Κατά την περίοδο της Αγγλοκρατίας (1814-1864) η Κέρκυρα αποτελεί το διοικητικό κέντρο των Ιονίων Νήσων και έδρα στρατιωτικών δυνάμεων. Οι Άγγλοι κατακτητές χρησιμοποιούν το Παλαιό Φρούριο της Ακρόπολης που βρίσκεται ανάμεσα σε δύο κορυφές ως βοηθητικό νοσοκομείο γαι την νοσηλεία στρατιωτών.
Σε αυτό περιθάλπτονται 100 με 120 ασθενείς σε τέσσερις θαλάμους. Κάπως έτσι δημιουργείται το Αγγλικό νοσοκομείο.
Ενας χώρος που... ξεκίνησε για να γιατρεύει και έφτασε να καταστρέφει ανθρώπινες ζωές...
Κέρκυρα 1923
Στό Παλαιό Φρούριο στεγάζονται εκτός από ασθενείς και εκατοντάδες πρόσφυγες. Το απόγευμα της 31ης Αυγούστου 1923, το ιταλικό ναυτικό βομβαρδίζει την Κέρκυρα και το νησί παρέμεινε επί ένα μήνα υπό ιταλική κατοχή. Ιταλοί στρατιώτες εισβάλουν στο φρούριο, διώχνουν με τη βία όλους τους ασθενείς και αιχμαλωτίζουν το προσωπικό.Κέρκυρα 1940
Ιταλοί στρατιωτικοί καταλαμβάνουν το νησί. Από τις πρώτες κιόλας ημέρες χρησιμοποιούν το χώρο του αγγλικού νοσοκομείου, ως τόπο βασανισμού των κρατουμένων. Τουλάχιστον 160 αθώες ψυχές καίγονται ζωντανές , αφήνοντας την τελευταία τους πνοή σε ένα ψυχρό περιβάλλον δίχως να προλάβουν καν να ζητήσουν βοήθεια.Ανάμεσα στους ξεφτισμένους τοίχους του παλιού νοσκομείου ξεχωρίζει μέχρι και σήμερα πεντακάθαρο ένα σύνθημα το οποίο προκαλεί έντονους συνειρμούς. Με μαύρο χρώμα είναι ευδιάκριτο το βασικό σύνθημα της φασιστικής Ιταλίας :
"Obbedire Credere Combattere: να υπακούς, να πιστεύεις, να αγωνίζεσαι".
Κέρκυρα 1943
Το σύνθημα των Ιταλών ακούγεται στο νησί μόλις για δυόμισι χρόνια, καθώς το Σεπτέμβρη του 1943 η Κέρκυρα περνάει στην κυριαρχία των Ναζί. Την σκυτάλη των βασανισμών στους χώρους του Παλαιού Φρουρίου έχουν τώρα οι γερμανοί. Οι αξιωματικοί της μεραρχίας Acqui μεταφέρονται εκεί και εκτελούνται στο υπόγειο του κτιρίου, την περίφημη"κοκκαλιέρα" όπου οι τοίχοι βάφονται με αίμα κόκκινο.
Το κτίριο του αγγλικού νοσοκομείου στην Κέρκυρα βρίσκεται σήμερα σε άθλια κατάσταση. Η πρόσβαση στο εσωτερικό του είναι σχετικά εύκολη ενώ τμήμα της στέγης η οποία καλύπτει τη μεγάλη νότια αίθουσα του 2ου ορόφου έχει καταρεύσει.
Τι γίνεται όμως με τα "άλλα σημάδια"; Εκείνα που υποστηρίζουν ότι βλέπουν και ακούνε δεκάδες κάτοικοι της περιοχής κοντά στο Παλαιό Φρούριο; Σκιές που διαπερνούν τους τοίχους, ήχοι από αλυσίδες που σέρνονται, λυγμοί και σπαραχτικές κραυγές είναι μόνο μερικά από τα στοιχεία της κάθε ιστορίας. Όλα φανερώνουν ότι το νοσοκομείο "ζει" υπό το άγρυπνο βλέμμα των πνευμάτων που αναζητούν την ηρεμία, εκείνη που ποτέ δεν απέκτησαν...
