Εικασίες ερευνητών και οι εξωγήινοι επισκέπτες...
Η πραγματικότητα των Σουμερίων και ο προηγμένος πολιτισμός τους επιβεβαιώθηκε όταν το 1877, ο Γάλλος πρόξενος στη Βαγδάτη, Ερνέστ Ντε Σαρτσάκ Τέλο, βρήκε στην περιοχή ενός υψηλού βουνού ένα άγαλμα το οποίο ως προς τη μορφή του ήταν εντελώς άγνωστο.
Ο Μονσιέρ ντε Σαρτζάκ άρχισε συστηματικές ανασκαφές στην τοποθεσία και από τη γη άρχισαν να εμφανίζονται γλυπτά, αγάλματα, πήλινα δισκία διακοσμημένα με πρωτοφανή σχήματα.
Εκεί βρέθηκε ένα άγαλμα από πράσινη πέτρα διορίτη που απεικόνιζε τον βασιλιά και τον αρχιερέα της πόλης κράτους της Λαγκάς.
Ακόμη και οι πιο συντηρητικές εκτιμήσεις των αρχαιολόγων αναγνωρίζουν ότι το άγαλμα ανήκει στην 3η ή 4η χιλιετία π.Χ., δηλαδή πριν την εμφάνιση του πολιτισμού των Ασσυρίων-Βαβυλωνίων.
Τα πιο ενδιαφέροντα αντικείμενα που βρέθηκαν στις ανασκαφές ήταν κατασκευές από τους Σουμέριους, οι οποία χρονολογήθηκαν περί το 3.000 π.Χ. Στα αντικείμενα ανακαλύφθηκαν πολλές σφραγίδες που είχαν αποτυπωθεί στην αγγειοπλαστική τους.
Οι Σουμέριοι δεν έγραφαν σε κυλίνδρους από πάπυρο ή περγαμηνή, αλλά σε δισκία υγρού πηλού, που μετά από ξήρανση ή κάψιμο σε καμίνι, το ενυπόγραφο της σφραγίδας παρέμενε για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Οι αστρονομικές γνώσεις των Σουμερίων
Οι εμπειρογνώμονες πιστεύουν ότι σε αρκετές σφραγίδες τους οι Σουμέριοι απεικόνιζαν το ηλιακό σύστημα.
Αυτή η εκδοχή εξετάστηκε, ειδικότερα, από έναν από τους μεγαλύτερους αστρονόμους του 20ου αιώνα, ο Κάρλ Σαγκάν- Carl Sagan.
Αυτό δείχνει ότι πριν από 5 έως 6 χιλιάδες χρόνια, οι Σουμέριοι πίστευαν ότι ο ήλιος και όχι η Γη, ήταν το κέντρο του κόσμου μας. Αυτό εικάζεται από το ότι ο ήλιος στις σφραγίδες βρίσκεται στο μέσον και αυτός είναι ο μεγαλύτερος από όλα τα ουράνια σώματα που βρίσκονται γύρω του.
Ωστόσο, το πιο εκπληκτικό είναι ότι απεικονίζονται εννέα πλανήτες, ενώ εμείς γνωρίζαμε οκτώ. Ο Πλούτωνας ανακαλύφθηκε μόλις το 1930.
Οι Σουμέριοι, το σύστημα του Πλούτωνα δεν το είχαν στη σημερινή του θέση, αλλά μεταξύ του Κρόνου και του Ουρανού. Και μεταξύ του Άρη και του Δία, οι Σουμέριοι τοποθετούσαν κάποιο ουράνιο σώμα.
Ο ιστορικός και εμπειρογνώμονας Ζαχαρίας Σίτσιν, που μετέφρασε βιβλικά κείμενα και είναι ειδικός στη σφηνοειδή γραφή είναι πεπεισμένος ότι απεικονίζεται πέρα από αυτά και ένας δέκατος πλανήτης στο ηλιακό μας σύστημα- ο Μάρντουκ (Nibiru).
Ακόμη μία πιο εντυπωσιακή ανακάλυψη έγινε στο λόφο Κουγιουντζίκ στο Ιράκ, στη διάρκεια των ανασκαφών στην αρχαία πόλη Νινευή. Βρέθηκε κείμενο με αριθμητικούς υπολογισμούς και συγκεκριμένα υπήρχε ο αριθμός 195 955 200 000 000! Δηλαδή, δεκαπενταψήφιος και εκφράζεται σε δευτερόλεπτα 240 κύκλων, η λεγόμενη από τον Πλάτωνα, μιας «κανονικής» χρονιάς, 26 χιλιάδων ετών.
Με τις παράξενες αυτές μαθηματικές απεικονίσεις των Σουμερίων ασχολήθηκε ο Γάλλος επιστήμονας Maurice Chatelain, που είναι ειδικός στα συστήματα επικοινωνιών για τα διαστημικά οχήματα και περισσότερο από 20 χρόνια εργαζόταν στην αμερικανική υπηρεσία NASA. Επί πολλά χρόνια, από χόμπι, ο Chatelain μελετούσε την παλαιοαστρονομία. Από τις αστρονομικές γνώσεις που αποκόμισε από τους αρχαίους λαούς έγραψε αρκετά βιβλία.
