Το να γράψει κανείς ένα βιβλίο κατα τον Μεσαίωνα μπορούσε να κρατήσει για χρόνια. Ο γραφέας χειρογράφων έπρεπε με το φως της ημέρας, μιας και τα κεριά αποτελούσαν μεγάλο ρίσκο για το έργο του, να περνά ώρες κάθε μέρα προσπαθώντας να σχεδιάσει προσεκτικά με το χέρι γράμματα και σχέδια έτσι ώστε να μην κάνει το παραμικρό λάθος που θα κατέστρεφε το έργο του. Μια πολύ οδυνηρή εργασία για την οποία ένας γραφέας χειρογράφων της εποχής είχε αναφέρει:
"Σβήνει το φως απο τα μάτια, λυγίζει την πλάτη, συνθλίβει τα εντόσθια και τα πλευρά, επιφέρει πόνο στα νεφρά και κούραση σε όλο το σώμα."
Στην προσπάθειά τους να προστατεύσουν τα βιβλία, οι γραφείς και οι ιδιοκτήτες των βιβλίων έπρεπε να σκεφτούν κάτι που θα απωθούσε κάποιον στο να κλέψει ή να καταστρέψει το έργο τους. Το μόνο όπλο που είχαν ήταν οι λέξεις!
Έτσι στην αρχή ή στο τέλος κάθε βιβλίου, οι γραφείς ή οι ιδιοκτήτες των βιβλίων έγραφαν κατάρες απειλώντας τους κλέφτες με πόνο και δυστυχία σε περίπτωση που επρόκειτο να κλέψουν ή να καταστρέψουν τον "θησαυρό" τους.
Δεν δίσταζαν μάλιστα να χρησιμοποιούν τις χειρότερες κατάρες που γνώριζαν όπως αφορισμό και φρικτό, οδυνηρό θάνατο. Αν έκλεβες ένα βιβλίο θα μπορούσε να σε διαπεράσει ένα δαιμονικό σπαθί, να υποχρεωνόσουν να θυσιάσεις τα χέρια σου, να βγάλεις τα μάτια σου, ή να καταλήξεις στις φωτιές της κολάσεως.
Αυτός ήταν μοναδικός τρόπος να προστατεύσουν το έργο τους και ευτυχώς εκείνη την περίοδο όλοι πίστευαν στις κατάρες και δεν ήταν πρόθυμοι να ρισκάρουν.
 |
| Ένα τέτοιο βιβλίο χρειαζόταν χρόνια για να δημιουργηθεί |
Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα κατάρων σε Μεσαιωνικά βιβλία είναι τα ακόλουθα:
"Το σπαθί του αναθέματος να κατακρεουργήσει
αν κάποιος κλέψει αυτό το βιβλίο"
"-Si quis furetur,
Anathematis ense necetur.-"
"Αν κάποιος κλέψει αυτό το βιβλίο, να οδηγηθεί σε βέβαιο θάνατο, να τσουρουφλιστεί στο τηγάνι, να αρρωστήσει και να ψηθεί στον πυρετό, να τσακιστεί στον τροχό και να κρεμαστεί. Αμήν."
"Προς αυτόν που θα κλέψει ή θα δανειστεί ασεβώς χωρίς επιστροφή αυτό το βιβλίο απο τον ιδιοκτήτη του, να μεταλλαχθεί το χέρι του σε φίδι και να τον ξεσκίσει. Να προσβληθεί απο παράλυση και να αναθεματιστούν όλα τα μέλη του, να μαραζώσει στον πόνο και να κλαίει γοερά εκλιπαρώντας για λύτρωση και να μην παύσει η αγωνία του μέχρις ότου να τραγουδήσει στον διαχωρισμό. Οι βιβλιοφάγοι να ροκανίζουν τα εντόσθια του ως ένδειξη του αθάνατου Σκουληκιού και όταν επιτέλους οδηγηθεί στη τελική τιμωρία οι φλόγες της Κολάσεως να τον κατακαίουν για πάντα."
 |
| Κόλαση κατα τον 12ο αιώνα |
© Ταξίδι Στο Ανεξήγητο