Σε αυτή τη γειτονιά οι άυλες παρουσίες δεν περιφέρονται σε στενά. Σύμφωνα με τις λαϊκές δεισιδαιμονίες έχουν φράξει το δρόμο της εξέλιξης και με τη σιωπή τους έχουν αγκαλιάσει το φρούριο .Τα πνεύματα δεν μπορούν να ηρεμήσουν. Δεν μπορούν να ξεχάσουν . Οι μνήμες αναβιώνουν.
Ένας κάτοικος της περιοχής , αποκαλύπτει:
"Ακόμη κι αν δεν πιστεύεις σε αυτά τα πράγματα σιγά σιγά γίνεσαι προληπτικός. Εγώ γνωρίζοντας τα ιστορικά στοιχεία διαπιστώνω καθημερινά ότι μέσα στο κτίριο του αγγλικού νοσοκομείου έχουν παγιδευτεί χιλιάδες ζευγάρια μάτια που βασανίστηκαν επί κατοχής. Όλοι οι κάτοικοι επιθυμούμε να ανακαινιστεί ο χώρος επειδή έχει ιστορική σημασία, αλλά και γιατί έτσι ίσως ηρεμήσουν οι νεκροί που τον στοιχειώνουν. Το Ιόνιο πανεπιστήμιο είχε δείξει ενδιαφέρον, αλλά δεν έγινε τίποτα απολύτως"."Η υγρασία του κτιρίου δεν αφήνει τις βασανισμένες ψυχές να ξεχάσουν..."
Ο γιατρός της περιοχής , δίνει την δική του πιο "επιστημονική" εξήγηση για τα όσα ακούγονται για το "στοιχειωμένο νοσοκομείο" :
"Η ψυχή δεν επιστρέφει στα πάτρια εδάφη μετά τον θάνατο του σώματος. Παραμένει στον ίδιο χώρο όπου συνέβει ο θάνατος. Τι είναι όμως η "ψυχή"; Μια σύνθετη ηλεκτρομαγνητική συγκέντρωση με πολλαπλές συχνότητες. Παράλληλα ξέρουμε πλέον ότι το νερό έχει πολλαπλές μνήμες (...)" .
"(...) Αν δoθεί μια πληροφορία σε μια σταγόνα νερό, αυτή θα τη κουβαλά για πάντα. Βρισκόμαστε λοιπόν σε έναν χώρο που έχει πολύ υγρασία/νερό και στον οποίο έχουν συμβεί εκατοντάδες θανατηφόρα περιστατικά. Φοβάμαι ότι η ηλεκτρομαγνητική συγκέντρωση που απελευθερώθηκε μετά τον φρικτό θάνατο όλων αυτών των ανθρώπων, έχει παραμείνει εκεί μέσα υπό τη μορφή μνήμης".
Το αγγλικό νοσοκομείο της Κέρκυρας, αυτή η αποθήκη ταλαιπωρημένων ψυχών, βρίσκεται πράγματι σε ένα υγρό περιβάλλον. Ίσως λοιπόν η εξήγηση του γιατρού να έχει κάποια βάση. Όμως ο ίδιος σπεύδει να διευκρινίσει:
"Δεν θέλω να γίνω γραφικός. Θεωρώ ότι όσα ακούγονται , ίσως να είναι σκευάσματα των κατοίκων. Ίσως θέλουν να τρομάζουν τους επισκέπτες ώστε να μην πλησιάζει κανείς εκεί. Να υπάρχει το μυστήριο" συμπληρώνει.
Κανείς δεν είναι σε θέση να πει με σιγουριά εάν όλα αυτά ανήκουν στην κατηγορία των θρύλων ή στην πραγματικότητα. Όποιος βρεθεί στα μέρη εκείνα, αρκεί να οπλιστεί με θάρρος... Να πάρει μια βαθιά ανάσα και να ανεβεί τα σκαλιά... Να διασχίσει την είσοδο...
Ίσως κάτι τον τρομάξει, ίσως κάτι κυριέψει τη ψυχή του... Ίσως όμως και να μην συμβεί τίποτα...
