να σχολιάσει τους λόγους που αποχώρησε αλλά αργότερα έγινε γνωστό ότι η κόρη είχε μία πληγή στο πρόσωπο που χρειαζόταν είκοσι ράμματα.
Και γιατί όλοι εγκαταλείπουν το νησί; Λέγεται ότι είναι στοιχειωμένο από τους νεκρούς της πανώλης και τους ψυχασθενείς. Το κακό πνεύμα της ιστορίας όπου δεν θέλει κανέναν να μένει εκεί είναι ο γιατρός. Ή τουλάχιστον έτσι ισχυρίζονται όσοι είχαν μεταφυσικές εμπειρίες.
Ο μόνος που κατάφερε να μείνει στο νησί μία νύχτα, ήταν ένας άνδρας που μετά το τέλος της εμπειρίας του ισχυρίστηκε ότι μόλις μπήκε στο άσυλο άκουσε μία δυνατή φωνή να του λέει: «Φύγε αμέσως και μην επιστρέψεις ξανά».
Ο ίδιος βγήκε από το κτήριο και έκανε βόλτες όλο το βράδυ μη μπορώντας να κοιμηθεί. Ο άνδρας είπε ότι δεν πρόκειται ποτέ να πάει ξανά στο νησί και συμβούλεψε και όλους τους υπόλοιπους να κάνουν το ίδιο. Στο Ποβέλια έχουν πάει και πολύ κυνηγοί φαντασμάτων που είναι ευρέως γνωστοί στο εξωτερικό.
Όλοι έχουν καταγράψει μία μεταφυσική εμπειρία, έχουν ακούσει ουρλιαχτά, φωνές, έχουν δει νεκρούς, πόρτες να ανοιγοκλείνουν και άλλα παρόμοια. Το νησί προκαλεί φόβο και τρόμο σε όλους τους κατοίκους των γύρω περιοχών και κανένας δεν τολμάει να το επισκεφτεί.
Το νησί έχει εγκαταλειφθεί πλήρως, με ερείπια και μισογκρεμισμένα σπίτια να θυμίζουν ότι κάποτε εδώ υπήρχε ζωή. Το ιταλικό κράτος έδωσε ένα μέρος του νησιού για καλλιέργεια αμπελώνων η οποία γίνεται μόνο με ειδική άδεια κατά την διάρκεια της ημέρας.
Πριν από μερικούς μήνες, αποφασίστηκε να βγει στο «σφυρί» το Ποβέλια για τρίτη φορά προκειμένου να πάρει χρήματα το κράτος λόγω της κρίσης. Αλλά σήμερα, το 2014, κανένας δεν έχει καταθέσει προσφορά για να το πάρει.
Το Ποβέλια έχει ανακηρυχτεί ως ένα από τα πιο τρομακτικά μέρη του κόσμου. Κανένας δεν πλησιάζει έστω και από μακριά για να το δει ενώ οι περισσότεροι πιστεύουν ότι είναι στοιχειωμένο.
Όποια και να είναι η αλήθεια, το σίγουρο είναι πως πρόκειται για ένα μέρος που προκαλεί ρίγος καθώς ολόκληρο το νησί είναι ένα νεκροταφείο γεμάτο από την τέφρα ανθρώπων που οι περισσότεροι από αυτούς πέθαναν άδικα