Ο Chatelain προτείνει ότι ο μυστηριώδης 15-ψήφιος αριθμός μπορεί να εκφράζει το λεγόμενο μεγάλο σταθερό ηλιακό σύστημα που επιτρέπει με υψηλή ακρίβεια να υπολογιστούν πολλαπλές επαναλήψεις της κάθε περιόδου στην κίνηση και την εξέλιξη των πλανητών, των φεγγαριών και των κομητών.
Ο επιστήμονας έθεσε την υπόθεσή του στην ανάλυση του υπολογιστή και βρήκε ένα αποτέλεσμα:
«Σε όλες τις περιπτώσεις που έχω δοκιμάσει την περίοδο ενός πλανήτη ήταν (μέσα σε μερικά δέκατα του) ένα μέρος της σταθεράς της Νινευή που ισούται με 2.268.000.000 ημέρες.. Κατά τη γνώμη μου, το γεγονός αυτό αποτελεί μια πειστική επιβεβαίωση της υψηλής ακρίβειας με την οποία η σταθερά υπολογίστηκε πριν από χιλιάδες χρόνια».
Η πλάκα με τις ...διαστημικές προεκτάσεις
Ένα πήλινο αντικείμενο που βρέθηκε στην αρχαία Νινευή, προβλημάτισε πολύ του ειδικούς. Ήταν μια πήλινη στρογγυλή πλάκα, χωρισμένη σε οκτώ ίσες τομές και τα υπόλοιπα μέρη είχαν διάφορα σχήματα: τρίγωνα, πολύγωνα, βέλη, γραμμές και καμπύλες οριοθέτησης.
Με την αποκρυπτογράφησή της ασχολήθηκε μια πλειάδα ερευνητών: μαθηματικοί, γλωσσολόγοι, καθώς και ειδικοί της δορυφορικής πλοήγησης (λόγω των σφραγίδων με τους πλανήτες που είχαν βρεθεί).
Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η πλάκα περιέχει την περιγραφή ενός ταξιδιού του υπέρτατου θεού Ενλίλ, που ήταν επικεφαλής στο Ουράνιο Συμβούλιο των Σουμέριων Θεών.
Αναφέρεται σε πτήση που έκανε ο Ενλίλ ακολουθώντας μια προκαθορισμένη διαδρομή. Επιπρόσθετα δίνονται πληροφορίες σχετικά με τις πτήσεις «αστροναυτών» που φθάνουν στη Γη από τον πλανήτη Marduk.
Η πρώτη πλάκα περιέχει δεδομένα σχετικά με την πτήση του διαστημικού οχήματος, ερχόμενο από το διάστημα προσεγγίζει τη Γη. Περνάει μέσα από «σύννεφα ατμού» και πέφτει κάτω από τη ζώνη του «καθαρού ουρανού». Οι πλάκες- κατά μυστηριώδη τρόπο και αν δεν είναι στη φαντασία των ερευνητών- ομιλούν για προσγείωση οχήματος από το διάστημα στη Γη καθώς και τη διαδρομή που ακολούθησε για να φθάσει στο γήινο χώρο προσγείωσης...
Στην ιστορία των Σουμερίων, στο έπος του Γκιλκαμές- ενός θρυλικού ηγεμόνα της πόλης Ουρούκ στην περίοδο 2700 ως 2600 π.Χ. αναφέρεται η αρχαία πόλη Μπάαλμπεκ, που βρίσκεται στο σημερινό Λίβανο και είναι γνωστή για τα ερείπια της, τις τεράστιες δομές των επεξεργασμένων λίθινων όγκων που φθάνουν ο καθένας περί τους εκατό τόνους ή και περισσότερο.
Ποιος, πότε και για ποιο σκοπό έγιναν αυτά τα μεγαλιθικά δημιουργήματα, παραμένει ακόμη και σήμερα ένα από τα άλυτα μυστήρια. Οι συγγραφείς αυτού του έπους αναφερόμενοι σε αυτά δεν τα έβλεπαν ως μυστήρια. Γνώριζαν ότι ήταν η πόλη των Θεών. «Ήταν η πόλη όπου έζησαν εκείνοι που κυριαρχούσαν. Εκεί έζησε και οAnunnaki».
Στα κείμενα των πήλινων πινακίδων οι Σουμέριοι τους «αλλοδαπούς θεούς» τους αποκαλούν «Anunnaki», οι οποίοι ήρθαν από άλλον πλανήτη και τους έμαθαν να διαβάζουν και να γράφουν, μεταδίδοντας τις γνώσεις και τις δεξιότητές τους σε πολλούς τομείς της επιστήμης και της τεχνολογίας.
πηγή:
